به گزارش ایسنا؛ در متن بیانیه‌ی هیات مدیره انجمن مستندسازان سینمای ایران آمده است: «سینمای مستند این سرزمین، یقینا طریق نجیبانه‌ای را که سالهاست از میان هزارتوی پیش رویش، به تدبیر پیرانش برگزیده و با منشی صبورانه طی کرده، با گزند هر خطای زودگذری ترک نخواهد کرد .
اما آنچه طی این سالها در برخی از تصمیمات مدیران سینمای کشور مشاهده میشود، سلسله‌ای از خطاهاست که بیم آن می رود که به عادتی ماندگار بدل گردد. 
مستندسازان این کشور که سالهاست مرزهای سینمای ایران را تا فرسنگها دورتر از مرزهای کشور پیش بردهاند و مدت هاست به اشتیاق و انتظار فراوان تماشاچیان، داوران، مدیران و دست اندرکاران جشنواره‌های معتبر جهانی برای نمایش و تحسین هنر سینمای مستند این سرزمین عادت کرده‌اند، حال باید در میان انبوه تصمیمات خلق الساعهی مدیران جشنوارههای داخلی به دنبال جایگاه گم شدهی خویش باشند.
هرچند در این سالها مدیریت و تصمیمات سلیقهای و پر اشکال در جشنوارههای داخلی خصوصا مهمترین آنها یعنی جشنوارهی فیلم فجر به امری پیش بینی پذیر بدل شده که سینمای مستند کشور هیچ گاه از گزند این اشکالات بیبهره نمانده، اما برخورد یک بام و دو هوای صورت گرفته در جشنواره‌ی امسال فیلم فجر با فیلمهای مستند، بدعتی تامل برانگیز در شیوه‌ی برخورد با هنرمندان مستندساز کشور بود.
پس از آنکه در تصمیمی بحث برانگیز سهمیه‌ی حضور تنها دو فیلم مستند در جشنواره فیلم فجر به اطلاع عموم رسید، مستندسازان کشور فارغ از تمامی مباحث اساسیتر، مقصود مسئولین جشنواره برای هم سنگ دانستن تمامی فیلم‌ها در زمان اکران و داوری آثار را به فال نیک گرفتند و چشم به تکامل و اصلاح این روند دوختند. 
اما آنچه متاسفانه داوران پس از پایان جشنواره اعلام کردند، خبر رفتاری توهین آمیز با جامعهی مستندسازی کشور بود.
پس از حذف سیمرغ فیلم مستند از جشنواره و قرار گرفتن تنها دو فیلم مستند در کنار فیلم‌های داستانی، اینکه داوران جشنواره اعلام کنند فیلمهای مستند حتی داوری نیز نشده‌اند، خبر از سیاست گذاری بلاتکلیف و توهین آمیز مسئولین جشنواره در قبال فیلمهای مستند می‌دهد.
بدیهی ست مدیران جشنواره  باید پاسخگوی این بی توجهی آشکار به شان مستندسازان کشور باشند.

انتهای پیام