به گزارش ایسنا، سیدعباس صالحی در این نشست ضمن تبریک میلاد امام رضا(ع)، گفت: گزارش‌های خوبی در این جلسه از سوی مسئولان ارائه شد و رویکردهای درستی از قبیل مردم محوری و خانواده محوری بر اقدامات حاکم است.

وی با بیان اینکه ما از سابق روز  جشن میلاد امام رضا را داشتیم اما مجموعه‌ای از اهداف موجب شکل‌گیری دهه کرامت شده که باید مراقبت شود که چقدر به اهداف نزدیک شده‌ایم، افزود: فرصت گسترش معرفت و محبت به اهل‌بیت (علیهم السلام) می‌تواند یکی از اهداف ایجاد دهه کرامت باشد چراکه بسط زمانی از یک روز به یک دهه فرصت‌های بیشتری خلق می‌کند تا اقدامات تکامل‌ یافته‌تر  و پیوسته‌تری رخ دهد علاوه بر آن افزایش فرصت زمانی به عاملان فرهنگی برای بهبود بهره‌وری کمک می‌کند، همان‌گونه که در ماه رمضان  و دهه محرم رخ می‌دهد، به همین دلیل می‌توان گفت گسترش معرفت و محبت به آل‌الله (علیهم السلام) می‌تواند یکی از علل شکل‌گیری دهه کرامت باشد.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با اشاره به نام‌گذاری فاصله زمانی ده روزِ میان ولادت حضرت فاطمه معصومه(س) و میلاد امام رضا(ع) به دهه "کرامت"، به هدف‌گذاری دوم اشاره کرد و گفت: شاید یکی از عللی که موجب شد این دهه با نام "کرامت" زینت یابد برای این باشد تا فرصتی برای "گسترش فرهنگ خدمت کریمانه" فراهم آورد؛ البته این فرهنگ را باید در طول کل سال در خود نهادینه کنیم و صرفا این ده روز موتور پیشران و تحرک باشد تا فضای جامعه ایرانی به طرف گسترش فرهنگ خدمت کریمانه حرکت کند که البته تا الان هم اقداماتی در همین مسیر انجام شده است.

وی با بیان اینکه دو هدف دیگر هم در شکل‌گیری دهه کرامت وجود دارد که باید به آن اندیشید، افزود: اول اینکه باید سرور و نشاط اجتماعی اعیاد مذهبی قدرت بیشتری یابد.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ضمن برشمردن علت مناسبت‌های سرور آفرین ‌در تقویم گفت: فرصت‌های جشن و سرور در سرزمین ما شامل جشن‌های ملی، مذهبی و انقلابی می‌شود، از عید نوروز و یلدا تا دهه فجر و موالید معصومین و مناسبت‌هایی چون عید فطر و قربان و غدیر و...
بنابراین ماده جشن و سرور در تقویمِ ما بیشتر از بسیاری از کشورهاست.

صالحی تصریح کرد: حال سوال اینجاست که چرا نتوانسته‌ایم جشن‌های مذهبی را آنگونه که شایسته است برگزار کنیم ولی مناسک سوگ تعریف شده‌تر و روشن‌تر هستند؟

وی افزود: ما در اقلیم حضرت امام رضا (ع) زندگی می‌کنیم و ارتباط عمیق روحی و روانی با امام هشتم داریم چرا آنگونه که باید سرورِ شایسته‌ای برای این بزرگان نداریم؟ چرا در ایام شادی ملی و مذهبی نمی‌توانیم آنگونه که شایسته است احساس شادی را نشان دهیم؟

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: در این مسیر عوامل تاریخی و احتیاطات نظریِ معرفتی و فقهی داریم که باید به آنها غلبه کنیم از طرفی فقر ایده‌های خلاق جشن و سرور نیز یکی از ابتلائات ما محسوب می‌شود.

صالحی در ادامه به علل تاریخی کمرنگ بودن جشن‌ها اشاره و تصریح کرد: از آنجایی که تشیع از تونل شهادت و سوگ عبور کرده است موجب شده جامعه شیعی بخش سوگ را بیشتر مدنظر قرار دهد به همین دلیل ادبیات سوگ و مرثیه در قرون اولیه قوی‌تر است؛ ولی زمانی هم که (در قرن‌های بعدی بویژه پس از صفویه) به قدرت سیاسی دست می‌یابیم و تشیع امکان بروز و ظهور می‌یابد نمی‌توانیم شادی را هم‌وزن با سوگ تعریف کنیم.

وی با بیان اینکه دچار ابهامات نظری و معرفتی در این عرصه هستیم، افزود: متاسفانه هنوز باور داریم هرچه گریه کنیم بهتر است، و گاه به آیاتی چون: «فلیضحکوا قلیلا ولیبکوا کثیرا» استناد می‌کنیم در حالی که این امر در حق کسانی که توشه‌ای برای زندگی اخروی خود جمع نکرده‌اند، صادق است؛ زندگی انسانی باید همراه با بهجت و نشاط درونی باشد و باید تلاش کنیم چنین بهجتی را در بهجت معنوی زنده کنیم.

صالحی تصریح کرد: جشن در  ریشه معنایی آن از یسنه و یسنا در زبان اوستایی است که به معنای عبادت، نیایش و شادی است؛ باید درنظر داشت چگونه می‌شود که عبادت، نیایش و شادی را (که طبعا شادی درونی و بیرونی باهم است) داشته باشیم.

وی افزود: در ایران قبل از اسلام علاوه بر جشن‌های موسمی جشن‌های ماهیانه داشتیم و جشن در کنار عبادت و نیایش قرار داشت، بعد از اسلام نیز احادیثی از قبیل یَفْرَحُونَ لِفَرَحِنا و یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا را داریم اما ابهامات نظری پیش آمد که گویا گریه کردن بهتر از خندیدن است؛ علاوه بر آن تعریف موسعی از لهو و لعب ارائه کردیم که در نتیجه آن بسیاری از مسائل گرفتار علامت سوال شد.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: مشکل عمده این است که نتوانسته‌ایم ایده‌های خلاقانه را در حوزه سرور اجتماعی پرورش دهیم تا همانگونه‌ که شرکت در فضای سوگ حال فرزندانمان را خوب می‌کند حالشان در مجالس شادی نیز خوب شود (البته باید توجه داشت منظورم شادی‌های خارج از عرف و شرع نیست) به همین دلیل می‌توان گفت ایده‌های خلاقانه که ما را به سمت سرور ببرد کم است.

وی افزود: به اعتقاد من فلسفه سوم ایجاد دهه کرامت این بوده است که یک روز جشن را به یک دهه تبدیل کنیم تا پمپاژ نشاط اجتماعی صورت پذیرد چراکه در شرایطی که معضلات زیادی داریم جامعه نیاز به دریچه‌های نشاط اجتماعی دارد و گرنه امید اجتماعی از بین می‌رود و بخشی از امید اجتماعی وابسته به نشاط اجتماعی است.

صالحی با بیان اینکه ایرانِ امام رضا(ع) ظرفیت دارد تا نشاط اجتماعی وسیعی را بر محور امام رئوف ایجاد کند، تاکید کرد: فلسفه چهارم دهه شدن این ایام و عنوان دهه کرامت این می‌تواند باشد که  می‌تواند این دهه به دهه انسجام اجتماعی تبدیل شود چرا که دهه کرامت فرصت  انسجام سازی اجتماعی است.

وی افزود: باید بررسی کنیم چگونه دهه کرامت را می‌توان به نقطه اتصال اجتماعی تبدیل کرد بین اعضای خانواده، میان ساکنان یک‌محله، بین اقوام و ادیان و مذاهب و ...‌دهه کرامت می‌تواند دهه همگرایی اجتماعی قرار گیرد، به نظر می‌رسد که اگر این ۴ فلسفه را مدنظر قرار دهیم می‌توانیم تاثیرگذارتر ظاهر شویم.

صالحی پس از طرح مجدد این سوال که چرا یک روز میلاد امام رضا (ع) تبدیل به ده روز تحت عنوان دهه کرامت شد؟ تصریح کرد: به اعتقاد من فرصت‌سازی برای گسترش معرفت به اهل بیت (علیهم‌السلام)، فرصت سازی برای گسترش فرهنگ خدمت کریمانه، فرصت سازی برای سرور و نشاط اجتماعی و فرصت سازی برای انسجام اجتماعی از گروه‌های خرد گرفته تا گروه‌های میانی و عام اجتماعی است و تحقق این اهداف نیاز به برنامه‌های خاص در هر مورد  و ارزیابی از اقدامات انجام شده را دارد.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: به همین دلیل وقتی دهه کرامت تمام می‌شود باید بررسی کنیم اگر می‌خواهیم سال آینده اتفاق بهتری صورت پذیرد چه کاری انجام دهیم.

در این جلسه نمایندگان اعتاب مقدسه و سایر دستگاه‌های عضو، گزارشی از فعالیت‌های خود در دهه کرامت ارائه کردند.

انتهای ‌پیام