به گزارش ایسنا، در سال ۱۳۶۳ صدام جنگ شهرها را با شدت بیشتری از سر گرفت. این جنگ هم‌زمان با عملیات «بدر» در جبهه‌های جنوبی و در هورالهویزه بود. جنگ نابرابری که در آن از بمب‌های شیمیایی نیز استفاده می‌شد و نگرانی مسئولان نظامی و سیاسی از آن بود که صدام از بمب‌های شیمیایی در شهرها هم استفاده کند.

مردم ایران از موشکباران صدام خشمگین شده و شعار «موشک جواب موشک» را سر می‌دادند؛ اما ایران به خاطر محدودیت‌هایی که از سوی دول غرب برایش ایجاد شده بود قادر به تأمین موشک نبود و تنها می‌توانست از طریق چند کشور محدود، نیازمندی‌های خود را تأمین کند.

در این میان، امام در پیامی به رزمندگان اسلام فرمودند: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم. به بچه‌ها و آقامحسن و صیاد بگویید دیگر امروز روز واقعاً جنگِ بین کفر و اسلام است. با تمام توان بایستید و به‌هیچ‌عنوان سستی در خود راه ندهید. ما تا آخرین قطره خون می‌ایستیم شما هم بایستید.

این پیام موجب شد تا در دل رزمندگان نور امیدی ایجاد شود. نیروهای سپاه پاسداران با تمام توانایی که داشتند اقدام به مقابله‌به‌مثل با صدام کردند. آن‌ها در ابتدا به کرکوک موشک ارسال کردند و مناطق نفتی این شهر را هدف قرار دادند، اما با تداوم حملات موشکی به شهرهای ایران، نیروهای ایرانی سحرگاه ۲۳ اسفندماه سال ۱۳۶۳ توانستند با زدن بزرگ‌ترین مرکز اقتصادی بغداد یعنی بانک رافدین، تا مدت‌ها بهت و حیرت صدام و طرفدارانش را بر بی‌انگیزند طوری که صدام تا چند هفته باور نمی‌کرد تخریب ساختمان بانک مرکزی توسط موشک‌هایی انجام شده که نیروهای ایرانی آن را پرتاب کرده‌اند و تصورش بر این بود که تخریب به وسیله نفوذی‌ها در ساختمان انجام شده  است.
انتهای پیام