ناصر صفاريان معتقد است: مستند‌سازان بيش از هر چيز، نيازمند امنيت هستند تا در سايه‌ي آن بتوانند به ثبت حقايق بپردازند.

سخنگوي انجمن مستند‌سازان در آستانه‌ي روز ملي سينما و در گفت‌وگويي با خبرنگار سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) عنوان كرد: مستند‌سازان نيازمند هستند كه فارغ از شرايط سياسي بتوانند به كار خود كه ارائه‌ي تصوير است بپردازند، نكته‌اي كه مدتهاست روز به روز با محدوديت‌هاي بسيار مواجه شده است.

او ادامه داد: شايد به نظر برسد كه منظور بنده از محدوديت به مسائل سياسي و اجتماعي روز باز مي‌گردد، اما واقعيت آن است كه مشكل بزرگ مستند‌سازان اين است كه حتي در مورد كوچك‌ترين و جزيي‌ترين مسائل هم آزادي عمل ندارند و نمي‌توانند به فعاليت بپردازند.

صفاريان، در ادامه‌ي گفت‌وگويش با ايسنا هم بحث اكران را از ديگر مشكلات سينماي مستند برشمرد و افزود: پس از اين‌كه مستند‌سازان مشكلات مختلف را پشت سر گذاشتند و در نهايت موفق به ساخت فيلم شدند، تازه با مشكل اكران مواجه مي‌شوند، چرا كه مستند در ايران جايي براي اكران ندارد.

سخنگوي انجمن مستند‌سازان ادامه داد: مشكل و تفاوت سينماي مستند ايران با ساير كشورها در اين است كه اين سينما در ايران جايي براي اكران ندارد. درهاي تلويزيون به روي اين فيلم‌ها بسته است و سالن‌هاي سينما هم به ندرت به اكران مستند مي‌پردازند؛ لذا مستند‌سازان علاوه بر مشكلاتي كه در ساخت با آن مواجهند در اكران هم مشكل دارند.

صفاريان در پايان و با بيان اين‌كه در تمام كشورها سينماي مستند مورد حمايت دولت و مسوولان قرار دارد، خاطرنشان كرد: در اكثر كشورهاي دنيا، مسوولان فيلم‌هاي مستند را نيز جزء سينماي فرهنگي مي‌دانند وبه خوبي مي‌دانند كه قرار نيست اين سينما درآمدزا باشد، به همين دليل هم تحت عنوان سينماي فرهنگي به حمايت از مستند مي‌پردازند، اما متاسفانه اين مساله در ايران همواره مورد بي‌مهري قرار گرفته است.

انتهاي پيام