به گزارش ایسنا، درست همان روزی که موشک رژیم صهیونیستی بر پیکره شهر نشست و موج انفجار، دیوارها را لرزاند، خیابان بنی‌هاشم تهران هم زخمی شد. مسجد رضوی، مأمن امن مردم محل، طعمه موج سهمگین انفجار شد؛ اما ساعاتی بعد، برخلاف تصور دشمن، فرشی بر زمین پهن شد، مردم آمدند و زیر آسمان خدا نماز جماعت خواندند. نمازی که تنها یک عمل عبادی نبود؛ بیانیه‌ای بود از جنس ایمان و همبستگی.

روز حادثه؛ صدای انفجار و تصمیمی که باید گرفته می‌شد

حجت‌الاسلام محمد خانجانی- امام جماعت این مسجد- در گفت‌وگو با ایسنا، با تشریح جزئیات آن روز گفت:صبح همان روزی که مسجد رضوی مورد حمله قرار گرفت، موج انفجار باعث تخریب بخش‌هایی از مسجد شد. اگرچه ساختمان روبروی مسجد هدف اصلی موشک بود، اما شدت انفجار به‌گونه‌ای بود که طبقه سوم مسجد به‌طور کامل تخریب شد و طبقات پایین از جمله شبستان آقایان و بانوان نیز آسیب جدی دید. با این حال، مسجد دو مأموریت فوری در برابر خود داشت: یکی، آماده‌سازی و بازسازی فضای مسجد برای اقامه نماز مغرب همان روز؛ و دیگری، ایفای نقش اجتماعی و معنوی در کنار آسیب‌دیدگان و همسایگان.

حجت‌الاسلام خانجانی گفت: از همان لحظه اول، مجموعه هیأت نوجوانان و بسیج مسجد فعال شدند. اهالی هم وارد عمل شدند تا به همسایگان کمک کنند. تلاش شد هم التیام‌بخش روانی باشند و هم به‌صورت عینی در تخلیه خانه‌ها، جمع‌آوری آوار و انتقال وسایل مشارکت کنند. خدا را شکر، تا مغرب بخش قابل توجهی از مسجد برای اقامه نماز مهیا شد.

اقامه نماز در خیابان؛ تصمیمی تعمدی

با اینکه فضای داخلی مسجد تا حدودی آماده شده بود، اما به‌دلایلی از جمله عدم تأمین برق، امکان اقامه نماز داخل شبستان فراهم نشد.
امام جماعت این مسجد تاکید کرد: تصمیم داشتیم که نماز جماعت آن شب، عمداً در فضای باز، کنار مسجد، اقامه شود. می‌خواستیم مردم ببینند که حتی در همان روز حادثه، چراغ نماز خاموش نشده است. فرش‌ها را مقابل مسجد پهن کردیم و با حضور پرشور مردم، نماز جماعت برگزار شد.

مسجد؛ خانه امید مردم

خانجانی با بیان اینکه مسجد تنها محل عبادت نیست گفت: مسجد خانه امید مردم است؛ باید اولین مکانی باشد که در زمان بحران دوباره احیا می‌شود. وقتی صدای اذان بلند شود و مردم ببینند که نماز برقرار است، آرامش به محل برمی‌گردد.

وی ادامه داد: همه مساجد، اگر امام محله و اهالی‌شان قدر فرصت را بدانند، می‌توانند هم از جنبه اعتقادی و هم خدماتی برای محله مثمر ثمر باشند. اگر مردم مسجدی را از خودشان بدانند، اجازه نمی‌دهند چراغش خاموش شود. همین پیوند قلبی، ضامن بقا و اثرگذاری واقعی مسجد است.

اثر اقامه نماز بر روحیه مردم و بازگشت به محله

خانجانی گفت: از همان شب، حضور مردم در نماز جماعت به شکل چشم‌گیری افزایش پیدا کرد. نمازگزارانی که شاید مدتی از مسجد دور بودند، دوباره برگشتند. این نماز جماعت، تنها یک عمل عبادی نبود؛ نشانه‌ای بود برای مردم که امنیت و ایمان بازگشته‌اند.

وی به تأثیر این نماز در بازگشت مردم به خانه‌هایشان اشاره کرد و گفت: خیلی از همسایه‌ها که درگیر اضطراب و نگرانی بودند، وقتی دیدند مسجد در حال آماده‌سازی و خیابان‌ها در حال بازسازی است، تصمیم گرفتند به خانه‌هایشان برگردند. نماز جماعت، عملاً نقطه بازسازی روانی محل بود.

وی با تاکید بر این موضوع که تنها چند روز پس از حادثه، ایام محرم آغاز شد و این مسجد سال‌هاست یکی از پرشورترین مراسم‌های محرم شرق تهران را برگزار می‌کند گفت: با تلاش شبانه‌روزی اهالی، در کمتر از چند روز خیابان‌های اطراف آماده شد؛ کاری که شهرداری پیش‌بینی کرده بود یک ماه زمان نیاز دارد. دشمن اگر شناخت درستی از نقاط انسجام مردم ما داشت، چنین اشتباهی نمی‌کرد. وقتی به محرم و به مسجد که قلب فرهنگی و اعتقادی مردم است حمله می‌کند، نه‌تنها روحیه مردم را نمی‌شکند، بلکه باعث تقویت انسجام و اتحاد آن‌ها می‌شود.

وی تاکید کرد: شاید ساختمانی آسیب ببیند، اما به برکت این اتفاقات، ساختمانی بهتر از قبل ساخته می‌شود؛ و مهم‌تر از آن، دل‌هایی بازسازی می‌شود که سرمایه اصلی یک ملت‌اند. در میان ترکش و آوار، جایی هست که هنوز صدای اذان می‌پیچد. مسجد رضوی، با آن‌که دیوارهایش ترک خورده‌اند، اما دل‌های مردمش از ایمان لبریزتر شده است. چراغی که این خانه روشن کرده، نه با انفجار خاموش می‌شود و نه با تهدید. این‌جا خانه‌ امید است؛ خانه‌ای که ایمان، سقف آن است.

انتهای پیام