علیرضا حسینی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره دلایل عدم ساخت آثار مستند درباره زندگی اهل‌بیت(ع) و شخصیت‌های برجسته دینی، به بیان دیدگاه‌های خود پرداخت.

وی با بیان اینکه ساخت مستند پرتره درباره بزرگان ادیان و مذاهب و ائمه معصومین سلام الله علیها، به دلیل توجه مخاطبان و علاقه‌مندان فراوان، هم ضرورت دارد و هم جذاب است، گفت: اقشار زیادی از مردم دوست دارند که بزرگان ادیان و مذاهب را بهتر و بیشتر بشناسند، بنابراین، نیاز به ساخت چنین آثاری خالی از لطف نیست.

حسینی اصلی‌ترین چالش در این مسیر را پژوهش بسیار دقیق و گسترده و عاری از خطا دانست و افزود: برای گفتن واقعیت در مستند، باید دقت زیادی در پژوهش کرد زیرا معمولاً روایت‌های متعددی از زندگی این بزرگان وجود دارد. این روایت‌ها باید متواتر و دارای مستندات کافی باشند و هر کلام و تصویری از منظر تاریخی و دینی می‌بایست به پژوهش‌های معتبر ارجاع داده شده باشد.

وی یادآور شد: هرگونه خطا در پژوهش و تولید اثر، می‌تواند باعث بروز «مخالفت‌ها، دشمنی‌ها و کدورت» شود. وقتی فیلم مستندی ساخته می‌شود، در تاریخ می‌ماند و خود به یک سند تبدیل می‌شود. بنابراین این کار بسیار با اهمیت است و لازم است کسانی این مستندها را بسازند که آشنایی کاملی به موضوع داشته باشند و یک‌جانبه به قاضی نروند.

این تهیه‌کننده به مانع دیگر یعنی «مسئله قداست تصویر اولیا» میان شیعیان اشاره کرد و گفت: معمولاً چهره انبیا و اولیا نشان داده نمی‌شود و این خود نیازمند تمهیدات خاصی در ساخت اثر  است.

وی مشکل بعدی را «هزینه بسیار بالای تولید» چنین آثاری دانست و تصریح کرد: ساخت  فیلم مستند جذاب درباره زندگی بزرگان دین، نیازمند پژوهش عمیق، ساخت لوکیشن‌های خاص و رعایت تمامی جزئیات زندگی و آثار ایشان است که هزینه تولید را به خاطر طولانی شدن پژوهش و تولید بالا می‌برد.

حسینی با بیان اینکه چنین آثاری می‌توانند پر مخاطب و حتی از نظر اقتصادی نیز مقرون به صرفه باشند، به فقدان بودجه لازم اشاره کرد و گفت: بخش خصوصی معمولاً توان سرمایه‌گذاری در این ژانر زمان بر و پرهزینه را ندارد و بخش‌های دولتی نیز معمولاً به ساخت برنامه‌های تلویزیونی معمولی یا مستندهای مربوط به مناسک (مانند اربعین یا نقالی) بسنده می‌کنند و مستند پرتره درباره امامان (ع) ساخته نمی‌شود.

وی افزود: متأسفانه تاکنون سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی کلانی برای تولید این آثار صورت نگرفته است. باید دید با چه هدفی و چگونه می‌خواهیم این کار اتفاق بیفتد تا هم باعث تقریب بین قلوب مسلمانان شود و هم شناخت غیرمسلمانان را افزایش دهد.

این مستندساز با تأکید بر اینکه این مشکل تنها مربوط به شخصیت‌های دینی نیست، گفت: ما حتی درباره بزرگان ادب و فرهنگ خود مانند سعدی، حافظ یا عطار نیز فیلم مستند قابل قبولی نداریم. توجه به مستندهای پرتره و زندگینامه‌ای در دهه گذشته کمرنگ شده و جشنواره‌ها بیشتر به سمت مستندهای اجتماعی و سیاسی سوق داده شده‌اند.

حسینی با اشاره به تجربه شخصی خود در ساخت مستندهای مشابه، گفت: بنده برای تلویزیون مجموعه‌هایی  ساخته‌ام که معمولا از نظر مالی تهیه کننده متضرر می‌شود. چنین تجربه‌ای باعث می‌شود سازنده دیگر سراغ این ژانر نرود. از سوی دیگر، ساخت چنین آثاری بسیار زمان‌بر است (۴ تا ۵ سال یا بیشتر) و این برای مستندساز بسیار سخت است.

وی در پایان با ابراز امیدواری برای تغییر این روند، گفت: امیدوارم  که اندک اندک این اتفاق بیفتد و فیلم‌های مستندی در این حوزه ساخته شود تا به جای مطالب غیرعلمی و غیرمستند که گاهی در جامعه مطرح می‌شود، مردم با مستندات دقیق و تحقیقی آشنا شوند. این اتفاق می‌تواند هم به لحاظ مادی و هم معنوی برای سازنده مفید باشد، اما تحقق آن نیازمند عزم جدی و برنامه‌ریزی است.

انتهای پیام