به گزارش ایسنا،   کلاه آفتاب‌گیر که با پشم نمدی به رنگ‌های مختلف، در دوره اوایل مسیحیت یا دوره قبطی در مصر ساخته شده است و اکنون در موزه «بولتون» نگهداری می‌شود، یکی از  سه کلاه در نوع خود است که تاکنون باقی مانده و بهترین نمونه حفظ‌شده آن‌ها محسوب می‌شود. این کلاه آفتاب‌گیر توسط «سر فلایندرز پتری»، مصرشناس انگلیسی‌ که آن را در سال ۱۹۱۱ میلادی پیدا کرد، به «موزه چادویک» در  انگلستان، که بعدا «موزه بولتون» نام گرفت، اهدا شد.

«لایوساینس» نوشت، «پتری» این کلاه را در محوطه « Lahun»، شهر و مجموعه هرمی در منطقه «فیوم» واقع در مصر، همراه با تعداد زیادی لباس دیگر که مهارت خیره‌کننده بافندگی قبطی را نشان می‌دادند، کشف کرد.

به‌گفته موزه بولتون، این کلاه مخروطی از چهار بخش مجزا به هم دوخته‌شده ساخته شده است و در مرکز یک برجستگی دارد. بخش اعظمی از این کلاه که قطر آن حدود ۳۹٫۵ سانتی‌متر است از نمد قهوه‌ای ساخته شده است و لبه پهنی از نمد قرمز دارد. از پارچه پشمی سبز برای دوردوزی لبه‌ها استفاده شده است که با پارچه پشمی آبی تکمیل شده‌اند، و داخل کلاه نیز با نمد سفید آستر شده است. درزهای کلاه با کوک مخفی و دوخت‌های زنجیره‌ای تزئینی روی لبه بیرونی آن دوخته شده‌اند.

کارشناسان معتقدند این کلاه ممکن است برای یکی از اعضای نیروی نظامی روم ساخته شده باشد، چون شباهت زیادی به کلاه‌های رومی قرن سوم دارد. با این‌ حال، ممکن است این کلاه از یک طراحی رومی اقتباس شده باشد تا بهتر بتواند از فردی که از آن استفاده می‌کند در برابر آفتاب سخت مصر و طوفان‌های شن محافظت کند.

دوره قبطی مصر حدود سال ۳۹۵ میلادی، زمانی که امپراتوری روم فروپاشید، آغاز شد. امپراتور کنستانتین پیش از آن مسیحیت را در سراسر امپراتوری ترویج کرده بود و در میانه قرن چهارم میلادی، زبان قبطی که از فرهنگ مصر باستان الهام گرفته بود در میان مسیحیان مصر رومی پدیدار شد. منسوجات قبطی کشف‌شده در گورهای متعلق به اوایل دوران مسیحی  منطقه فیوم با نخ‌های رنگارنگ، الگوهای بافت پیچیده و ترکیبی از نمادها شناخته می‌شوند.

در آگوست ۲۰۲۵، موزه بولتون این کلاه آفتاب‌گیر را پس از انجام کارهای مرمتی، برای نخستین بار به نمایش گذاشت.

انتهای پیام