به گزارش ایسنا، دوپازا؛ بلندترین ارتفاعات منطقه مرزی سردشت بود و استقرار دشمن روی آن ارتفاعات و تسلط بر آنها، نه‌تنها موجب افزایش آسیب دیدگی رزمندگان مستقر در آن منطقه می‌شد، بلکه پوششی برای تردد نیروهای ضد انقلاب ایجاد می‌کرد.

ازسوی‌دیگر اگر نیروهای خودی، دوپازا را تصرف می‌کردند، گامی جدی برای به خطر انداختن موقعیت شهر قلعه دیزه عراق محسوب می‌شد. برهمین‌اساس، اجرای عملیاتی به منظور تصرف این ارتفاعات در دستور کار فرماندهی سپاه پاسداران قرار گرفت که از ۱۳۶۶/۵/۱۴ تا ۱۳۶۶/۵/۲۳به طول انجامید و بیشتر اهداف عملیات محقق شد.

طرح کلی عملیات

قرارگاه قدس تحت امر قرارگاه نیروی زمینی سپاه، فرماندهی عملیات را با ۲ لشکر و ۲ تیپ مستقل سپاه بر عهده داشت: لشکرهای ۲۷ محمد رسول الله (ص) و لشکر ۳۱ عاشورا و تیپ‌های مستقل نبی اکرم (ص) و ۱۸ الغدیر.

مقرر شده بود عملیات در دو مرحله انجام شود: در مرحله اول، ارتفاعات دوپازا و یال‌های آن، تپه شاهمراد و یال‌های ارتفاعات بلفت-واقع در خاک ایران-آزاد شود و در مرحله دوم، قسمتی از ارتفاعات بلفت که در خاک عراق واقع شده بود به تصرف در آید.

از این‌رو، تصرف قله دوپازا به لشکر ۲۷، تصرف ارتفاع بلفت به لشکر ۳۱ و تصرف تپه شاهمراد به تیپ ۱۸ واگذار شد. تیپ ۲۹ نیز در احتیاط قرار گرفت.

آمادگی لشکر ۲۷ پیش از عملیات

نیروهای لشکر ۲۷ حدود دو ماه در منطقه غرب حضور داشتند. واحدها و گردان‌های عمل‌کننده مشغول بازسازی و فراگیری آموزش‌های لازم در نبردهای کوهستانی بودند. همچنین با اجرای مانورهایی در کوهستان، آمادگی خود را افزایش می‌دادند. فرماندهان نیز در دیدگاه اصلی لشکر ۲۷ در ارتفاعات فرفری درباره منطقه توجیه می‌شدند.

آغاز عملیات؛ پیشروی سریع گردان های لشکر ۲۷

۱۳ مرداد ۱۳۶۶، گردان های لشکر ۲۷ از اردوگاه شهید دستواره به نقطه رهایی انتقال یافتند و مقارن غروب آفتاب به شیارهای فرفری، کانی‌رش و رستم‌آلیان رسیدند. آن گاه پس از اقامه نماز و صرف شام، سه گردان عمار، مالک و کمیل، ساعت ۲۱:۳۰ به سمت اهداف حرکت کردند.

گردان‌های عمار و مالک هنگام عبور از پایین قله اصلی و ارتفاعات مجاور، با مشکل خاصی مواجه نشدند. ساعت ۱:۱۵ چهارشنبه ۱۴ مرداد ۱۳۶۶ آنها منتظر باز شدن معبر به همت گردان تخریب شدند.

سرانجام ساعت ۲ بامداد با اعلام رمز (فاطمه الزهرا)، عملیات آغاز شد. توپخانه و ادوات لشکر ۲۷ با اجرای آتش روی مواضع دشمن، از گردان‌های عمل‌کننده پشتیبانی می‌کردند. گردان عمار با یک گروهان و ۲ دسته به سمت راست یال دوپازا حرکت کرد و پس از درگیری کوتاهی هدف خود را تصرف کرد. بخشی از اهداف لشکر ۳۱ عاشورا؛ شامل یک تپه و یک یال را نیز به تصرف درآورد و ساعت ۳ بامداد با گردان مالک الحاق کرد. سپس با پیشروی به سمت پایگاه شماره ۴ که در آنجا دشمن استحکامات منظم‌تری داشت، آن پایگاه را تصرف کرد. آن‌گاه به سمت پایگاه شماره ۶ که روی جاده تدارکاتی عراق قرار داشت پیشروی و آن هدف را هم تصرف کرد.

گردان مالک هم پایگاه شماره ۵ را تصرف و با گردان عمار الحاق کرد. گردان کمیل نیز با ۴۵ دقیقه تأخیر وارد عمل شد و از معبری که بازشده بود، حرکت و پایگاه شماره ۸ را تصرف کرد. سپس پایگاه شماره ۷ را محاصره و تا ساعت ۴ بامداد تصرف کرد. آن گاه با گردان مالک در پایگاه شماره ۵ الحاق کرد.

پس از استقرار نیروها در پایگاه‌های تصرف‌شده، گردان حبیب ساعت ۴:۳۰ بامداد جایگزین گردان عمار در پایگاه شماره ۴ شد و قسمتی از نیروهای خود را در دو پایگاه فرعی که یکی در سمت راست پایگاه اصلی و در فاصله ۱۵۰۰ متری آن بود و دیگری در سمت چپ و در فاصله ۴۰۰ متری پایگاه اصلی قرار داشت، مستقر کرد، اما پدافند از قله اصلی (پایگاه شماره ۲، قله دوپازا) همچنان بر عهده گردان عمار بود.

بدین‌ترتیب عملیات با موفقیت لشکر ۲۷ پایان یافت. این در حالی بود که دشمن تا ۲۳ مرداد ۱۳۶۶ با اجرای آتش و پاتک‌های متعدد، درصدد بازپس‌گیری منطقه تصرف‌شده بود.

۲۳ مرداد ۱۳۶۶ سنگین‌ترین نبردها (در محدوده عملیاتی لشکر ۳۱ عاشورا) به وقوع پیوست و حتی چند بار قله بلفت دست‌به‌دست شد تا این‌که قرارگاه قدس تصمیم گرفت برای پدافند در موقعیتی مطمئن، فرمان عقب‌نشینی از قله اصلی بلفت را صادر کند.

منبع:

شیری، حجت، اطلس لشکر ۲۷ محمد رسول الله (ص) در دوران دفاع مقدس، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، تهران ۱۴۰۰، صص ۲۳۰، ۲۳۳، ۲۳۴، ۲۳۵

انتهای پیام