به گزارش ایسنا، «هافینگتون پست» نوشت: قصیده‌ای که «ارنست همینگوی» نویسنده سرشناس برنده نوبل درباره ایتالیا نوشته، پس از ۷۰ سال در کتابی به نام «همینگوی و ایتالیا: دورنماهای قرن بیستم» منتشر شد.

۹ سال از نگارش کتاب «زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند» گذشته بود و «همینگوی» برای روشن کردن دوباره موتور نویسندگی‌اش راهی شمال ایتالیا می‌شود. او از منطقه‌ای که در دوران جنگ جهانی در آن زخمی شده بود، بازدید می‌کند. در سال ۱۹۴۸ ایتالیا به تازگی از فضای فاشیستی فاصله گرفته و کارهای «همینگوی» هم مجوز ترجمه پیدا کرده بود.

در نوامبر همان سال «همینگوی» و چهارمین همسرش «مری» به مهمانخانه‌ای کوچکی در جزیره تورسلو مقیم شدند. این روستای کوچک جمعیت کمی داشت و سه ساختمان با قدمتی بالای هزار سال در آن واقع بود.

«همینگوی» در روزهای اقامت خود در این روستای کوچک، قصیده‌ای در توصیف زیبایی‌های آن سرود که طی دهه‌های گذشته به فراموشی سپرده شده بود. این قطعه شعر حالا در کتابی با عنوان «همینگوی و ایتالیا: دورنماهای قرن بیستم» از سوی انتشارات دانشگاه فلوریدا برای اولین بار به چاپ رسیده است.

«ارنست میلر همینگوی» نویسنده و روزنامه‌نگار سرشناس آمریکایی و برنده‌ جایزه‌های نوبل ادبیات و «پولیتزر»، بیست‌ویکم جولای ‌١٨٩٩ در ایلینویز آمریکا و از یک پدر فیزیکدان متولد شد. «پیرمرد و دریا» معروف‌ترین اثر اوست که در سال ‌١٩٥٢ منتشر شد و با استقبال چشم‌گیری همراه بود. این کتاب جایزه‌ ادبی «پولیتزر» را در سال ‌١٩٥٣ برای این نویسنده به‌همراه آورد. یک سال بعد از آن، ‌ موفقیت «همینگوی» با دریافت نوبل ادبیات کامل شد.

«وداع با اسلحه»، ‌ «نسل گمشده»، «خورشید همچنان می‌درخشد»، «مردان بدون زنان»، «برنده هیچ نمی‌برد» و «زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند» از دیگر کتاب‌های معروف این نویسنده هستند. خالق «برف‌های کلیمانجارو» در اواخر عمر به دلیل چند حادثه‌ رانندگی،  از جراحت و مصدومیت‌های زیادی در بدن خود رنج می‌برد و فشار خون بالا به همراه مشکلات کلیه نیز او را آزار می‌داد. ابتلا به افسردگی موجب شد در سال ‌١٩٦١ اقدام به خودکشی کند اما موفق نشد. بعد از سه هفته روان‌درمانی، ‌«همینگوی» سرانجام روز دوم جولای ‌١٩٦١ در خانه‌اش در «آیداهو» به زندگی‌اش پایان داد.

انتهای پیام