ميرعابدين كابلي گفت: حتا اگر چيزي در آرامگاه كوروش باشد و بخواهند اقدامي درباره‌ي آرامگاه انجام دهند، به آسيب رسيدن به آن منجر مي‌شود. اين باستان‌شناس در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درباره‌ي بحث‌هاي مطرح‌شده با موضوع جسد كوروش بيان كرد: در طرح اين موضوع، يا آگاهي كافي وجود نداشته يا اهداف ديگري وجود داشته است، زيرا حتا اگر چيزي در آرامگاه كوروش پيدا شود و قصد داشته باشند، اقدامي درباره‌ي آرامگاه انجام دهند، به آسيب رسيدن به آن منجر مي‌شود. او با طرح اين پرسش كه به‌راستي با چه دستگاه‌هايي قرار است آرامگاه بررسي شود، گفت: وقتي يك فكر و انديشه‌اي وجود دارد، بايد براساس اصول علمي استوار باشد؛ ولي اكنون كه اصل قضيه وجود ندارد، چه چيزي بايد گفت؟ در اين‌باره، محمود موسوي نيز به خبرنگار ايسنا گفت: در گذشته، محققان مختلفي به وجود جاي دو تابوت سنگي در بالاي آرامگاه كوروش اشاره كرده‌اند كه يكي از آن‌ها به كوروش و ديگري به همسر او متعلق بوده است و در دوره‌اي به آن دست‌برد زده‌اند. در واقع، اين تابوت مانند قبرهاي هخامنشي نيست و فقط محل تابوت وجود دارد. اين باستان‌شناس ادامه داد: اين قضيه بسيار روشن و شناخته‌شده است و اين‌كه يك مقبره‌ي اصلي زير بنا وجود داشته باشد و زير آرامگاه بررسي بايد شود، كار بيهوده است. در اين‌باره، نظرهايي وجود دارد كه به بناي آرامگاه مي‌توانند خدشه وارد كنند. وي اظهار كرد: پس از كشته شدن كوروش در جنگ با اقوام شمال شرق ايران، جسد او را به پاسارگاد آوردند. از آن‌جا كه شاه‌هاي هخامنشي را با لباس كامل و زيورآلات دفن مي‌كردند، تلاش مي‌شد آرامگاه‌ها طوري ساخته شوند كه دور از دسترس باشند. به همين دليل، او را زير سقف دفن كردند و جاي دو تابوت نيز هنوز در آن‌جا وجود دارد. موسوي درباره‌ي احتمال موميايي بودن جسد كوروش نيز گفت: تا كنون موميايي در ايران پيدا نشده و از نظر باستان‌شناسي، هيچ ردي كه نشان دهد در ايران موميايي وجود داشته است، نيست؛ ولي با توجه به آنچه در شاهنامه درباره‌ي مرگ يزدگرد بيان شده، ممكن است اقدامي شبيه موميايي در قديم رسم بوده باشد. با اين حال، اين قضيه را نه مي‌توان اثبات كرد و نه مي‌توان رد كرد. انتهاي پيام