به گزارش ایسنا، دو سال پیش در چنین روزی (۶ مرداد ۱۴۰۲) شاپور جورکش شاعر، مترجم و منتقد در ۷۳ سالگی از دنیا رفت. او متولد ۱۰ بهمن ۱۳۲۹ در شهرستان فسا در فارس بود و تحصیلات خود را تا دریافت مدرک فوق لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه شیراز ادامه داده‌ بود و مدتی تا سال ۱۳۵۸ در دانشگاه تدریس می‌کرد.

کار او پیش از انقلاب تئاتر بود اما بعد از آن‌که تئاتر در شیراز با موانعی روبه‌رو شد، او کار فردی‌تری را برای بیان و بروز انتخاب کرد، و به سمت شعر رفت. پس از آن، ادبیات عرصه فعالیت شاپور جورکش شد. او همچنین گروه ترجمه شیراز را تأسیس کرده و در آن‌جا فعال بود.

جورکش درباره وضعیت روشنفکران در ایران می‌گفت: من همواره احساس می‌کردم که ما بحرانی به نام بحران شعر یا داستان نداریم، بلکه هر چه داریم، بحران نقد و نظر است. ما در زمینه پژوهش با بحران روبه‌رو هستیم. روشنفکران ما بیشتر روشنفکر شفاهی هستند. در حالی که یک تعریف روشنفکر این است که مدام در همه چیز شک می‌کند. اما در ایران یک‌دفعه ذهن روشنفکر با نظر یک منتقد غربی مسدود می‌شود، ضعف پژوهش از یک سو و عدم مطالعه روشنفکران از سوی دیگر از مشکلات روشنفکران ما به حساب می‌آیند. 

معروف‌ترین کتاب شاپور جورکش «بوطیقای شعر نو» نام دارد که با رویکردی تازه شعر و شاعری نیما یوشیج را بررسی می‌کند. این کتاب توسط انتشارات ققنوس منتشر شده‌ و از کامل‌ترین کارها در زمینه شعر نیما یوشیج است. او در این کتاب گفته است: «بحران شعری که امروز گریبان‌گیر هنر ملی ماست، همان است که نیما سال‌های پیش به آن پی برده و برای رفع آن پیشنهادهایی داده است که «میدان دید تازه» محور آن است. میدان دید تازه نیما دربرگیرنده مولفه‌هایی است برای دموکراتیزه کردن، دراماتیک کردن شعر، فردیت‌بخشی به شخصیت‌های شعری و نگاه به جهان متکثر یعنی همان عواملی که شاعران دهه ۷۰ پیگیر آن بودند.

کتاب «زندگی، عشق و مرگ از دیدگاه صادق هدایت» نیز از کارهای شاخص حوزه هدایت‌پژوهی است که در سال ۷۴ توسط نشر آگه به چاپ رسیده ‌است.

جورکش همچنین دو منظومه شعر با نام‌های «هوش سبز» (انتشارات نوید) و «نام دیگر دوزخ» (انتشارات آگه) به چاپ رسانده‌ است. «دموکراسی و هنر»، «درآمدی تاریخی بر نظریه‌های ادبی از افلاطون تا بارت»، «پست‌مدرنیسم» و «خفیه‌نگاری خشونت در سرزمین آدم‌لتی‌ها» از دیگر آثار این شاعر، منتقد ادبی و مترجم هستند.

 انتهای پیام