در آيين زرتشتي، سده، دهمين روز از بهمن‌ماه مي‌باشد که بر سده، نو سده يا نوسره خوانده شده و جشن معروف سده در آن واقع است. فاطمه رضاپور - مسوول واحد مردم شناسي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان کرمان - در گفت‌وگو با بخش ايران‌شناسي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با اشاره به مطالبي برگرفته از پايان‌نامه کارشناسي ارشد عسکر بهرامي و نازنين محمدي با عنوان جشن‌هاي ايرانيان، درباره اهميت اين روز و سبب ناميدن آن و آتش افروختن گفت: در اين خصوص روايت‌هاي مختلفي آورده‌اند؛ ازجمله اينکه از اين روز تا نوروز 50 روز و 50 شب (جمعا يکصد) است و گويند چون صد روز از زمستان بزرگ سپري مي‌شده، ايرانيان جشن سده را برپا مي‌کردند؛ چون بر آن بودند که اوج شدت سرما سپري شده است و اين پديده نابه‌ساماني و سکون از کردار اهريمن توان و نيرويش رو به زوال و کاستن است. وي افزود: همچنين گفته‌اند که در اين روز شمار فرزندان پدر نخستين به يکصد نفر رسيده و نيز در جايي ديگر نوشته‌اند کيومرث را صد فرزند از اناث و ذکور بود؛ چون به حدر شد و تميز رسيدند، در شب اين روز جشن برپا و همه را کدخدا کرد و فرمود که آتش بسيار برافروختند؛ بدان سبب آن‌را سده گويند. مسئول واحد مردم‌شناسي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان کرمان افزود: مراسم جشن سده هنوز ميان زرتشتيان رايج است. در کرمان اين مراسم 50 روز قبل از عيد نوروز در محل باغچه بو داغ‌آباد از طرف زرتشتيان کرمان برگزار مي‌شود. وي درباره نحوه برپايي مراسم جشن گفت: در اول غروب آفتاب چند نفر از موبدان زرتشتي درحالي‌که لباس سفيد و کلاه سفيد دارند، هر کدام دست به دست هم داده، با خواندن اورادي به گرد توده عظيم بوته‌هاي جمع شده به طواف مشغول مي‌شوند و پس از چند مرتبه گردش، يکي از آنها با مشعل روشني که در دست دارد، در مسير وزش باد، بوته‌ها را آتش مي‌زند. در تمام طول مراسم، آهنگ‌هاي شاد نواخته مي‌شود و در اين روز از مدعوان با سيرو (روغن جوشي) و سدو که غذاي خاص زرتشتيان مي‌باشد، پذيرايي مي‌شود. رضاپور درباره باورها و اعتقادات اين روز افزود: عده‌اي بر اين باورند که بعد از سده به اصطلاح محلي باد گرم است؛ يعني هر جايي که حافظ و ديواري جهت ممانعت از وزش باد باشد، از گزند سوز و سرما در امان است. انتهاي پيام