نمایشی با نام «فرانکشتاین» به نویسندگی و کارگردانی علی کرسیزر در پنجمین روز از بیست و دومین جشنواره بینالمللی تئاتر دانشگاهی در پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران اجرا شد.
این نمایش که با نگاهی به رمانهای «فرانکشتاین» نوشته مری شلی و «سرزمین گوجههای سبز» نوشته هرتا مولر، نوشته شده است، نقاط ضعف زیادی داشت و مخاطبان زیادی که برای دیدن آن در صف ایستاده بودند را ناامید کرد.
در برخی از بخشهای اجرا ناهماهنگی بین بازیگران دیده میشد. همچنین نمایش در جایی پایان یافت که برای تماشاگران غیرمنتظره بود.
علی کرسیزر درباره نقدها و نامفهوم بودن نمایشاش به ایسنا گفت: این نمایش علاوه بر خط داستانی خودم برگرفته از دو رمان است که اگر مخاطبان آن را میخواندند، راحتتر با آن ارتباط برقرار میکردند. اما ممکن است فرم اجرایی کار برای او نامفهوم باشد. این اجرا حاصل یک پرسه تمرین چهار پنج ماهه بود. در پرسه تمرین به یک همچنین فرم اجرایی رسیدیم.
«فرانکشتاین» داستان استاد و دانشجویانی را که تصمیم میگیرند جسد نیمه جانی که رئیس دانشگاه برای تشریح به آنها داده است را احیا کنند و برای این کار از اجساد دیگر سردخانه دانشگاه استفاده میکنند اما سرنوشت جسد و دانشجویان در این نمایش گنگ است.
کارگردان این نمایش درباره سرنوشت این دانشجویان گفت: هر کدام از این دانشجویان با وجود اینکه خط فکری جدایی داشتند به یک فروپاشی و از بین رفتن رسیدند. شاید سرنوشت دانشجوی دختر در این نمایش گنگ بود.
کرسیزر درباره پایانبندی «فرانکشتاین» توضیح داد: کل این نمایش یک تعلیق بود و در پایان نمایش این تعلیق به بینهایت خود میرسد. همچنین در سانس اول اجرا زود نور صحنه رفت و باید پایان نمایش در چهار، پنج دقیقه سکوت اجرا و باید سرنوشت آن جسد که تبدیل به یک ابر انسان شده بود، نشان داده میشد.
او افزود: این نمایش از ابتدا یک تخیل بوده و پایان بندی من به گونهای بود که مخاطب درباره سرنوشت آن "ابر انسان" در تخیل خود تصمیم بگیرد.
این کارگردان تئاتر در بخش دیگری از صحبتهایش به استقبال خوب تماشاگران از دوره بیستودوم جشنواره تئاتر دانشگاهی و شلوغی آن اشاره کرد و بیان کرد: سالهای گذشته هم بلیت فروشی داشتیم اما امسال تا سایت بلیت فروشی باز میشود، بلیتها تمام میشود و این موضوع برایم جالب است. از طرفی هم اینکه دانشجویان باید برای دیدن نمایشهای جشنواره دانشگاهی بلیت تهیه کنند، ناراحتکننده است.
او با بیان اینکه "وزارت علوم باید از این جشنواره حمایت کند ولی عملاً هیچ حمایتی از آن نمیکند" گفت: من دو سال است که در جشنواره حضور دارم و عملاً کمک هزینهای برای شرکتکنندگان در نظر میگیرند یک رقم مسخرهای است. در مخیله ما نمیگنجد که این کمک هزینه را قبل از اجرا به ما بدهند.
کرسیزر افزود: اجاره پلاتو برای تمرین، تهیه لباس و دکور هزینهبر است و کمک هزینه یک میلیون تومانی در برابر این هزینهها شوخی است. این موضوع برای جشنواره دانشجویی که بسیار معتبرتر و با ارزشتر از جشنواره فجر است اصلاً خوب نیست و این اتفاق حیف است. اما همچنان سیستم حمایتی بدتر از سالهای گذشته پیش میرود.
این کارگردان تئاتر در پایان به کیفیت جشنواره تئاتر دانشگاهی اشاره کرد و گفت: کیفیت جشنواره تئاتر دانشگاهی در همه ادوار با کاستی و بی نظمیهایی همراه است و این به زیر بنای ناقص جشنواره مربوط است و برای بهبود کیفیت باید فکری درباره این زیربنا شود، اما نکته جالب این جشنواره استقبال پر شور دانشجویان و تماشاگران از آن است.
انتهای پیام
نظرات