به گزارش ایسنا، «کاراواجو» یکی از محترم‌ترین هنرمندان در هنر غرب است، با این حال تنها چند ۱۰ اثر از او باقی مانده است. اکنون هنر این استاد قرن هفدهمی در تابلویی تأیید شده است که «ساتبیز» و موزه «متروپولیتن» نیویورک آن را صرفا یک کپی دانسته بودند.

نتیجه تحلیل علمی تابلو نقاشی «نوازنده لوت»‌، که در قرن هجدهم برای «بدمینتون هاوس»(Badminton House) در «گلاسترشر» خریداری شده بود، نشان می‌دهد که این اثر با احتمال ۸۵.۷٪ متعلق به «کاراواجو» است.

آزمایش‌هایی که شامل هوش مصنوعی بودند، یک «تطابق قوی» با نقاشی‌های تأییدشده نشان دادند. این مطالعه توسط «Art Recognition» یک آژانش متخصص سوئیسی در اصالت‌سنجی آثار هنری، با همکاری دانشگاه لیورپول و دیگران انجام شد.

مدیر این آژانس، دکتر «کارینا پوپوویچی»(Carina Popovici)، به گاردین گفت: «هر چیزی بالای ۸۰٪ بسیار بالا است.»

«مایکل‌آنجلو مردیسی دا کاراواجو»‌ به‌عنوان یک انقلابی در میان هنرمندان در نظر گرفته می‌شود، که به خاطر استفاده رادیکال از نور و تاریکی یا همان «کیاروسکورو» و واقع‌گرایی در ترکیب‌بندی‌هایش مورد احترام قرار گرفته است.

آثار او به قدری کمیاب هستند که وقتی در سال ۲۰۱۹ یکی از آثار او کشف شد، حدود ۹۶ میلیون پوند ارزش‌گذاری شد. اما حراجی «ساتبیز» در سال ۱۹۶۹ میلادی نسخه Badminton تابلو نقاشی «نوازنده لوت» را به‌عنوان کپی «با الهام از کاراواجو» به قیمت ۷۵۰ پوند فروخت. در سال ۲۰۰۱ میلادی آن را به‌عنوان اثری «تحت نظارت کاراواجو» حدود ۷۱,۰۰۰ پوند فروخت.

خریدار در آن زمان، «کلوویس ویتفیلد»(Clovis Whitfield)، مورخ و گالری‌دار هنری بریتانیایی و متخصص استادان کهن ایتالیایی بود که کیفیت اثر و این واقعیت را دریافت که آن با توصیف جیووانی بالیونه در زندگینامه کاراواجو در ۱۶۴۲ میلادی «دقیقا مطابقت دارد».

«ویتفیلد» گفت: «بالیونه جزئیات دقیقی، مثل بازتاب قطرات شبنم روی گل‌ها را ذکر می‌کند.»

تابلوی «نوازنده لوت» یکی از سه نسخه آن است. یکی از این نقاشی‌ها که بدون چون‌وچرا پذیرفته شده، در موزه «هرمیتاژ» روسیه است و دیگری که در آن نوازنده لوت یک زن است نه یک جوان – در مجموعه «ویلدنشتاین» است، که بین سال‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۱۳ میلادی در موزه متروپولیتن نمایش داده شد.

«کیت کریستینسن»، رئیس وقت بخش نقاشی‌های اروپایی در متروپولیتن، در سال ۱۹۹۰ میلادی ، نسخه «ویلدنشتاین» را یک اثر اصل و نسخه «بدمینتون»‌ را یک کپی توصیف کرد.

«ویتفیلد» گفت «کریستینسن» و برخی پژوهشگران ایتالیایی در «کمی گل‌ولای سنتی گیر کرده‌اند» و از پذیرش اصالت آن امتناع می‌کنند، حتی با وجودی که دیگر کارشناسان آن را تأیید می‌کنند. «نتیجه هوش مصنوعی آقای کریستینسن را از ادعایش پایین می‌کشد.»

تحلیل «Art Recognition» همچنین نتیجه گرفت که نسخه «ویلدنستاین»، «یک اثر اصیل نیست».

شواهد شامل بازنمایی‌های لوت است. «دیوید ون ادواردز»(David Van Edwards)، سازنده پیشروی لوت و رئیس انجمن لوت، گفت ساز ویلدنستاین، برخلاف آن‌هایی که در نسخه‌های Badminton و هرمیتاژ هستند،‌ «اشتباهات زیادی» دارد.

«ویلیام آدلند» (William Audland KC)، وکیل مدافع و دوستدار هنر که در حال نوشتن کتابی درباره «نوازنده لوت» است، گفت: «به‌عنوان یک وکیل و دادخواه، من به تمام شواهد در هر پرونده‌ای به‌طرز قضایی نگاه می‌کنم. با در نظر گرفتن تمام شواهد، به نظر هر پژوهشگری که پیشنهاد دهد نسخه ویلدنستاین اصیل و نسخه Badminton یک کپی ضعیف است، بی‌عدالتی آشکاری صورت می‌گیرد.»

«کاراواجو»‌ در سال ۱۵۹۷ میلادی در حالی که به‌عنوان یک هنرمند فقیر در خیابان‌های رم زندگی می‌کرد،‌ توسط کاردینال «فرانچسکو ماریا دل مونته»، کسی که تبدیل به مهم‌ترین حامی او شد،‌ غذا و محل اقامت دریافت کرد. مدت کوتاهی پس از آن، کاراواجو تابلو «نوازنده لوت» را نقاشی کرد و استعداد خود را به حامی آینده‌اش نشان داد.

در اواخر دهه ۱۶۲۰، مجموعه «دل مونته» به فروش رفت. «آنتونیو باربرینی»، که بعدها کاردینال شد، پنج اثر کاراواجو از جمله «نوازنده لوت» را خرید، که یک قرن بعد توسط سومین دوک بوفورت «بدمینتون هاوس» خریداری شد.

«ویتفیلد» و «پوپوویچی» درباره این نقاشی در یک پادکست جدید با عنوان «آیا هست؟» گفتگو خواهند کرد. نخستین قسمت از این مجموعه در ۲۷ سپتامبر آغاز می‌شود. این برنامه توسط دکتر «نوآ چارنی»، کسی که در حال آماده‌سازی یک مقاله دانشگاهی درباره این نقاشی است، ارائه می‌شود.

همچنین «جرالدین نورمن»، یکی از کارشناسان برجسته بازار هنر، داستان کامل نقاشی را در یک مستند ویژه که در حال توسعه است، بررسی خواهد کرد.

تابلوی «بدمینتون»‌ اکنون در لندن قرار دارد. «ویتفیلد» مایل است که این اثر به یک مجموعه عمومی برود.

در کاتالوگ فروش ۲۰۰۱، ساتبیز یادآور شد که «به‌طور معقولی پیشنهاد شده است» که نقاش ممکن است «کارلو ماگنونه» بوده باشد، که در ۱۶۴۲ میلادی ثبت شده بود که یک کپی از «نوازنده لوت» متعلق به  «دل مونته» کشیده است.

جورج گوردون، رئیس مشترک بخش نقاشی‌های استادان کهن جهانی در ساتبیز، ورودی «طولانی» کاتالوگ را «اندیشمندانه و جامع» توصیف کرد و یادآور شد که بسیاری از نقاشی‌های کاراواجو توسط هنرمندان دیگر حتی در طول زندگی او، «چنان‌که فهرست‌های رومی اوایل قرن هفدهم و منابع مکتوب نشان می‌دهند»، کپی شده‌اند.

او گفت: «فکر نمی‌کنم در سال‌های اخیر تغییرات چشمگیری در پژوهش‌های کاراواجو وجود داشته باشد که بتواند اجماع ۲۰۰۱ درباره این اثر را به‌طور اساسی تغییر دهد.»

کریستینسن از اظهار نظر خودداری کرد.

انتهای پیام