این روش به کشاورزان، گزینهای بدون مواد شیمیایی ارائه میدهد که در شرایط دنیای واقعی عملکرد خوبی دارد اما ممکن است که خطر آتشسوزی فصلی جزئی ایجاد کند.
این بررسی، حاصل تحقیقات محققان در غرب استرالیای است و در زمانی انجام شده که مقاومت به علفکشها و نگرانی مصرفکنندگان در مورد بقایای مواد شیمیایی رو به افزایش است. این نتایج به کنترل علفهای هرز با استفاده از علفکشهای برقی، انگیزه تازهای میبخشد.
نتایج بررسی کنونی منتشر شده در سایت ارث نشان داد که این دستگاه برقی، ۸۴ تا ۸۷ درصد از توده علفهای هرز را از بین برد و برای محصولات ارگانیک مناسب است. پالسهای الکتریکی با سوراخ کردن بافتهای گیاهی و سوزاندن ریشهها، گیاهان هرز را از بین میبرند و مزایای متعددی دارند که مواد شیمیایی نمیتوانند با آنها رقابت کنند.
این مزایا شامل عدم وجود بقایای شیمیایی در محیط یا غذا، عدم وجود دوره بارندگی پس از استفاده از آنها، عدم محدودیت در استفاده در شرایط باد خیز و همچنین عدم مقاومت شیمیایی و عدم تاثیر بر پوشش گیاهی یا آبراههای مجاور است. البته این فناوری بدون مشکل نیست؛ معایب آن شامل سرعت پایین کاربرد و مصرف بالای سوخت است. همچنین، آتشسوزی نیز نگرانی دیگر در استفاده از این محصول است.
محققان این تحقیق از الکتریسیته برای تعیین کمیت خطر، در زمینهای پوشیده از کاه جو خشک و جو دوسر استفاده کردند. جرقهها فقط زمانی باعث آتش گرفتن بقایای گیاهی میشدند که بقایای گیاهی کاملا خشک بودند و تراکتور به آرامی حرکت میکرد. دو برابر کردن سرعت پیشروی، جرقهها را تا ۹۰ درصد کاهش داد.
محققان اظهار کردند: در هر آزمایش میدانی که در طول بهار انجام دادیم، هیچ آتشسوزی رخ نداد و این رایجترین زمان سال برای مدیریت علفهای هرز در غرب استرالیاست. این سمپاشی برقی میتواند جایگزین یک یا دو بار استفاده از علفکشهای بهاری شود، بار شیمیایی را کاهش دهد و مقاومت را کاهش دهد.
با رایج شدن تراکتورهای خودران در مزارع، پذیرش این روش ممکن است تسریع شود. سرعتهای عملیاتی پایین وقتی ماشینها میتوانند بدون مراقبت کار کنند، بسیار کمهزینهتر هستند. کارهای بیشتر، عملکرد را در سرعتهای بالاتر، رطوبتهای مختلف خاک و در برابر علفهای هرز چند ساله با ذخایر عمیقتر آزمایش خواهد کرد.
کنترل علفهای هرز برقی به کشاورزان کمک میکند تا ضمن حفظ اثربخشی علفکشهای پرهزینه، تقاضای بازار برای محصولات پاکتر را برآورده کنند.
نتایج این تحقیق در مجله Weed Science منتشر شده است.
انتهای پیام
نظرات