سیاوش آریا، پژوهشگر تاریخ ایران و میراث فرهنگی در این‌باره به ایسنا گفت: کتاب جهانداری داریوش بزرگ، دفتری ارزشمند و پژوهشی موشکافانه و ریزبینانه از تاریخ‌نگار و باستان‌شناس نامدار ایرانی شادروان پروفسور شاپور شهبازی است. این کتاب نخستین‌بار در سال ۱۳۵۰ خورشیدی به چاپ رسید و همان زمان مورد استقبال جامعه علمی و نویسندگان و پژوهندگان تاریخ باستانی ایران قرار گرفت. اما در چند دهه گذشته و پس از آن سال دیگر به چاپ نرسید. هم‌اینک با پشتیبانی و همکاری خانواده زنده‌یاد شهبازی به‌ویژه دکتر نازیلا شهبازی، خواهر استاد و رودابه شهبازی، دختر آن شادروان و محسن شهبازی برادر او، این کتاب بار دیگر در بهار ۱۴۰۴ خورشیدی از سوی انتشارات مروارید به زیور چاپ در آمده است و برای جوانان و دوستداران تاریخ ایران و نویسندگان و پژوهشگران خبر خوبی بوده و بسیار سودمند است.
او افزود: این کتاب از رخدادهایی سخن می‌راند که پس از درگذشت کورش بزرگ، بنیادگذار ستوده‌نام و بلندآوازه ایرانشهر، بر سر این آب و خاک و بر نیاکان ما رفت. آرمان از نوشتن این زندگی‌نامه، بررسی انگیزه‌ها و عللی است که میهن کورش را به لبه پرتگاه کشانید و بازگفتن کوشش‌های پهلوانانه و پیگیر داریوش هخامنشی در پاسداری از میراث کورش و نگهبانی ایرانیان و نیز شرح خدمات او به مردمش و جهانیان بوده است.
آریا درباره شاپور شهبازی توضیح داد: نویسنده کتاب، پروفسور شاپور شهبازی ۱۳۲۱_۱۳۸۵ از باستان‌شناسان و تاریخ‌نگاران چیره‌دست و استاد فقید ایران باستان در ایران، آلمان و ایالات متحده آمریکاست. ایران‌شناس و کتاب‌شناس برجسته، زنده یاد ایرج افشار، هنگامی که از درگذشت او آگاه شد، در نوشته‌ای چنین آورده است «شهبازی یکی از دانایان ایران بود که روزگار ایران باستان، به ویژه دوران هخامنشی را نیکو می‌شناخت و درباره آن دوره، تجربه میدانی، دید جهانی و آگاهی گسترده‌ای داشت.»
این پژوهشگر اشاراتی هم به کتاب داشت و گفت: کتاب جهانداری داریوش بزرگ از شش فصل و یک پیشگفتار فراهم شده است؛ «فصل یکم، نام و نژاد داریوش»، «فصل دوم، تاج‌یابی داریوش»، «فصل سوم، سنگ‌نبشته بغستان»، «فصل چهارم، گسترش مرزهای شاهنشاهی»، «فصل پنجم، تخت جمشید و جشن نوروز» و «فصل پایانی، کشورداری داریوش» است و در پایان فهرست سرچشمه‌هایی که از آنها برای نگاشتن کتاب بهره گرفته است.
او سپس به فرازی کوتاه از پایان کتاب اشاره کرد که چنین نوشته شده است: «باری، داریوش برای تابعانش آزادی فراوان، و نظم عالی به ارمغان آورد، در زبان عبری هنوز هم قانون را داث می‌گویند که از پارسی داته آمده است، تا سال ۲۱۸ پیش از میلاد (۳۰۰ سال پس از داریوش) هنوز در بابل اصطلاح «بنا بر قانون شاه» به کار می‌رفت و بی‌جهت نبود که افلاتون عقیده داشت داریوش قانونگذاری بود که قوانینش دولت ایران را تا روزگار آن فیلسوف نگه داشته بود.»
این کتاب را با بهای ۲۳۰ هزارتومان می‌توان از انتشارات مروارید تهیه کرد.
انتهای پیام
نظرات