يك مستندساز معتقد است: مسوولان سازمان ميراث فرهنگي بر اين باورند كه فيلم‌سازان با پرداخت هزينه بهتر قدر فرهنگ را مي‌فهمند!

حسن نقاشي در گفت‌وگويي با خبرنگار سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در مورد درخواست سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري براي دريافت وجهي قابل ملاحظه براي صدور مجوز فيلم‌برداري در اماكن تاريخي، گفت: فيلم‌سازاني مانند بنده كه تمايل دارند در حوزه‌هاي تاريخي كار كنند، با مشكلات متعددي مواجه مي‌شوند و پس از گذراندن ماه‌ها، در نهايت به كانون اتومبيلراني ارجاع داده مي‌شوند كه آن‌جا نيز براي صدور مجوز مبالغ زيادي درخواست مي‌شود و نكته جالب هم آن‌كه دريافت اين مبالغ از هيچ قاعده‌اي پيروي نمي‌كند.

او ادامه داد: در برخي از برخوردهايي كه با مسوولان اين سازمان داشتم، آن‌ها اظهار مي‌كردند كه اگر براي ساخت اين فيلم‌ها، هزينه‌اي پرداخت شود، افراد بيشتر قدر فرهنگ را خواهند دانست. حال سوال من اين است كه آيا مستندسازي كه قصد دارد به ساخت فيلمي درباره ميراث تاريخي و فرهنگي كشورش بپردازد، هم‌چنان ارزش فرهنگ را نمي‌داند؟

كارگردان مستند «زروان» در ادامه با اشاره به سرمايه كمي كه براي ساخت فيلم مستند وجود دارد، بيان كرد: با توجه به قراردادهايي كه براي فيلم‌هاي مستند بسته مي‌شود، يك فرد شايد حتي قادر نباشد كه سه روز در محلي مانند تخت جمشيد (پارسه) فيلم‌برداري كند، اما اين امكان ممكن است براي ساخت يك سريال و يا فيلم سينمايي مهيا باشد. اما لازم است كه توجه داشته باشيم، كه مستندساز مي‌تواند سفير فرهنگي يك كشور باشد و اكنون در تمام دنيا اين تفكر وجود دارد كه فيلم‌هاي مستند سفيران فرهنگي كشور خود هستند. حال اگر در كشور ما نيز چنين عقيده‌اي وجود دارد، پس چرا جلوي اين فيلم‌ها گرفته مي‌شود.

او در بخش ديگري از صحبت‌هايش هم، درباره توضيحات اخير حسين جعفري – معاون فرهنگي و ارتباطات سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري اظهار كرد: اين‌كه ايشان مي‌گويند سازمان ميراث فرهنگي از فيلم‌سازان چيزي نخواسته، رد مي‌كنم و بنده به شخصه 8 ماه تمام از عمر خود را پشت درب اتاق ايشان هدر كردم و در تمام اين مدت ايشان نامه بنده را نگه داشتند و گفتند هيچ كاري نمي‌توانيم بكنيم. پس از يك‌سال هم هنگامي كه نامه مرا امضا كردند و به بخش‌هاي ديگر فرستادند، مسوولان بخش‌هاي ديگر از من تقاضاي مبالغ بالايي داشتند.

كارگردان مستند «درخت پارسيك» در ادامه به كانون جهانگردي و اتومبيل‌راني اشاره كرد و گفت: پرسش ديگري كه براي من مطرح است، آن است ‌كه در اين ميان، اين سازمان چه نقشي برعهده دارد و چرا بايد اماكن حساس كشور به آن‌ها سپرده شود؟! و چگونه است كه سازمان ميراث فرهنگي كه خود در موارد مختلف كشور دخالت مي‌كند، در اين حوزه كه مرتبط به اوست هيچ دخالتي ندارد.

نقاشي ادامه داد: به هرحال فيلم‌سازان در بخش‌هاي مختلف زيرنظر سازمان‌هاي دولتي كار مي‌كنند و اين سازمان نيز يكي از سازمان‌هاي دولتي است. آيا غير از اين است كه سلسله مراتب فرهنگي مثل حلقه‌هاي يك زنجيره به هم مرتبط هستند. آيا غير از اين است كه معاونت سينمايي، مركز گسترش سينماي مستند و تجربي، انجمن فيلم‌سازان جوان و اين سازمان همه دولتي هستند. پس چرا هيچ ارتباط ميان اين سازمان‌ها وجود ندارد؟

اين مستندساز در بخش ديگري از صحبت‌هايش هم از سهولت كار در اين اماكن براي هنرمندان خارجي سخن گفت و افزود: چندي پيش در هنگام ساخت يكي از كارهايم در تخت‌جمشيد متوجه شدم كه يك پيرمرد فرانسوي از سوي سفارت دعوت شده، تا به تنهايي فيلمي در اين‌باره بسازد. حالا آيا واقعا فيلم‌سازان جوان ما حتي به اندازه اين يك نفر و يا افراد مانند او هم نيستند؟ درواقع همين حمايت‌هاست كه موجب مي‌شود در نهايت چند نفر از كشورهاي ديگر بيايند و به بناهاي تاريخي ما آسيب رسانند و در نهايت هم انجمن مستندسازان را متهم كنيم و در اولين اقدام جلوي ورود مستندسازان به اين فضاها را بگيريم.

او در ادامه با اشاره به مديران قبلي معاونت فرهنگي سازمان ميراث فرهنگي، اظهار كرد: در دوره‌هاي قبل ما به هيچ عنوان چنين مشكلاتي نداشتيم و حتي در دوره‌اي ميزان اين فيلم‌ها به حدي رسيد كه براي آن‌ها جشنواره گذاشتند.

اين مستندساز در ادامه در ارتباط با اين‌كه اين هزينه‌ها براي حفاظت از نگهباني از اين بناها گرفته مي‌شود، هم گفت: اگر فردي به اين بناها رفته باشد به خوبي مي‌داند كه به طور مثال محلي ماند تخت‌جمشيد نه تنها در فاصله چند متر، چند متر محافظ دارد، بلكه علاوه بر اين اطراف آن‌ها حفاظ نيز كشيده شده است. آيا با اين همه باز نيازي به چنين بحثي است، يا اين‌كه مي‌گويند فيلم‌برداري‌ها در ساعت خاصي صورت مي‌گيرد و اين هزينه براي نگهباني است كه در اين ساعات همراه فيلم‌ساز مي‌شود، آيا اين اماكن در تمام طول روز نگهبان ندارند؟ آيا در ساعات غير اداري اين اسناد ملي هيچ محافظي ندارند كه مسوولان اين سازمان چنين استدلاتي را بيان مي‌كنند؟

او معتقد است: متأسفانه اين سازمان همواره به افراد خارجي بها مي‌دهد، در حاليكه بعد هم در مواردي همين خارجي‌ها در فيلم‌هايشان برداشت‌هاي غلطي از ملت و فرهنگ ما ارايه مي‌كنند.

حسن نقاشي در پايان صحبت‌هايش هم ضمن اشاره به انجمن مستندسازان و نامه‌ي اخيرشان، گفت: شايد بهتر بود كه اين انجمن نيز مدتي پيش ازاين و قبل از ايجاد چنين مشكلي براي داريوش مهرجويي به اين مسئله مي‌پرداخت.

انتهاي پيام