ایرج برخوردار که مدت زیادی از بازنشستگی او در رادیو می‌گذرد، سال ۱۳۵۱ به رادیو وارد شده و تهیه‌کنندگی برنامه‌های خانواده تا برنامه‌های گفتاری، موسیقی و ادب فارسی را برعهده داشته است.

این برنامه‌ساز باسابقه در آستانه سالروز تولد رادیو (چهارم اردیبهشت ماه) در گفت‌وگو با ایسنا درباره عملکرد جشنواره رادیو که قرار است پس از شش سال وقفه برپا شود، بیان کرد: ما جشن می‌گیریم که یک خاطره خوب را تداعی کنیم. تداعی یک خاطره خوب یعنی اینکه از یک مطلب خوشمان آمده، سود داشته و جذاب بوده است؛ بنابراین می‌خواهیم آن را زنده کنیم و ارزش‌هایی که در آن است را روشن کنیم تا مقدمه‌ای برای کار آیندگان بشود. ماهیت برگزاری جشنواره و اینکه ما از کارهای خوبی که انجام شده نام ببریم، بد نیست. ذکر خیر از مسائل یعنی ارزش گذاشتن که باعث رشد دادن ارزش‌ها می‌شود و جشنواره، نگاه کردن دوباره به ارزش‌ها در حوزه‌های مختلف است.

او ادامه داد: رادیو به عنوان پدیده‌ای که در کشور ایجاد شده و از گذشته نقش بسیاری دارد، هنوز هم نقش خود را ایفا می‌کند و جایگاه خود را دارد؛ بنابراین جشنواره می‌تواند مفید و مؤثر باشد و ضرری در آن نمی‌بینم.

این تهیه‌کننده قدیمی رادیو اظهار کرد: اگر در مجموعه‌ای که برپا می‌شود، بررسی، شناساندن و معرفی کردن و نمایش دادن ارزش‌ها به بیان بهتر رادیو، ارتباط بهتر، انتقال بهتر ایده‌های مفید، به سازندگی، به بهبود تفکر و خلاقیت کمک کند، برای همه نسل‌ها مفید است. همچنین تداوم فرهنگ بشری در ارزش گذاشتن به این مسائل است. رادیو هم نمی‌تواند جدای از این مسائل باشد و یک پدیده منفک از مسائل اجتماعی نیست. نسل نو که می‌آیند و خواهند آمد، وارث بخشی از تجارب گذشته هستند. اگر ارزش‌ها و تجارب گذشته مفید باشد و متجلی شوند و برای نسل ما نشان داده شود، بدون شک برای آن‌ها مفید است. همچنین اگر اشتباهات نسل‌های گذشته هم نمایش، بررسی و تحلیل شود، مفید خواهد بود. نسل نو در هر رشته‌ای نه تنها در رادیو وارث تجارب نسل‌های گذشته است و انتقال تجارب کمک می‌کند که نسل نو سازنده‌تر شود.

برخوردار با بیان اینکه تعداد زیادی از همکاران در رادیو زحمت کشیده‌اند و رادیو با یک نفر اداره نمی‌شود، بیان کرد: من جز اولین گروهی هستم که با تحصیلات لیسانس به حرفه تهیه‌کنندگی در رادیو وارد شدم. قبل از ما همه با دیپلم وارد این کار می‌شدند. من سال ۱۳۵۱ به رادیو که در میدان ارگ بود، آمدم و تهیه‌کنندگی برنامه‌های مختلف را شروع کردم و سرپرستی گروه کودک را بر عهده داشتم. من چند برنامه موفق هم ساختم؛ یک برنامه درباره گردآوری موسیقی محلی مناطق مختلف کشور بود و آرشیو عظیمی از این موسیقی‌ها را جمع کردم که امیدوارم هنوز محفوظ باشد. این موسیقی‌ها منبع خوبی برای مطالعه، تحقیق، پژوهش و فرهنگ شناسی است. همچنین برنامه‌ای به نام «برگزیده‌ها» را تولید کردم که بسیار موفق بود و برگزیده آثار کلاسیک را به مردم نشان می‌دادیم. برنامه دیگر، «گلچین هفته» بود که مردم استقبال کردند.

او در پاسخ به این پرسش که جایگاه رادیو در گذشته و حال حاضر چه تغییری کرده است، بیان کرد: انسان در حال تغییر و تکمیل شدن است. رادیو ابزاری است که از پنجاه سال پیش با الان تفاوت بسیاری پیدا کرده و به لحاظ فنی و تکنولوژی، ابزار فنی آن پیشرفت کرده است. کاربرد زمانی رادیو متفاوت است. ۵۰ سال پیش، خانم‌هایی که در خانه بودند برنامه‌های آشپزی و حتی خیاطی را از رادیو یاد می‌گرفتند چون وسیله دیگری نبود که این آموزش را منتقل کند اما امروز با تصویر ساده تلویزیونی و ماهواره‌ای این آموزش‌ها را به راحتی دریافت می‌کنند و ابزار تغییر کرده است. زمانی که امکانات جدیدی برای انتقال اندیشه‌های تازه وجود داشته باشد، ابزار قدیمی قابلیت‌های خود را از دست می‌دهد. ما در گذشته در برنامه کودک رادیو، نقاشی کردن را به کودک آموزش می‌دادیم؛ این در حالی است که نقاشی یک کار دیدنی است و حتی کودکان برای ما نقاشی می‌فرستادند و درباره نقاشی‌هایشان نظر می‌دادیم.

برخوردار با بیان اینکه ابزار رادیو تغییر کرده است، تصریح کرد: زمانی که حادثه سیل اتفاق افتاد بااینکه تلویزیون اطلاع‌رسانی کرد اما رادیو سریع‌تر از ابزارهای دیگر توانست خبر و اطلاعات سیل را به مردم بدهد، چه به آن‌هایی که در سیل بودند و چه آن‌هایی که کمک کردند. رادیو در حال حاضر ابزار سریع و دست یافتنی برای آن چیزی است که به نگاه کردن و دیدن، نیاز ندارد. رادیو بهترین ابزار برای این است که از موسیقی و خبر مطلع شوید. البته فضای مجازی هم وجود دارد که بتوانید خبر دریافت کنید اما خبر موثق نمی‌دهد و نمی‌توانید اعتماد کنید. رادیو با تکیه به اینکه یک منبع موثق است، با شما صحبت می‌کند.

برخوردار با اشاره به فعالیت گویندگی خود در رادیو تصریح کرد: من در برنامه موسیقی محلی چند باری گویندگی کردم اما تخصص من نیست زیرا کار گویندگی حرفه‌ای، تخصصی و فنی است.

او ادامه داد: خاطره خوش من در مواقعی شکل گرفت که کار خوب، دل‌انگیز و موفق در رادیو ساخته شده بود. زمانی که من در واحد موسیقی کار می‌کردم یکی از آرزوهای من این بود که تعدادی از موسیقی‌دان‌های جوان را به رادیو وارد کنم چون در رشته موسیقی تحصیل کرده بودم. برای همین تعدادی از دانشجوهای دانشگاه تهران را سال ۵۲ یا ۵۳ به رادیو دعوت کردم و گروه دانشجویی را در رادیو تشکیل دادیم و در حال حاضر آن‌ها از اساتید معروف و نوازندگان خوبی هستند. همچنین این گروه به گروه شیدا تبدیل شدند و گروه موسیقی سنتی ایرانی شکل گرفت. این برنامه باعث شد موسیقی سنتی به شکل رسمی، راحت‌تر در جریان پخش ارتباطی قرار بگیرد و مردم با آن ارتباط برقرار کنند.

انتهای پیام