به گزارش ایسنا، وارثان «جان سینگر سارجنت» (۱۹۲۵–۱۸۵۶) در سال ۲۰۲۲ یک اهدای بزرگ به هفت موزه در ایالات متحده و بریتانیا انجام دادند. این آثار متعلق به نقاش پرآوازه پرتره «عصر طلایی» نبود، بلکه متعلق به خواهر کوچکترش، «امیلی سارجنت» (۱۹۳۶ ـ ۱۸۵۷) بود که هنرمندی توانا در نوع خود بود که اکنون برای نخستین‌ بار به رسمیت شناخته می‌شود.

در حال حاضر، موزه متروپولیتن نیویورک میزبان نمایشگاهی با عنوان «امیلی سارجنت: پرتره‌ای از یک خانواده» است که نخستین نمایشگاه از آبرنگ‌های امیلی است که در قالب آن هدیه به موزه داده شده بود. آثار امیلی در واقع برای دهه‌ها گم شده بودند، تا اینکه برخی از بستگان او یک صندوق فراموش‌شده را در انباری پیدا کردند که حاوی صدها نقاشی از او بود.

«استفانی ال. هردریش»، متصدی بخش نقاشی و طراحی آمریکایی موزه متروپولیتن، گفت: «دیدن آن‌ها حس کشف را به همراه دارد. ما تازه به درک بهتری از نحوه کار او رسیده‌ایم.»
نمایشگاه موزه متروپولیتن یکی از نخستین فرصت‌ها برای بازدیدکنندگان موزه است تا این آثار تازه کشف‌شده را ببینند؛ آثاری که آزمایش‌های امیلی با تکنیک‌های مختلف نقاشی را نشان می‌دهند، در حالی که او سبک شخصی خود را توسعه می‌داد.

نمایشگاهی کوچک از «امیلی سارجنت» در سال ۲۰۲۲ در موزه «Cape Ann»‌ در گلاستر برگزار شد، که نسخه‌ای گسترده‌تر از آن در سال بعد در خانه سارجنت، اقامتگاه اجدادی خانواده، به نمایش درآمد.

همچنین، موزه متروپولیتن چند اثر از امیلی را در نمایشگاه سال گذشته‌اش با عنوان «یک دهه روی کاغذ: اکتساب‌های اخیر، ۲۰۱۴–۲۰۲۴» گنجانده بود. اما نمایشگاه جدید نوری ویژه بر آبرنگ‌های او می‌تاباند، چیزی که پیش‌تر سابقه نداشت.
«هردریش» گفت: «آن‌ها در وضعیت شگفت‌انگیزی قرار دارند. اگر هم تاکنون جایی نمایش داده شده باشند، احتمالا فقط در خانه‌های شخصی بوده‌اند، اما تا جایی که می‌دانیم، هرگز به‌طور عمومی به نمایش درنیامده‌اند.»
برای محافظت از این آثار ظریف، موزه در میانه نمایشگاه، تعدادی از آثار را با آثار دیگر جایگزین خواهد کرد. در مجموع، این نمایشگاه حدود ۲۰ اثر از ۲۶ نقاشی امیلی که در آن هدیه بوده را به نمایش خواهد گذاشت.

این نمایشگاه مکمل نمایشگاه بزرگ فعلی موزه، «سارجنت و پاریس» است. این نمایشگاه درباره سال‌های جوانی جان که در پایتخت فرانسه برای خود نامی دست‌وپا می‌کرد.

«هردریش» بیان کرد: «من در اصل هیچ چیزی درباره امیلی نمی‌دانستم. برخی منابع آرشیوی و نامه‌هایی از او در مجموعه موزه هنرهای زیبای بوستون وجود دارد که در حال فهرست‌نویسی و رونویسی هستند. اما بخش عمده‌ای از آنچه درباره‌اش می‌دانیم هنوز تحت تأثیر دانسته‌های ما درباره برادرش است. پس فکر می‌کنم دیدن آثار خودش شروع خوبی است.»

در مقایسه گنجینه خانوادگی آثار امیلی با مجموعه موجود آثار برادرش، موزه متروپولیتن با هیجان کشف کرد که این دو گاهی حتی صحنه‌های مشابهی را نقاشی کرده‌اند.

اگرچه فرزندان خانواده سارجنت آمریکایی بودند اما در اروپا به دنیا آمده بودند و برای اولین بار در بزرگسالی قدم به ایالات متحده گذاشتند. نه امیلی و نه جان هرگز ازدواج نکردند، و این دو سفرهای گسترده‌ای داشتند، اغلب با هم، و سفرهایشان را در قالب آثار هنری مستند می‌کردند.

در حالی که مادرشان بر تعلیم طراحی برای همه فرزندان اصرار داشت، فقط «جان» تحصیلات رسمی هنری دریافت کرد. امیلی، که در تمام عمر از عوارض آسیب نخاعی در کودکی رنج می‌برد، فقط در دهه ۳۰ زندگی‌اش به‌طور جدی نقاشی را آغاز کرد.

فکر کردن به آنچه امیلی می‌توانست به آن دست یابد، و بلندی‌هایی که می‌توانست به آن‌ها برسد اگر همان فرصت‌هایی که در اختیار جان بود برای او هم فراهم می‌شد، تلخ و شیرین است. اما این نمایشگاه روزنه‌ای به سوی استعداد او می‌گشاید.

«هردریش» گفت: «هنوز چیزهای زیادی هست که باید درباره‌اش یاد بگیریم. ما فقط می‌خواستیم آثارش را از گمنامی بیرون بیاوریم و او را در مرکز توجه قرار دهیم . اجازه بدهیم مردم او را بشناسند.»

نمایشگاه «امیلی سارجنت: پرتره‌ای از یک خانواده» از اول ژوئیه ۲۰۲۵ تا ۹ مارس ۲۰۲۶ در موزه متروپولیتن هنر نیویورک، واقع در نیویورک، برگزار می‌شود.

نمایشگاه «سارجنت و پاریس» نیز از ۲۷ آوریل تا ۳ اوت ۲۰۲۵ در همین موزه در حال نمایش است.

انتهای پیام