به گزارش ایسنا، اولین حمله گسترده ایران در جبهه غرب کشور پس از انتقال میدان اصلی جنگ از جبهه جنوب به شمال غرب به اسم عملیات کربلای ۱۰ از سوی سپاه پاسداران طرح‌ریزی شد. این عملیات که ترکیبی از دو عملیات منظم (کربلای ۱۰) و نامنظم (فتح ۵) بود؛ در روز سه‌شنبه ۱۳۶۶/۱/۲۵ در محور ماووت به مرحله اجرا درآمد.
قرارگاه رمضان با کمک نیروهای اتحادیه میهنی کردستان عراق، بخش نامنظم عملیات را با عنوان فتح ۵ در داخل خاک عراق، در منطقه شمال شهر سلیمانیه به اسم یاغسمر به‌عنوان مکمل عملیات کربلای ۱۰ طرح‌ریزی کرد و انجام داد. بنا بود آن‌ها دو قرارگاه ارتش عراق را منهدم کنند و منطقه تحت نفوذ اتحادیه میهنی را به منطقه قرارگاه نجف که بخش منظم عملیات را عهده‌دار بود، متصل نمایند.
در مراحل اولیه، لشکر ۵۷ ابوالفضل (ع) اغلب اهداف موردنظر از جمله حدود ۲۵۰ کیلومترمربع از اراضی منطقه کوهستانی ماووت را تصرف کرد، اما تلاش برای آغاز مرحله دوم عملیات در محور ماووت که با واردکردن تیپ ۳۵ امام حسن (ع) انجام شد، به نتیجه نرسید.
مأموریت لشکر ۴۱ ثارالله در عملیات کربلای ۱۰، تصرف ارتفاع گولان و الحاق با لشکر ۲۵ کربلا بود که با تقدیم ۸۷ شهید و ۲۵۴ مجروح انجام شد. در ادامه عملیات که ۱۰ شبانه‌روز به طول انجامید؛ نیروهای قرارگاه رمضان نتوانستند با یگان‌های عملیات کربلای ۱۰ الحاق نمایند.
در جریان عملیات براثر بارندگی و تگرگ، در منطقه سیل جاری شد و پل‌ها و جاده‌ها را خراب کرد و امکان پشتیبانی از خطوط مقدم جبهه از راه زمین را محدود کرد. انتظار پشتیبانی از هوانیروز بود که پروازها به‌اندازه کافی انجام نمی‌شد. درمجموع، هدف‌های عملیات ناقص ماند و ایران موفق نشد به اهداف خود از انجام این عملیات برسد.
نبرد لشکر ۱۱ امیر المومنین (ع)
در ساعت ۲۰ روز ۳ اردیبهشت ۱۳۶۶، پس از اقامه نماز مغرب و عشاء و صرف شام، گردانهای ۵۰۵ و ۵۰۷ (لشکر ۱۱ امیر المومنین) به همراه فرماندهان خود حرکت تاکتیکی خود را به سمت هدف و ارتفاعات بالوکاوه و برده هوش آغاز کردند.
آنان در ساعت ۲۳ روز ۳ اردیبهشت ۱۳۶۶ به نزدیک خط دشمن رسیدند در این هنگام گردانهای توپخانه و ادوات لشکر ۱۱ حدود ۳۰ دقیقه واحدهای دشمن را که روی ارتفاعات بالوکاوه و برده هوش استقرار داشتند زیر آتش قرار دادند.
پس از اجرای آتش تهیه، فرمانده گروهان یکم از گردان ۵۰۵ همراه دسته اول به ارتفاع یال ارتباطی برده هوش و معاون گروهان با دودسته دیگر به ارتفاع اصلی برده هوش یورش بردند.
عملیات شروع شد و نبرد سختی بین نیروهای گردان ۵۰۵ و دشمن درگرفت. رزمندگان گردان ۵۰۵ محرم به فرماندهی محسن کریمی و جانشینی عبدالرضا سبزپور با تمام توان در حال نبرد بودند. آنان توانستند مقاومت دشمن را در هم بشکنند و ارتفاعات برده هوش را آزاد کنند.
در همین شب، فرمانده گروهان؛ صالح میری شهید و جانشین او نیز مجروح شدند. دو فرمانده دسته نیز به شهادت رسیدند. اندکی بعد معاون دسته نیز مجروح شد. در این هنگام محسن کریمی فرمانده گردان ۵۰۵، گروهان دوم و سوم را وارد عمل کرد و خود فرماندهی گروهان اول را که قبلاً فرمانده آن (صالح میری) شهید شده بود، بر عهده گرفت.
عبدالله موسی بیگی، فرمانده گردان ۵۰۷ و احمد زارعی جانشین گردان، همزمان با یورش گردان ۵۰۵ برای تصرف ارتفاعات برده هوش در ساعت ۲۴ روز ۳ اردیبهشت ۱۳۶۶ و پس از آتش تهیه گردانهای توپخانه و ادوات که به مدت نیم ساعت روی ارتفاعات برده هوش متمرکزشده بود، با به‌کارگیری گروهان یکم در سمت راست ارتفاعات برده هوش، گروهان دوم در سمت چپ آن و گروهان سوم به‌عنوان احتیاط در دامنه ارتفاع، به واحد کماندویی دشمن که در عملیات هلی برد، ارتفاع را از گردان ۵۰۷ امام رضا (ع) بازپس گرفته بود یورش بردند و حدود ۸ صبح ۴ اردیبهشت ۱۳۶۶ این ارتفاع را به‌طور کامل آزاد کردند.
در این ساعت گردانهای ۵۰۵ و ۵۰۷ به هم ملحق شدند. بدین ترتیب نیروهای ارتش عراق با دادن تعدادی کشته، زخمی و اسیر از ارتفاعات برده هوش عقب‌نشینی کردند.در این عملیات حدود ۳۰ کشته از نیروهای عراقی روی ارتفاعات به‌جای ماند.
منابع:
۱- علایی، حسین، تاریخ تحلیلی جنگ ایران و عراق (جلد دوم)، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس: نشر مرزوبوم، چاپ چهارم ۱۴۰۲، ص ۳۱۳
۲-قاسمی، محمدتقی، شناسنامه لشکر ۱۱ امیر المومنین (ع) در دوران دفاع مقدس، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، تهران ۱۴۰۰، ص ۲۴۵
انتهای پیام
نظرات