به گزارش ایسنا، با گذشت همین زمان کوتاه از رئیس‌جمهور شدن «ترامپ»، آثاری همچون «۱۹۸۴»، «قصه ندیمه» و «دنیای قشنگ نو» صدرنشین فهرست پرفروش‌ترین‌ها شده‌اند.
«کلین کانوی» مشاور رسانه‌ای «دونالد ترامپ» چند هفته پیش در سخنرانی خود از اصطلاحات «جورج اورول» در رمان مشهور «۱۹۸۴» استفاده کرد و همین جرقه‌ای شد برای صدرنشینی دوباره این کتاب در جدول پرفروش‌ها.
«میچیکو کاکوتانی» در «نیویورک تایمز» مقاله‌ای درباره این رمان ضدآرمانشهری با عنوان «چرا خواندن «۱۹۸۴» در سال ۲۰۱۷ یک ضرورت است؟» به چاپ رساند. پس از آن، نشریه «نیو ریپابلیک» اشاره کرد که این تنها اثری نیست که در این برهه ارزشمند است و باید خوانده شود. «ژوزفین لیوینگستون» نوشت که کتاب «کافکا»، «محاکمه» هم اثر خوبی در این زمینه محسوب می‌شود.
کتاب‌های زیادی درباره نظارت رسانه‌ها، کنترل نشر اطلاعات و تناقض‌های رهبران سیاسی نوشته شده است. اگر شما هم «۱۹۸۴» را خوانده‌اید و به دنبال رمان‌هایی با همین تم هستید، می‌توانید به لیستی که «هافینگتون پست» از داستان‌های ضدآرمانشهری واقع‌گرایانه تهیه کرده است، نگاهی بیاندازید:
«تزار عشق و تکنو» نوشته «آنتونی مارا»
مجموعه داستان «تزار عشق و تکنو» که «آنتونی مارا» در سال ۲۰۱۵ منتشر کرده، شامل داستان‌هایی است که در دوره‌های مختلف روایت می‌شوند. این اثر نشان می‌دهد چگونه تاریخ، برخی حقایق را فرسوده می‌کند و از بین می‌برد و برخی دیگر را به حال خود رها می‌کند. اولین داستان این مجموعه نمونه‌ای ملموس از پرداختن به تم سانسور است؛ شخصیت اصلی داستان در دوره «ژوزف استالین» در اداره‌ای کار می‌کند که وظیفه‌اش، پاک کردن چهره‌ها از نقاشی‌ها و روزنامه‌هاست. وقتی او با چهره آشنای یک بالرین روبه‌رو می‌شود، کارش را به درستی انجام نمی‌دهد و این تمرد عواقبی را برایش دربردارد...
«مبادله کلمات» نوشته «آلنا گریدون»
ضدآرمانشهری که «آلنا گریون» در کتاب «مبادله کلمات» توصیف کرده، تفاوت چندانی با آن‌چه ما در ذهن‌مان داریم، ندارد و همین باعث ترسناک‌تر شدن آن می‌شود. یک بیماری عصبی، بدن افرادی را که از تکنولوژی استفاده می‌کنند عفونی می‌کند و باعث می‌شود آن‌ها دیگر نتوانند به راحتی با دیگران ارتباط برقرار کنند. کتاب‌خوان‌ها کم و بیش از ابتلا به این بیماری ایمن هستند.
«هیاهوی زمان» نوشته «جولین بارنز»
«هیاهوی زمان» جدیدترین اثر «جولین بارنز» رمان‌نویس انگلیسی برنده «من بوکر» و «فمینا» است که در سال ۲۰۱۶ روانه بازار شد. این اثر تم ضدآرمانشهری ندارد، اما داستان زندگی یک هنرمند را در حکومتی دیکتاتوری روایت می‌کند. «دیمیتری شوستاکوویچ» آهنگ‌ساز متوجه «استالین» نمی‌شود، تا این‌که این دولتمرد مستبد افکار منفی خود را درباره موسیقی او به وضوح بیان می‌کند. او کشته یا تبعید نمی‌شود، بلکه به اجبار در شرایطی قرار می‌گیرد که باید نماینده ایده‌آل‌های حکومت شوروی شود. این رخداد باعث می‌شود «شوستاکوویچ» از خود بپرسد، ارزش کدام یک بیشتر است: زندگی یا هنرش؟
«الفبای شعله‌ور» نوشته «بن مارکوس»
«الفبای شعله‌ور» دومین رمان «بن مارکوس» آمریکایی است که در سال ۲۰۱۲ منتشر شد. موضوع این کتاب ادبیاتی است که نوجوانان در قبال بزرگسالان به کار می‌گیرند. اما این یک داستان معمولی نیست؛ در «الفبای شعله‌ور»، نوجوانان با کلماتی که استفاده می‌کنند می‌توانند از لحاظ فیزیکی خسارت‌هایی به والدین خود وارد کنند. در ادامه این شرایط، مسائل نابسامانی روی می‌دهد و آزمایش‌های مختلفی صورت می‌گیرد. در این میان، «سم» قهرمان داستان «مارکوس»، وارد عمل می‌شود و به دنبال درمانی برای این مسأله می‌گردد. کل این داستان می‌خواهد بگوید کلمات هم درست مثل اعمال می‌توانند به دیگران آسیب برسانند.
«دایره» نوشته «دیو اگرز»
«دایره» به قلم «دیو اگرز» از آن رمانی‌هایی است که مورد توجه سینماگران قرار گرفته و فیلم اقتباسی آن قرار است تا پایان سال جاری میلادی اکران شود. «اما واتسون»، «تام هنکس» و «جان بویگا» از بازیگران این پروژه سینمایی هستند.
موضوع این فیلم درباره سانسور است. وقتی می‌خواهیم از سانسور حرف بزنیم، شهروندان درست‌کاری را تصور می‌کنیم که در یک حکومت خفقان‌آور دست به هر کار خلاقانه‌ای می‌زنند تا حرف‌های‌شان را به گوش دیگران برسانند. اما در رمان «دایره» این نویسنده برنده جوایز «مدیسی» و «ایمپک دوبلین»، مقوله سانسور خیلی پیچیده‌تر از این است. در این کتاب سیستمی با ترکیب گوگل و فیسبوک شکل می‌گیرد که در آن، بیان آشکار همه چیز بر شخصی‌سازی اطلاعات برتری دارد و نتیجه آن چیزی نسیت جز خودسانسوری.
«داستان عاشقانه واقعی خیلی غمگین» نوشته «گری اشتاینگارت»
«داستان عاشقانه واقعی خیلی غمگین» رمانی است از «گری اشتاینگارت» نویسنده روسی ـ آمریکایی که بیشتر به نگارش طنز انتقادی شهرت دارد. ممکن است نام «داستان عاشقانه واقعی خیلی غمگین» شما را به یاد «۱۹۸۴» جورج اورول نیاندازد، اما باید بدانید این داستان درباره جامعه‌ای در آینده است که در آن همه منابع و ابزارهای شخصی و روابط، تحت نظارت قرار دارند و داشتن هرگونه ارتباط نزدیک غیرممکن است.
«پسر یتیم ارباب» نوشته «آدام جانسون»
نویسنده کتاب «پسر یتیم ارباب» که سال ۲۰۱۳ جایزه ادبیات داستانی «پولیتزر» را برد، «آدام جانسون» آمریکایی است. او در این رمان شرایط متناقضی را در کره شمالی توصیف کرده؛ دولت این کشور به مردم اعلام می‌کند قرار است کاری را انجام دهد، اما در واقع کار دیگری انجام می‌دهد. این تاکتیکی است که باعث می‌شود شهروندان به دریافت‌های شخصی خود از واقعیت تردید کنند.
«شب مادر» نوشته «کورت ونه‌گات»
«شب مادر» را «کورت ونه‌گات» در سال ۱۹۶۱ به چاپ رساند. این رمان درباره نمایشنامه‌نویسی ضدسیاست است که در آمریکا به دنیا آمده و در آلمان بزرگ شده. او در زمان جنگ جهانی دوم در آلمان می‌ماند و به کمپین تبلیغاتی نازی‌ها می‌پیوندد. بعدها به آمریکا برمی‌گردد و سرانجام به نماد برتری‌طلبان سفیدپوست تبدیل می‌شود. «ونه‌گات» درست مثل «ریش‌آبی»، این کتاب را به گونه‌ای نوشته که انگار در حال روایت خاطرات خودش است.
انتهای پیام
نظرات