مجتبی اسپنانی که هم‌اکنون فیلمش در اکران آنلاین قرار دارد، در گفت‌وگو با ایسنا به شرح جزئیات تولید این اثر و مشکلات پیش روی فیلم‌های مستقل پرداخت.

اسپنانی درباره ایده اولیه فیلم توضیح داد: قصه فیلم در اصفهان سالهای ۶۵-۶۶ می‌گذرد. ایده اولیه از زنی در محله ما در جنوب اصفهان الهام گرفته شد؛ زنی مستقل و سرپرست خانواده که همسرش فوت کرده بود و با وجود داشتن دو سه بچه، با شجاعت خانواده را مدیریت می‌کرد. این زن دلاور در ذهنم ماند تا اینکه به این فکر کردم در دوران جنگ که بسیاری از مردان در جبهه بودند، چگونه زنان مشکلات زناشویی را حل میکردند.

او ادامه داد: شخصیت اصلی فیلم زنی است که همسرش آشپز است (نه یک رزمنده نظامی) و فقط برای یک شب به اصفهان می‌آید. زن تلاش می‌کند خانه را آماده کند تا شب را با همسرش بگذراند، اما این امکان فراهم نمی‌شود. این کاراکتر و موقعیت داستانی از همان ایده اولیه شکل گرفت و به «زندگی شیرین» تبدیل شد.

اسپنانی به مشکلات پیش روی تولید اشاره کرد و گفت: نسخه اولیه فیلمنامه پروانه ساخت نگرفت.در نسخه دوم مقداری ملایم‌تر شد و نهایتاً توانستیم فیلم را بسازیم و اکران کنیم.

تیزر فیلم «زندگی شیرین» را در ادامه ببینید:

این کارگردان درباره اکران آنلاین فیلم گفت: فیلم در پلتفرم «هاشور» اکران شده است. این سایت تلاش می‌کند فیلم‌های مستقل، مستند و کوتاه را پوشش دهد، اما من به عنوان کارگردان ارتباطی با سایت ندارم. نمیدانم فیلمم چند ماه است که اکران آنلاین است یا چقدر فروخته است.

او افزود: متأسفانه در پلتفرم‌های اصلی، فیلم‌های مستقل و مستند به حاشیه رانده می‌شوند. «هاشور» معمولاً انتخاب اول فیلمسازان نیست چون مخاطب عام ندارد. من قبلاً دو فیلم بلند و دو فیلم کوتاه در این پلتفرم اکران کردم که شکل اکران خوبی داشت، اما مخاطب عام کمتر به آن سر می‌زند.

اسپنانی معتقد است: متأسفانه حتی بسیاری از دانشجویان سینما هم پلتفرمی همچون «هاشور» را نمی‌شناسند. این نشان می‌دهد سیستم توزیع و اکران ما مشکل دارد. ذائقه سینمایی مخاطب ضعیف شده و فقط با تغییر سیاست‌های دولت می‌توان این وضعیت را بهبود بخشید.

او به مشکلات اکران «هنر و تجربه» اشاره کرد و افزود: این نهاد دولتی است و مانند سینمای گلخانه‌ای دهه ۶۰ عمل می‌کند و با تمام تلاش‌هایش، نمی‌تواند جریان ساز باشد چون دولت به آن اهمیت نمی‌دهد. فیلم‌های ویدیویی (غیرسینمایی) را به رسمیت نمی‌شناسند و اجازه حضور در جشنواره‌هایی مثل فجر را به آنها نمی‌دهند.

این کارگردان ادامه داد: اکران هنر و تجربه فقط دو هفته و آن هم چهارشنبه‌ها یک سانس به فیلم‌ها فرصت می‌دهد و این اکران واقعی نیست. فیلم‌ها حداقل به سه چهار هفته اکران نیاز دارند تا مخاطب با آنها آشنا شود.

اسپنانی پیشنهاد داد: دولت باید سیاستگذاری کند، اما اجرا را به بخش خصوصی بسپارد. مثلاً یک نهاد مستقل می‌تواند مسئولیت اکران فیلم‌ها را برعهده بگیرد و باید اجازه داد فیلم‌ها در رقابت باشند، اگر ضعیف هستند خودشان حذف شوند.

او در پایان دوباره تأکید کرد: حیف است که این همه فیلم خوب به دلیل محدودیت‌های اکران دیده نمی‌شوند. دولت باید سیاستگذاری کند، اما اجرا را به دست بخش خصوصی بسپارد تا فیلم‌های مستقل فرصت نمایش و رقابت پیدا کنند.

انتهای پیام