به گزارش ایسنا، سیاوش آریا، پژوهشگر و کنشگر میراث فرهنگی درباره این مراسم که در سالگرد درگذشت علیرضا شاپور شهبازی ۲۵ تیرماه در کنار آرامگاه او برگزار شد و همچنین جایگاه این باستان‌شناس ایرانی گفت: شاپور شهبازی، باستان‌شناس، تاریخ‌نگار، زبان‌شناس، نویسنده، ایران‌شناس و متخصص در باستان‌شناسی دوران ایران هخامنشی و استاد دانشگاه‌های شیراز، تهران، هاروارد، کلمبیا، گوتینگن و اورگن شرقی و بنیادگذار «بنداد تحقیقات هخامنشی» را بی‌گمان باید یکی از بی‌همتاترین و پرمایه‌ترین پژوهشگران ایرانی در یک سده گذشته دانست که با کارهای پژوهشی فراوان و شبانه‌روزی و با دانش و تجربه در راه ایران‌شناسی و شناخت فرهنگ شکوهمند ایرانی و شناساندن آن به ایرانیان و به‌ویژه فرنگیان و مردم جهان، از هیچ کوششی دریغ نکرد و سرانجام در همین راه ارزشمند و در راه میهن، جان خود را فدا کرد، ولی برای همیشه ماندگار و جاودانه شد.
این پژوهشگر میراث فرهنگی درباره کارهای علمی شادروان پروفسور شهبازی توضیح داد: استاد شهبازی شیفته ایران و فرهنگ و تاریخ بالنده ایرانی بود که تا واپسین روزهای کوتاه زندگی خویش از فرهنگ ایرانی دفاع کرد و با گفتارها و نوشتارهای خود، پرده از تاریکی های دوران شکوهمند ایران باستان برداشت و دریچه ای را به سوی شناخت درست و بهتر فرهنگ ایرانی به ویژه دوره تاریخ ساز و با شکوه هخامنشیان گشود و راه را برای دیگر پژوهندگان و نویسندگان باز کرد.
او اضافه کرد: امروزه هر نویسنده، باستان‌شناس و پژوهشگری چه برون‌مرزی و چه درون کشور که بخواهد از دوره هخامنشیان و حتا ساسانیان، گزارش، جستار یا کتابی بنویسد، بی‌نیاز از کتاب‌ها و نوشتارهای زنده‌یاد پروفسور شاپور شهبازی نبوده و نیست.
دبیر انجمن مهرگان شیراز در سخنانی هم که در بزرگداشت این باستان‌شناس داشت، گفت: استاد شهبازی به باور همه پژوهندگان و ایران‌شناسان فرنگی و ایرانی حتا در زمینه شاهنامه‌پژوهی هم بسیار چیره‌دست و آزموده بوده و یادداشت‌های ارزنده و گرانسنگ و کتاب‌پژوهشی ارزشمندی هم در زمینه شناخت شاهنامه و فردوسی بزرگ دارد که همچنان به عنوان یکی از سرچشمه‌های مهم و معتبر در شاهنامه‌شناسی مورد بهره پژوهندگان و نویسندگان و شاهنامه‌شناسان بوده و است.
آریا ادامه داد: بی‌گمان نام زنده‌یاد شاپور شهبازی با نام ایران تنیده شده و جدایی این دو از هم شدنی نیست. همچنین در میان باستان‌شناسان و ایران‌شناسان برجسته ایرانی که در چند دهه گذشته از میان ما پر کشیده‌اند، می‌توان نام بلند پروفسور شاپور شهبازی را بدون هیچ تردیدی آورد.
این پژوهشگر میراث فرهنگی اظهار کرد: زنده یاد استاد شهبازی همواره با پشتکاری فراوان و نگاهی ژرف و ریزبینانه و علمی به تاریخ و فرهنگ باستانی ایران می پرداخت و هنوز هم یادداشت‌ها، جستارها، گزارش‌ها و کتاب‌های او به ویژه درباره دوران هخامنشیان و ساسانیان جزو بهترین ها و بن‌مایه (مرجع) است. کتاب کورش بزرگ، زندگی و جهانداری بنیادگذار شاهنشاهی ایران از شاپور شهبازی در سال ۱۳۴۸ خورشیدی برنده کتاب سال شد.
او اضافه کرد: شادروان شهبازی را بی‌گمان باید مرد خستگی‌ناپذیر و تکرارناشدنی تاریخ و فرهنگ ایران دوران هخامنشیان دانست. مردی برای همه فصل‌ها...
این پژوهشگر میراث فرهنگی و تاریخ ایران همچنین گفت: باید دانست که بیش‌تر کتاب‌های زنده‌یاد شاپور شهبازی به زبان انگلیسی و آلمانی است. زیرا استاد شهبازی سال‌ها در آمریکا و برون از ایران می‌زیستند و به زبان‌های دیگری همانتد انگلیسی و آلمانی چیره و به زبان‌های فرانسوی، عربی، یونانی و آرامی و پهلوی ساسانی آشنا بودند. همچنین از استاد شاپور شهبازی کمابیش ۱۸۰ جستار یا همان مقاله به زبان پارسی و زبان‌های دیگر برجای مانده است که در نوع خود بسیار ارزشمند به شمار می‌آیند. از سویی، بیش از ۵۰ جستار ارزنده در دانشنامه ایرانیکا از استاد شهبازی به چاپ رسیده است که در این زمینه، قابل نگرش و توجه است.
در ادامه نوزدهمین آیین سالگرد پروفسور شهبازی، ایراندخت فرخی، دکترای ادبیات پارسی در سخنانی کوتاه درباره دانش گسترده شهبازی و کتاب‌پژوهشی زندگی‌نامه تحلیلی فردوسی گفت: استاد شاپور شهبازی، جانشان با جان شاهنامه در هم آمیخته بود. همچنین در زمینه پژوهش نیز کاری روشمند داشتند و با وجودی که مدارک و سرچشمه‌ها درباره زندگی‌نامه بزرگان سده‌های گذشته بسیار اندک و ناچیز است. او با روشمندی و پژوهش دقیق و موشکافانه به تحقیق پرداخته و به دستاوردی ارزشمند می‌رسیدند که روش و ساختارمندی کار او می‌تواند الگویی برای پژوهندگان و آیندگان باشد. از سویی، اگر او زندگانی کوتاهی داشت، ولی دستاورد کارها و نتیجه پژوهش‌های گسترده و ارزشمندش به یادگار مانده و می‌توان به عنوان الگویی ماندگار از آن بهره برد.
شاپور شهبازی در ۱۳ شهریور ماه ۱۳۲۱ در شهر شیراز زاده شد و در ۲۵ تیرماه ۱۳۸۵ خورشیدی به انگیزه بیماری سرطان معده در آمریکا زندگی را بدرود گفت و پیکرش به زادگاه او در شیراز آورده شد و در بخش هنرمندان و نام آوران (مشاهیر) مجموعه تاریخی و فرهنگی آرامگاه حافظ شیراز آرام گرفت.
انتهای پیام
نظرات