به گزارش ایسنا، حراجی پنجشنبه شب «ساتبیز» در نیویورک، سه مزایده متوالی هنر معاصر برگزار کرد که در مجموع با احتساب کارمزدها، به رقم ۱۸۶.۱ میلیون دلار برای ۶۸ اثر رسید.

این فروش از برآورد حداقل بدون‌ کارمزد ۱۴۱.۶ میلیون دلار فراتر رفت اما همچنان از حراج مشابه در ماه مه سال گذشته که ۲۳۴.۶ میلیون دلار کسب کرده بود، عقب ماند. حراجی پنجشنبه شب «ساتبیز» بازتابی بود از روندهای کلی‌تر بازار که در طول هفته چند بار تکرار شده‌اند: «واقعیت جدیدی» در بازار هنر. مزایده وجود داشت اما تقاضا به‌ندرت قوی بود.
شب با دو حراج اختصاصی برای دو مجموعه متفاوت آغاز شد که تمام آثار آن فروش رفتند. نخستین مجموعه، شامل ۱۲ اثر از مجموعه خصوصی دلال مشهور، «باربارا گلداستون» بود که در ژوئن گذشته درگذشت. مجموعه دوم، شامل ۱۵ اثر با عنوان «در فضا: مجموعه دانیلا لوکزامبورگ» بود که به این دلال تأثیرگذار و کهنه‌کار تعلق داشت. مجموعه گلداستون از برآورد پیش‌فروش خود فراتر رفت. در حالی که مجموعه لوکزامبورگ و فروش اصلی هنر معاصر به بالاترین برآورد خود نزدیک شد.

این نکته خود گویای شرایط فعلی بازار است که حتی یک نمونه خوب از نقاشی‌های «پرستار» اثر  «ریچارد پرینس»‌ که آن هم از مجموعه گلداستون ارائه شده بود، در مقایسه با سایر نقاشی‌های مجموعه «پرستار» که در دهه گذشته بالای ۱۰ میلیون دلار فروش رفته‌اند، به قیمت ناچیزی فروخته شد. 

تابلوی «پرستار دیوانه» (۲۰۰۲–۲۰۰۳) اثر «ریچارد پرینس»، اثر هنری شاخص از مجموعه گلداستون بود. این نقاشی با برآوردی بین ۴ تا ۶ میلیون دلار، در نهایت به قیمت ۳.۵ میلیون دلار چکش خورد. قیمت نهایی با احتساب کارمزد ۳.۹۶ میلیون دلار بود. «پرینس» همچنین دومین اثر گران‌قیمت مجموعه را داشت: «شوخی می‌کنی؟»(۱۹۸۸)، یکی از نقاشی‌های طنز کلاسیک او، که با قیمتی مطابق برآورد به مبلغ ۳.۵ میلیون دلار فروخته شد.

تمام ۱۲ اثر از مجموعه گلداستون فروش رفتند و مجموعاً ۱۸.۵ میلیون دلار کسب کردند، که اندکی از برآورد بالای ۱۷.۲ میلیون دلاری بیشتر بود. این مجموعه همچنین رکوردی جدید برای «کارول دانهم» ثبت کرد، وقتی تابلوی «شناگران هفده» (سیاه‌چاله) (۲۰۱۱–۲۰۱۲) به قیمت ۶۰۰ هزار دلار فروخته شد. رکورد قبلی «دانهم» ۵۹۱ هزار دلار بود که در سال ۲۰۱۷ ثبت شده بود (با احتساب تورم، معادل حدود ۷۶۸ هزار دلار امروز).

همچنین مزایده‌های خوبی برای آثار «Alighiero Boetti»، «ریموند پتی‌بون»، «توماس شوته» و «اندی وارهول» برگزار شد؛ اثری از وارهول با عنوان «گل‌ها » (۱۹۶۴) که نسخه‌ای نادر از این مجموعه پرطرفدار با گل‌های کاملاً سیاه بود، دو برابر برآورد بالای ۱.۵ میلیون دلاری خود چکش خورد و به قیمت ۳.۱ میلیون دلار (یا ۳.۸ میلیون دلار با کارمزد) فروخته شد.

سپس نوبت به مجموعه لوکزامبورگ رسید که شامل آثار زیادی از «لوسیو فونتانا» بود. در مجموع، ۱۵ اثر از مجموعه لوکزامبورگ با احتساب کارمزدها، به فروش ۴۰.۴ میلیون دلار رسیدند و از برآورد بالای پیش‌فروش فراتر رفتند.

سپس نوبت به بخش آثار «فوق‌العاده معاصر» ساتبیز رسید که تحت عنوان «حال» (The Now) برگزار شد و پس از آن، حراج گسترده‌تری از هنر معاصر در فروش شبانه اصلی ادامه یافت. در مجموع، بخش اصلی حراج شبانه با احتساب کارمزدها، ۱۲۷ میلیون دلار درآمد داشت، در حالی‌که برآورد پایین پیش‌فروش آن ۱۰۱ میلیون دلار بود.

با وجود کاهش چشمگیر بازار هنر فوق‌معاصر طی دو سال اخیر، برخی هنرمندان نوظهور همچنان مورد توجه هستند. در ماه‌های اخیر، مجموعه‌داران علاقه زیادی به آثار «دانهیل مک‌کینی» نشان داده‌اند. پنجشنبه، اثر «بی‌حرکت بایست»(Stand Still) از سال ۲۰۲۳، با برآورد ۴۰ تا ۶۰ هزار دلار، با قیمتی چندین برابر در نهایت ۲۷۹,۴۰۰ دلار فروخته شد.

بالاترین فروش شب، همان‌طور که اغلب اتفاق می‌افتد، به اثری از ژان-میشل باسکیا تعلق داشت. حراج هنر معاصر فیلیپس در روز سه‌شنبه نیز با اثری از او (که زمانی متعلق به دیوید بویی بود) برگزار شد.

در نهایت گل سرسبد «ساتبیز»، تابلو نقاشی بدون عنوان از سال ۱۹۸۱ بود که تابلویی با مداد شمعی روغنی و رنگ‌های غنی روی کاغذ بود که در نهایت به قیمت ۱۶.۴ میلیون دلار فروخته شد. این اثر پس از رقابت شدید میان دست‌کم چهار خریدا با قیمت ۱۳.۷ میلیون دلار چکش خورد.
انتهای پیام