«ادبيات كشور ما جايگاهي براي ادبيات نمايشي كودكان قايل نيست و ادبيات نمايشي وابسته به اجرا است.» به گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، سيدحسين فدايي حسين در نشست تخصصي «ادبيات نمايشي كودك و نوجوان پس از انقلاب اسلامي» گفت: به دليل فروش كم كتاب‌هاي ادبيات نمايشي ناشران به سرمايه‌گذاري در اين حوزه حاضر نيستند و مراكز خريد اين كتاب‌ها نيز از بين رفته‌اند. وي گفت: جشنواره‌هاي تئاتر دانش‌آموزي ناشران را تشويق مي‌كرد نسبت به چاپ نمايشنامه‌ها رغبت داشته باشند اما چون ديگر جشنواره‌هاي دانش‌آموزي نيز اجرا نمي‌شود ناشري مايل به سرمايه‌گذاري در اين زمينه نيست. مضاف بر اين‌كه تلويزيون هم هيچ تمايلي براي عمومي‌تركردن نمايشنامه‌هايي كه روي صحنه مي‌روند از خود نشان نمي‌دهد. اين نمايشنامه‌نويس گفت: وضعيت ادبيات نمايشي قبل از انقلاب به لحاظ كمي بسيار پايين به لحاظ كيفيت بالا بود اما برعكس بعد از انقلاب علي‌رغم افزايش كم آثار كيفيت آن‌ها به شدت تنزل پيدا كرد. فدايي‌حسين تأكيد كرد: ادبيات نمايشي كودك بايد به دغدغه عمومي بدل شود آن‌چه تاكنون در اين زمينه اتفاق افتاده است پيش از دغدغه عمومي از نگرش‌هاي شخصي شكل گرفته بنابراين اگرچه ممكن است در مقطعي رشد كرده باشد اما اين رشد پيوسته و سازمان يافته نبوده است. به گزارش ايسنا، در ادامه عباس جهانگيريان گفت: اگرچه كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان اولين متولي تئاتر كودك است اما با وقفه‌اي كه در فعاليت‌هاي آن طي سال‌هاي 57 اتفاق افتاد نتوانست پويايي خود را حفظ كند. امروز با كسري بوده چهار ميلياردي كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان نمي‌توان به آن اميدوار بود. جهانگيريان تأكيد كرد: بايد در جامعه جريانات تئاتر شكل گيرند و آموزش و پرورش و صداوسيما به طور جدي به اين مقوله بپردازند. البته به شخصه معتقدم اگرچه بچه‌هاي مدارس به تئاتر علاقه‌مندند اما به تنهايي و به صورت خودجودش نمي‌توانند در اين زمينه كارهايي را پيش برند، بايد سازمان دانش‌آموزان وارد عمل شود و در كنار آن گروه‌هاي تلويزيوني فعاليت‌هاي تئاتر را تحت پوشش قرار دهند. وي گفت: چراكه كودكان شهرستاني ما نبايد از فلان اجرايي كه بسيار هم خوب بوده آگاه شوند و چرا شبكه‌هاي تلويزيون ما نسبت به پخش برترين‌هاي تئاتر كودكان از صفحه تلويزيون اين‌قدر مقاوم است. بنا به گفته‌ي جهانگيريان، مراكز زيادي در حوزه تئاتر تعطيل شده‌اند و اين درحالي است كه تئاتر كودك به سبب عجين‌كردن كودكان به خود در صحنه آرايي و نمايش به مراتب بيش از كتاب مي‌تواند موجبات خلاقيت آنان را فراهم آورد. وي با ارايه اطلاعات آماري گفت: در فاصله سال‌هاي 87 تا 82 تعداد متن‌هاي نمايشي سير نزولي پيدا كرده است و از رقم 301 متن نمايش به 92 متن رسيده است بايد مركز تئاتر در اين زمينه بحث آسيب‌شناسانه‌اي را دنبال كند چون اطلاعات سازمان فرهنگي و هنري شهرداري رقمي معكوس را در اين زمينه به مان نشان مي‌دهد. در ادامه رضا بابك – بازيگر – گفت: نمايشنامه‌نويسان بايد مورد حمايت قرار گيرند همچنان كه مسوولان بايد از تحميل ديدگاه‌هايشان اجتناب كنند. وي گفت: ما در ابتداي انقلاب مي‌توانستيم گروه‌هاي حرفه‌اي در حوزه تئاتر پرورش دهيم. اگر از اوايل انقلاب گروه‌هايي مختلف تئاتر كودك تشكيل مي‌شد و گروه مي‌توانست اجرا داشته باشد وضعيت بهتر بود. انتهاي پيام