در روز 7 محرم‌الحرام سال 61 هجری قمری، لشکر یزیدیان با بستن آب بر روی یاران، زنان و کودکان اباعبدالله الحسین قساوت و سنگدلی خود را در تاریخ به ثبت رساندند.

در همین ارتباط یک کارشناس مسایل مذهبی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه مرکزی، اظهار کرد: کاروان اباعبدالله کنار فرات فرود آمد، لیکن سپاه ابن سعد، فرات را به محاصره گرفت و آب را به روی اباعبدالله و اهل بیت و اصحابش بست و میان امام و آب فاصله انداختند تا هم زودتر حسین (ع) را به تسلیم وادارند و هم از خاندان رسالت انتقام بگیرند.

احمدرضا صالحی افزود: به نقل از مورخان، از سه روز قبل از عاشورا با محاصره فرات، خیمه گاه امام حسین (ع) در مضیقه‌ی بی آبی قرار گرفت و کودکان اهل بیت با دیدن رود فرات، تاب تحملشان کمتر می‌شد.

صالحی با ناجوانمردانه خواندن این عمل یزیدیان گفت: سپاه اموی با بستن آب به روی یاران و فرزندان امام حسین(ع)، این کار خلاف شرع و مغایر با شرافت انسانی را مرتکب شدند و کسانی همچون عمروبن حجاج و عبدالله بن حصین به این عمل مباهات می کردند و زخم زبان نیز می‌زدند.

وی افزود: عمربن سعد به دستور عبید الله ابن زیاد، عمرو بن حجاج را به همراه 500 سوار به میان یاران امام حسین (ع) فرستاد تا بین لشکریان حسن و آب حایل شوند، تا به این وسیله حسین (ع) و یاران او نتوانند به آب دست یابند.

این کارشناس مسایل مذهبی با اشاره به رشادت‌های سقای کربلا گفت: عباس بن علی (ع) به همراه نافع بن هلال از حضرت اجازه گرفتند تا به سمت فرات رفته و برای اهل بیت حسین(ع) که عطش امانشان را بریده بود آب بیاورند، آنها به سمت رود فرات حرکت کردند، نافع بن هلال جملی با پرچم پیشاپیش می‏‌رفت، عمرو بن حجاج با مشاهده او فریاد زد: کیستی و برای چه آمده‏‌ای؟ هلال گفت: من نافع بن هلال هستم، برای طلب آب آمده‌ام.

وی افزود: ابن حجاج فریاد زد خودت می‌توانی از آب بنوشی، اما بردن آب برای حسین جایز نیستی. نافع گفت، به خدا سوگند تا حسین (ع) و یارانش تشنه‏‌اند، یک قطره آب نخواهم نوشید. نافع بلافاصله به همراه یارانش به سمت فرات پیش رفتند و مشک‌ها را پر کردند.

صالحی با اشاره به حمله یزیدیان به نافع و یارانش گفت: سبط بن جوزی می‏‌گوید: عمرو بن حجاج و یارانش پیش دویدند و خواستند راه بازگشت را بر آنان ببندند. بین سپاه دشمن و یاران حسین (ع) درگیری پیش آمد و سرانجام یاران با وفای حسین (ع) نتوانستند آب را به حسین و اهل بیت (ع) برسانند و حادثه شهادت عباس (ع) اتفاق افتاد.

وی در تشریح شخصیت عمرو بن حجاج اظهار کرد: یکی از سران شهر کوفه و فرماندهان اصلی سپاه « ابن زیاد و عمربن سعد» که در مراحل مختلف فعالانه در جبهه دشمن به مقابله با حسین بن علی (ع) شرکت داشت، عمربن حجاج بود.

این کارشناس مسایل مذهبی افزود: در اولین روزهای نهضت حسینی، او همراه چند نفر دیگر چون شبث بن ربعی، حجار بن ابجر و...، نامه‌ای برای امام حسین (ع) نوشت و آن حضرت را به کوفه دعوت کرد.

صالحی گفت: در ایام قیام امام حسین (ع) و در روز هفتم محرم سال 61 ه.ق، عمرو بن حجاج به دستور «ابن زیاد» با 500 نفر سوار، به کنار رود فرات آمد و میان امام حسین (ع) و یارانش با آب فرات مانع شد و آب را بر روی آنان بست، در برخی از روایات آمده که: وی قسم خورد که تا لحظه شهادت امام حسین (ع) نگذارد حضرت قطره‌ای از آب را بنوشد.

وی افزود: در روز هفتم محرم الحرام مردی به نام «عبدالله بن حصین ازدی» از قبیله «بجیله» فریاد برآورد: "ای حسین این آب را دیگر بسان رنگ آسمانی نخواهی دید، به خدا سوگند که قطره‌ای از آن را نخواهی آشامید، تا از عطش جان دهی" و اینگونه خوی حیوانی خود را در برابر بهترین بنده خدا نشان داد.

این کارشناس مسایل مذهبی با ذکر روایتی اظهار کرد: حمید بن مسلم می‌گوید: "‌به خدا سوگند که پس از این گستاخی، برای امری به دیدارش رفتم در حالی که بیمار بود، قسم به آن خدایی که جز او پروردگاری نیست، دیدم که عبدالله بن حصین مرتب در حال آشامیدن آب است، به طوری که شکمش بالا آمده بود، اما باز فریاد العطش العطش می‌داد و مرتب آب را طلب می‌کرد ولی سیراب نمی‌شد. حالت وی ادامه داشت تا سرانجام از شدت نوشیدن آب به هلاکت رسید."

وی در پایان گفت: سپاه یزد لعنت الله علیه با بستن آب به روی یاران و فرزندان امام حسین(ع) و با اینکه تعداد لشکریان اباعبدالله قابل قیاس با لشکریان کفر نبود با این عمل خود نشان دادند هیچ بوی از شرافت انسانی و رسم جوانمردی نبرده‌اند و حتی برای رسیدن به مقام و ثروت از هیچ چیز حتی کشتن کودکان، زنان و بندگان خدا فروگذاری نخواهند کرد.

انتهای پیام