به گزارش ایسنا، کتاب «آران؛ سرزمین آریایی‌ها» روایت مردم کردستان عراق و ایران از گذران زندگی در سال‌های جنگ تحمیلی است که در چهارفصل توسط خانم نجمه طرماح تحقیق و نگارش شده و توسط انتشارات مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس به رشته تحریر درآمده است.

ویژگی مهم این کتاب، همدلی و همدردی و همراهی مردم و نظامیان ایرانی با مردم و نظامیان کُرد عراقی برای رهایی از رژیم بعثی صدام در طول جنگ تحمیلی است که در ماجرای بمباران شیمیایی حلبچه و کشتار مردم مظلوم کرد عراقی توسط بعثی‌ها به اوج خود می‌رسد.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «اما حلبچه که سال‌ها با مبارزه سعی می‌کرد از سلطه صدام بیرون بیاید، غافلگیر شد و یک روز مانده بود به نوروز ۶۷، درست همزمان با ورود رزمندگان ایرانی و استقبال مردم از نیروهای سپاه، مورد اصابت ده‌ها بمب شیمیایی قرار گرفت.

دزلی بودم که خبر را شنیدم، اما چند ساعت بعد از مسیرهای عبور رزمنده‌ها به آن‌طرف مرز، پناهندگان وارد خاک ما شدند و نیروهای ایرانی بدون وقفه، سازماندهی آوارگان شیمیایی را شروع کردند.

دیگر حتی نیروهایی که مأموریتشان آن سمت نبود، برای کمک وارد مناطق آلوده شدند. خودشان هم شیمیایی شدند، اما مهم‌تر از هر چیزی برایشان نجات مردم بازمانده از این جنایت بود.

از طرف دولت و ارتش بعث، یک نفر هم برای کمک نیامد و شهر پر از پاسدار بود. حتی نیروهای امدادشان را هم نفرستادند، انگار که مردم حلبچه اصلاً مردم سرزمین کردستان عراق نبودند.

در میان آوارگان، بچه‌های نابینا را می‌دیدم که کورمال‌کورمال پشت سر مادرشان می‌آمدند، یا گوشه لباس کسی را گرفته بودند و وحشت‌زده از دنیای تاریکی که بی‌هوا در آن افتاده بودند، با گریه راه می‌رفتند.»

انتهای پیام