به گزارش ایسنا، نیویورک تایمز در گزارشی به قلم نیکولاس کریستف از این «غزه کوچک» نوشته است: بدون توجه بین‌المللی یا اعتراض جهانی، ارتش اسرائیل به طور فزاینده‌ای از ابزارهای جنگی آشنا در غزه - تانک‌ها، حملات هوایی و تخریب و جابجایی گسترده - در اینجا، در کرانه باختری استفاده می‌کند. گروه‌های حقوق بشری مانند بتسلم  B’Tselem این را «غزه سازی» کرانه باختری می‌نامند. 

یکی از محورهای این غزه سازی، موجی از حملات نظامی اسرائیل است که در ماه ژانویه در اردوگاه‌های آوارگان کرانه باختری آغاز شد و حدود 40 هزار نفر را مجبور به ترک خانه‌های خود کرد. مورخان می‌گویند که این بالاترین تعداد غیرنظامیانی است که از زمان تصرف آن توسط اسرائیل در سال ۱۹۶۷ در این سرزمین آواره شده‌اند.

در کوتاه‌مدت، به نظر می‌رسد که اقدامات نظامی ارتش اسرائیل در سرکوب مبارزان فلسطینی در اردوگاه‌ها موفق بوده است، اما در درازمدت، تخریب فقط بذر خشونت و نفرت می‌کارد.

در حاشیه یک منطقه ممنوعه، جایی که آوارگان فلسطینی‌ به خانه‌هایشان نگاه می‌کنند اما از ترس تک‌تیراندازان اسرائیلی جرأت نمی‌کنند وارد شوند، با پسر ۱۲ ساله‌ای به نام محمد عبدالجلیل صحبت کردم. او گفت که خانه‌اش ویران شده و کلاس‌های مدرسه‌اش در ۲ ماه گذشته به دلیل اشغال اردوگاه توسط نظامیان اسرائیلی لغو شده است. محمد وقتی بزرگ شد می‌خواهد چه کاره شود؟ او با جسارت فراوان می‌گوید: یک مبارز برای حماس. او توضیح داد: من می‌خواهم شهید شوم. 

اینجاست که باید ترسید؛ اسرائیلی‌ها، در سرکوب مبارزان در سال ۲۰۲۵، زمینه را برای خشونت در سال ۲۰۳۵ فراهم می‌کنند. 

فیصل سلامه، یکی از مقامات محلی تشکیلات خودگردان فلسطین که هشدار داد اسرائیل در حال ایجاد نفرت‌های ریشه‌ای در اینجا است، گفت: «البته بچه‌های بیشتری می‌خواهند شهید شوند. "چرا این کودکان زندگی را دوست ندارند؟" چون آنها از خانه‌ها و مدارس خود رانده شده‌اند و تمام زندگی عادی خود را از دست داده‌اند.»

تقریباً به محض دستیابی به آتش‌بس موقت غزه در ژانویه، ارتش اسرائیل به اردوگاه‌های آوارگان در نزدیکی طولکرم، جنین و طوباس در شمال کرانه باختری حمله کرد. بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل در توجیه حملات نظامی گفت: «ما تروریست‌ها را از بین می‌بریم».

با این حال، مانند غزه، تعداد بی‌شماری بی‌گناه رنج می‌برند. 

با زنی میانسال به نام «سها معین» ملاقات کردم که وقتی تعریف می‌کرد چگونه نیروهای اسرائیلی خانه او را تخریب کرده‌اند، گریه می‌کرد. او مجبور شده بود خانه دیگری اجاره کند، اما چند روز قبل از صحبت ما، نیروهای اسرائیلی به او دستور داده بودند که آن خانه را هم تخلیه کند. حالا او و دو بچه در قبرستان می‌خوابند. می‌پرسد: کجا برویم؟ مساجد از قبل پر شده‌اند.

یسرائیل کاتس، وزیر جنگ اسرائیل گفته است که به ارتش دستور داده شده یک سال در کمپ‌های آوارگان بمانند و اجازه ندهند ساکنان برگردند. 

سعیده مصطفی، ۵۰ ساله، از جمله کسانی است که غزه سازی کرانه باختری را به طرق مختلف تجربه کرده است. او گفت، حمله هوایی اسرائیل پسرش و پنج نفر دیگر را در حالی که روی پله‌های خانه مشغول صحبت بودند، کشت. سربازان ظاهراً فکر کرده بودند آنها تهدید هستند، خانواده‌شان اما می‌گوید که بچه‌ها فقط تنقلات می‌خوردند و صحبت می‌کردند. 

او گفت که سپس در ماه فوریه نیروهای اسرائیلی آب را بستند و پست‌های بازرسی جدیدی ایجاد کردند که باعث شد خانواده از خانه خود فرار و نزد اقوام خود نقل مکان کنند. 

سعیده به من گفت: «آنچه ما نیاز داریم جعبه‌های کمک نیست، یک راه حل است.» اما او خوشبین نیست که راه‌حلی پیش رو باشد. 

تشکیلات خودگردان فلسطین سرکوب مبارزان در اردوگاه‌های آوارگان کرانه باختری را شروع کرد تا احتمالاً به اسرائیل و آمریکا نشان دهد که می‌توان مدیریت غزه را به آن واگذار کرد. اما در میان خود فلسطینی‌ها، همه اینها به نظر می‌رسد که عدم محبوبیت تشکیلات خودگردان فلسطین را تشدید کرده است. 

نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که حماس در کرانه باختری، جایی که نماد مقاومت در برابر اسرائیل است، محبوب‌تر از غزه است. به طور خلاصه، حملات اسرائیل به جای از بین بردن حماس در کرانه باختری، ممکن است ناامیدی را تقویت کند. 

یک سوال اساسی این است که آیا اسرائیل کرانه باختری را ضمیمه خواهد کرد، همانطور که برخی از راست‌های افراطی در اسرائیل تمایل به انجام آن دارند؟ مردم عادی فلسطینی‌ کمتر از آنچه انتظار داشتم نگران الحاق بودند. از نظر آنها منطقه قبلاً کم و بیش ضمیمه شده، ممکن است الحاق کامل بیشترین آسیب را به خود اسرائیل وارد کند. 

ایهود باراک، نخست وزیر پیشین، به من گفت: «این به شیوه‌ای دردناک برای ما نتیجه معکوس خواهد داشت. این امر به طور موثر رویای سنتی صهیونیستی را برای یک کشور ایده‌آل و یهودی از بین خواهد برد. این را نمی‌توان دموکراسی نامید، اسرائیلی که کرانه باختری را به طور کامل ضمیمه کند، به ناچار یا غیریهودی یا غیر دموکراتیک خواهد شد.»

اگر سرزمین‌های فلسطینی به طور کامل ضمیمه می‌شد و با بیرون راندن تعداد زیادی از مردم پاکسازی قومی صورت نمی‌گرفت، فلسطینی‌ها نیمی از جمعیت را تشکیل می‌دادند.

روسای جمهور گذشته آمریکا تمایل داشتند که ترمز ملایمی برای نتانیاهو و راست‌گرایان اسرائیل باشند، اما به نظر می‌رسد دولت ترامپ بیشتر یک توانمندساز است. ترامپ قبلاً به برخی از تحریم‌های متوسطی که دولت بایدن علیه شهرک‌نشینان افراطی اعمال کرده بود، پایان داده است. بنابراین، در حالی که نسبت به غزه توجه بسیار کمتری به آن می‌شود، به نظر می‌رسد سرکوب در کرانه باختری احتمالا ادامه پیدا کند و شاید بدتر شود. این برای فلسطینی‌ها وحشتناک است، اما برای اسرائیل مخرب‌تر خواهد بود.

انتهای پیام