به گزارش ایسنا، تابناک نوشت: ﻧﻬﺎد اﻣﻨﯿﺘﯽ در ﺗﺸﮑﯿﻼت ﺑﻬﺎﺋﯽ، ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ "ﻫﯿﺌﺖ ﺻﯿﺎﻧﺖ" تاریخی دارد که شخصیتی به‌نام کامل عباس رضا در مرکز آن قرار دارد و بنا داریم در مطلبی که در ادامه می‌آید، به آن بپردازیم.

این‌بررسی تاریخی هم مانند دیگر شواهد و مستندات مشخص خواهد کرد که ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ، ﺑه ﺧﻼف ﺟﻮاﻣﻊ دﯾﻨﯽ اﻟﻬﯽ، ﯾﮏ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺑﺴﺘﻪ، ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ و ﺗﺸﮑﯿﻼﺗﯽ دارد ﮐﻪ در آن آزادی اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﻋﻤﻞ ﻓﺮدی ﻣﺤﺪود اﺳﺖ و اﻋﻀﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺎرت ﺗﺸﮑﯿﻼت ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ.

ﺳﺎﺧﺘﺎر و وﻇﺎﯾﻒ ﻧﻬﺎد ﺻﯿﺎﻧﺖ

از اﺑﺘﺪای ﺗﺄﺳﯿﺲ ﺑﻬﺎﺋﯿﺖ، ﻧﻬﺎدﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﯾﺎدﯾﺎن امرالله، ﻫﯿﺌﺖﻫﺎی ﻣﺸﺎورﯾﻦ ﻗﺎره‌ای، هیئتﻫﺎی ﻣﻌﺎوﻧﺖ، ﻣﺴﺎﻋﺪﯾﻦ ولجنه‌ﻫﺎی ﺻﯿﺎﻧﺖ وﻇﯿﻔﻪ ﮐﻨﺘﺮل و رﺻﺪ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن را ﺑﺮﻋﻬﺪه داﺷﺘﻪاﻧﺪ. ﻫﺪف اﯾﻦ ﻧﻬﺎدﻫﺎ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ازﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺗﺨﻄﯽ از ﭼﺎرﭼﻮبﻫﺎی ﺗﻌﯿﯿﻦﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ رﻫﺒﺮی و ﻧﻈﺎرت ﺑﺮ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ زﻧﺪﮔﯽ اﻋﻀﺎ، از اﻣﻮر ﺷﺨﺼﯽ ﺗﺎ ﺗﻌﺎﻣﻼت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﺖ. 

ﮔﺰارشﻫﺎی اﯾﻦ ﻧﻬﺎدﻫﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﺬﮐﺮ، ﺗﻨﺒﯿﻪ، ﻃﺮد واﺧﺮاج ﻓﺮد از ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ و اﻗﺪاﻣﺎت اﯾﺬاﯾﯽ ﻋﻠﯿﻪ او ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮد. اﻓﺮادی ﮐﻪ در ﻣﻨﺎﺻﺐ اﯾﻦ ﻧﻬﺎدﻫﺎ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮده‌اﻧﺪ، ﻋﻤﻮﻣﺎً وﻓﺎدار ﺑﻪ رﻫﺒﺮی بهائی، ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﺮﺳﺨﺖ ﻣﻨﺘﻘﺪﯾﻦ و دارای وﯾﮋﮔﯽﻫﺎﯾﯽ ﭼﻮن ﭘﻨﻬﺎنﮐﺎری ﺑﻮده‌اﻧﺪ.

رﻫﺒﺮان ﺑﻬﺎﺋﯽ، ﺑﻪوﯾﮋه از زﻣﺎن ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪی، ﺑﺎ وﺟﻮد ادﻋﺎی ﻋﺪم وﺟﻮد ﻃﺒﻘﻪ روﺣﺎﻧﯽ، درﻋﻤﻞ ﯾﮏ ﻃﺒﻘﻪﺣﻘﻮق ﺑﮕﯿﺮ "ﺻﯿﺎﻧﺘﯽ-اﻣﻨﯿﺘﯽ" اﯾﺠﺎد ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ وﻇﯿﻔﻪ اﺻﻠﯽﺷﺎن ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻣﻘﺎﻣﺎت، ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ و ﻃﺮد ﻣﻨﺘﻘﺪﯾﻦ، و ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻣنتقدین ﻏﯿﺮﺑﻬﺎﺋﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ.

وﻇﺎﯾﻒ اﺻﻠﯽ ﺑﺨﺶ ﺻﯿﺎﻧﺖ، ﺑﺮاﺳﺎس دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞﻫﺎی ﺑﯿﺖاﻟﻌﺪل، ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮارد زﯾﺮ اﺳﺖ:

- ﻫﻮﺷﯿﺎری و زﯾﺮ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻋﻤﺎل ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در اذﻫﺎن ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن اﯾﺠﺎد ﺷﮏ و ﺷﺒﻬﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.

- ﺧﻨﺜﯽ ﮐﺮدن ﺗﻮﻃﺌﻪﻫﺎ و ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از ﮔﺴﺘﺮش ﻧﻔﻮذ اﻓﺮادی ﮐﻪ ﻋﻬﺪ و ﻣﯿﺜﺎق را ﻧﻘﺾ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.

- ﻣﺮاﻗﺒﺖ و ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪ درﺑﺎره دﺷﻤﻨﺎن ﺷﻨﺎﺧﺘﻪﺷﺪه ﯾﺎ اﺧﺮاجﺷﺪﮔﺎن از ﺟﺎﻣﻌﻪ بهائی

- ﺗﻬﯿﻪ ﭘﺮوﻧﺪه ﺑﺮای اﻓﺮاد ﻃﺮد ﺷﺪه )ﭼﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻋﺪم اﻃﺎﻋﺖ وﭼﻪ ﺑﻪ دﻻﯾﻞ اداری( واﻓﺮاد ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ.

- ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻓﺮاد ﻃﺮد ﺷﺪه ﺣﺘﯽ در ﺻﻮرت ﺗﻐﯿﯿﺮﻣﺤﻞ اﻗﺎﻣﺖ.

- ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ از ارﺗﺒﺎط ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن ﺑﺎ ﻣﻨﺘﻘﺪﯾﻦ ﯾﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ آﺛﺎر آﻧﺎن.

اﯾﻦ‌ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻧﻈﺎرﺗﯽ، ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن را ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﺨﻠﻔﺎت دﯾﮕﺮان را ﺑﻪ ﻧﻬﺎدﻫﺎی ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﮔﺰارش دﻫﻨﺪ،ﮐﻪ اﯾﻦ اﻣﺮ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ اﯾﺠﺎد ﻓﻀﺎی ﺗﺮس و ﻋﺪم اﻋﺘﻤﺎد در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮد. ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ اﻧﺘﻘﺎد ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮔﺰارش ﺷﺪه و ﺑﻪ ﻣﺠﺎزاتﻫﺎی ﺷﺪﯾﺪی ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻃﺮد ازﺟﺎﻣﻌﻪ، ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻗﻄﻊ ﮐﺎﻣﻞ ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده و دوﺳﺘﺎن ﺑﻬﺎﺋﯽ اﺳﺖ، ﺑﯿﻨﺠﺎﻣﺪ.

ﻣﺄﻣﻮرﯾﺖﻫﺎی ﮐﺎﻣﻞ ﻋﺒﺎس رﺿﺎ (۱۹۱۱-۱۹۸۰)

ﮐﺎﻣﻞ ﻋﺒﺎس، ﯾﮏ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﻋﺮاﻗﯽ، از ﺟﻮاﻧﯽ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﯿﺖ را ﻫﺪف ﺧﻮد ﻗﺮارداد. او ﺑﻪ ﻋﻀﻮﯾﺖ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺤﻠﯽ ﺑﻐﺪاد و ﺳﭙﺲ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﯽ ﻋﺮاق درآﻣﺪ و ﻣﮑﺎﺗﺒﺎت ﻣﺴﺘﻤﺮی ﺑﺎ ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪی داﺷﺖ. ﺳﺎل ۱۹۵۳، ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﺑﻪ ﺟﺰاﯾﺮ ﺳﯿﺸﻞ، از ﺳﻮی ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪی ﻟﻘﺐ "ﺷﻮاﻟﯿﻪ بهاءالله" را درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮد. او ﺑﻪ دﺳﺘﻮر ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪی ﺑﻪ ﻣﺄﻣﻮرﯾﺖﻫﺎی ﻣﺘﻌﺪدی در ﮐﺸﻮرﻫﺎی ﻋﺮﺑﯽ، ﺑﻪ وﯾﮋه ﻟﺒﻨﺎن، اﻋﺰام ﺷﺪ. ﺳﺎل ۱۹۵۷ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﻀﻮ ﻫﯿﺌﺖ ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﺑﺮای ﺣﻔﺎﻇﺖ و ﺻﯿﺎﻧﺖ از اﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﻣﻨﺼﻮب شد. او ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ۲۰ ﺳﺎل دﺑﯿﺮﮐﻞ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﯽ ﻋﺮاق ﺑﻮد. ﮐﺎﻣﻞ ﻋﺒﺎس ﺳﺎل ۱۳۵۲ در ﻋﺮاق دﺳﺘﮕﯿﺮ و ﺑﻪ ﺣﺒﺲ اﺑﺪ ﻣﺤﮑﻮم ﺷﺪ؛ و ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﭘﺲ از آزادی از زﻧﺪان در ﺳﺎل ۱۹۸۰ درﮔﺬﺷﺖ. ﺑﯿﺖاﻟﻌﺪل هم در ﭘﯿﺎم ﺗﺴﻠﯿﺖ ﺧﻮد ازاو ﺑﻪ ﻋﻨﻮان "ﻣﺮوج اﺳﺘﻮار ﺑﻬﺎﺋﯿﺖ و ﻣﺪاﻓﻊ ﺗﻮاﻧﺎی ﻋﻬﺪ و ﻣﯿﺜﺎق" ﯾﺎد ﮐﺮد.

ﮐﺎﻣﻞ ﻋﺒﺎس ﮔﺰارشﻫﺎی اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ و ﺻﯿﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﻌﺪدی ازاوﺿﺎع ﺑﺤﺮاﻧﯽ ﺟﻮاﻣﻊ ﺑﻬﺎﺋﯽ در ﮐﺸﻮرﻫﺎی ﻋﺮﺑﯽ، ﻫﻨﺪ، ﭘﺎﮐﺴﺘﺎن و اﯾﺮان ﺑﺮای رﻫﺒﺮی ﺑﻬﺎﺋﯽ) ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪی، ﻫﯿﺌﺖ اﯾﺎدﯾﺎن اﻣﺮاالله و ﺳﭙﺲ ﺑﯿﺖاﻟﻌﺪل) ﺗﻬﯿﻪ وارﺳﺎل ﻣﯽﮐﺮد.  اﯾﻦ ﮔﺰارشﻫﺎ ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺷﺎﺧﻪ ﺻﯿﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﺳﺎزﻣﺎن ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﻋﻠﯿﻪ ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن روﺷﻨﻔﮑﺮ، ﻣﻨﺘقد و ﻏﯿﺮوﻓﺎدار ﺑﻪ رﻫﺒﺮی اﺳﺖ.

ﮔﺰارش وﺿﻌﯿﺖ ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن ﺑﯿﺮوت (اﮐﺘﺒﺮ ۱۹۵۹)

گزارش ﻣﻔﺼﻞ ﮐﺎﻣﻞ ﻋﺒﺎس از ﺑﯿﺮوت، ﮐﻪ ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪی ﺗﻬﯿﻪ ﺷﺪه، ﺗﺼﻮﯾﺮی آﺷﻔﺘﻪ از ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ اﯾﻦ ﺷﻬﺮ و ﻣﻨﺎﻃﻖ اﻃﺮاف آن اراﺋﻪ ﻣﯽدﻫﺪ. او ﺑﻪ "وﺧﺎﻣﺖ ﺣﺎد ﺷﺮاﯾﻂ در ﻣﺮاﮐﺰ ﻣﻪ آﻟﻮدی ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﯿﺮوت، دﻣﺸﻖ، ﻋﺪﺳﯿﻪ و اﻣﺎن" اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ.

ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺷﺨﺼﯿﺖﻫﺎی ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ:

ﻋﺒﺎس ادﯾﺐ اقبال: ﮐﺎﻣﻞ ﻋﺒﺎس، اﻗﺒﺎل را ﻓﺮدی ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ اﺣﺘﺮام و ارادﺗﯽ ﺑﻪ ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪی ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ. او درﺟﻠﺴﻪ ﯾﺎدﺑﻮد ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪی، ﺳﺨﻨﺎﻧﯽ ﻣﺸﮑﻮک درﺑﺎره ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﯽ او ﺑﯿﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺣﯿﺮت و ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺣﺎﺿﺮان ﺷﺪ. ﻋﺒﺎس ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﻗﺒﺎل را ﺑﻪ داﺷﺘﻦ رواﺑﻂ ﺗﺠﺎری و دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎ "ﻧﺎﻗﻀﯿﻦ ﻋﻬﺪ" (ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﺗﺸﮑﯿﻼت بهائی) ﺳﻬﻞ اﻧﮕﺎری ﻋﻤﺪی دراز دﺳﺖ رﻓﺘﻦ ﻣﮑﺎن ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑﻬﺎﺋﯽ در ﺑﯿﺮوت، و ﮐﻼﻫﺒﺮداری ﻣﺘﻬﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ!

ﺧﺎﻧﻮاده زﯾﻦ: ﻧﻮراﻟﺪﯾﻦ زﯾﻦ، ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﺎﺗﺐ ﻣﻮرد اﻋﺘﻤﺎد ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪی ﺑﻮد، و ﺧﺎﻧﻮاده اش، ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻃﺮد دو ﺗﻦ از اﻋﻀﺎی ﺧﺎﻧﻮادهﺷﺎن ﺗﻮﺳﻂ ﺷﻮﻗﯽ، ﮐﯿﻨﻪای ﭘﻨﻬﺎنی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ شوقی داﺷﺘﻨﺪ. ﻧﻮراﻟﺪﯾﻦ زﯾﻦ رﻓﺘﺎری ﺗﺤﻘﯿﺮآﻣﯿﺰ و دﯾﮑﺘﺎﺗﻮری ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن داﺷته و از ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺗﺒﻠﯿﻐﯽ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﻣﯽﮐﺮد. دﮐﺘﺮ زﯾﻦاﻟﺪﯾﻦ زﯾﻦ (ﭘﺴﺮ ﻧﻮراﻟﺪﯾﻦ) ﻧﯿﺰ ﻓﺮدی ﺳﺮد و ﺑﯽﺗﻔﺎوت ﺗﻮﺻﯿﻒ ﺷﺪه ﮐﻪ از ﭘﺪر و ﻋﺒﺎس اﻗﺒﺎل ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ.

ﺣﺴﻦ ﺣﮑﺎک: او ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪی ﻃﺮد ﺷﺪه ﺑﻮد، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان "ﺳﺘﻮن ﭘﻨﺠﻢ" ﺗﻮﺻﯿﻒ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ در ﺟﻠﺴﺎت ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن ﺑﺮای اﻧﺘﻘﺎل اﺧﺒﺎر ﺑﻪ ﮔﺮوه ﺧﻮد ﺷﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﺮد.

وﺿﻌﯿﺖ ﮐﻠﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﺑﯿﺮوت:

ﮐﺎﻣﻞ ﻋﺒﺎس ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﺑﯿﺮوت را ﮔﺮوﻫﯽ ﮐﻮﭼﮏ از ﭘﯿﺮوان وﻓﺎدار ﺗﻮﺻﯿﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻻﯾﻪای ﺳﻨﮕﯿﻦ از "دﺷﻤﻨﺎن آﺷﮑﺎرﻧﺸﺪه" اﺣﺎﻃﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ. اﯾﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻋﺪم وﺟﻮد ﺗﺸﮑﯿﻼت رﺳﻤﯽ، دﭼﺎر ﺳﻮءﺗﻐﺬﯾﻪ روﺣﺎﻧﯽ ﺷﺪه و اﻋﻀﺎی آن ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺧﻄﺎﻫﺎی زﯾﺎدی ﻣﻐﺎﯾﺮ ﺑﺎ اﺻﻮل ﺑﻬﺎﺋﯽ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ!

ﮔﺮوهﻫﺎی ﻣﻨﺘﻘﺪ و ﻣﺨﺎﻟﻒ بهائیت در گزارش‌های ﮐﺎﻣﻞ ﻋﺒﺎس

ﮐﺎﻣﻞ ﻋﺒﺎس در ﮔﺰارش ﺧﻮد ﺑﻪ ﺗﻔﺼﯿﻞ ﺑﻪ دﺳﺘﻪﺑﻨﺪی و ﺷﺮح ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی ﮔﺮوهﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﻣﯽﭘﺮدازد ﮐﻪ از ﻧﻈﺮ او دﺷﻤﻨﺎن اﻣﺮﺑﻬﺎﺋﯽ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ:

۱) ﻣﻨﺎﻓﻘﯿﻦ و ﻧﺎﻗﻀﯿﻦ ﻏﯿﺮﻣﺘﺸﮑﻞ: اﻓﺮادی ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮﯾﺪ اﻗﺒﺎل ﮐﻪ ﺑﺎ دﺧﺘﺮی از ﺧﺎﻧﻮاده "ﻧﺎﻗﺾ" ﻓﻼح ازدواج ﮐﺮده، رﺿﺎ اﯾﺮاﻧﯽ اﺳﺘﺎد ﮐﺎﻟﺞ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﻗﻀﯿﻦ ارﺗﺒﺎط دارد، و ﺧﺎﻧﻮاده ﮐﯿﺎﻧﯽ ﮐﻪ رواﺑﻂ دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﻗﻀﯿﻦ دارﻧﺪ و ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﻮاﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﻌﺸﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﺑﻮدن ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. رﺳﺘﻮران ﻋﺠﻤﯽ، ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺤﻞ ﻣﻼﻗﺎت ﻃﺒﯿﻌﯽ ﮔﺮاﯾﺶﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ و ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﺷﺪه اﺳﺖ.

۲) ﺧﺎﻧﻮاده ﻗﺎﯾﻨﯽ: ﻧﻮادﮔﺎن ﻧﺒﯿﻞ اﮐﺒﺮ، از ﺷﺨﺼﯿﺖﻫﺎی ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ، ﮐﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ازدواج ﺑﺎ ﻏﯿﺮﺑﻬﺎﺋﯿﺎن و ﻣﻌﺎﺷﺮت ﺑﺎ ﺳﯿﺪ ﻋﻠﯽ اﻓﻨﺎن، داماد بهاءالله از ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﺷﻮﻗﯽ، اﯾﻤﺎن ﺧﻮد را از دﺳﺖ داده و از ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﺟﺪا ﺷﺪه‌اﻧﺪ.

۳) وﺣﺪتﮔﺮاﯾﺎن (Unitarians): اﯾﻦ ﮔﺮوه ﺑﻪ رﻫﺒﺮی ﯾﻮﺳﻒ اﺻﻔﻬﺎﻧﯽ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان دﺷﻤﻨﺎن ﺳﺮﺳﺨﺖ ﻋﺒﺪاﻟﺒﻬﺎء، و ﭘﯿﺮوان ﻣﯿﺮزا ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﯽ (ﺑﺮادرﻋﺒﺪاﻟﺒﻬﺎء) ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. آﻧﻬﺎ ﺧﻮد را در ﻧﻈﻤﯽ ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ اداری ﺑﻬﺎﺋﯽ ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﮐﺮده و ﺿﯿﺎﻓﺖﻫﺎی ﻧﻮزده روزه ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪی، اﯾﻦ ﮔﺮوه اﻣﯿﺪوار ﺑﻪ ﭘﯿﺮوزی ﺑﻮدﻧﺪ، اﻣﺎ اﻋﻼﻣﯿﻪ اﯾﺎدﯾﺎن اﻣﺮاالله اﻣﯿﺪﻫﺎﯾﺸﺎن را ﻧﻘﺶ ﺑﺮآب ﮐﺮد و اﮐﻨﻮن در وﺿﻌﯿﺖ ﺣﯿﺮت و ﺳﺮﮔﺮداﻧﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ!

۴) اﻓﻨﺎنﻫﺎ (اﻋﻀﺎی ﻃﺮد ﺷﺪه از ﺧﺎﻧﺪان ﻋﺒﺪاﻟﺒﻬﺎء): اﯾﻦ ﮔﺮوه ﺷﺎﻣﻞ دﮐﺘﺮ ﻣﻨﯿﺐ ﺷﻬﯿﺪ و روﺣﯽ اﻓﻨﺎن (ﻧﻮهﻫﺎی ﻋﺒﺪاﻟﺒﻬﺎء) اﺳﺖ. دﮐﺘﺮ ﺷﻬﯿﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮدی ﻏﯿﺮدﯾﻨﯽ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﯿﺖ ﻧﺪارد. روﺣﯽ اﻓﻨﺎن ﻓﻌﺎلﺗﺮ از ﻣﻨﯿﺐ اﺳﺖ و ﺳﺨﻨﮕﻮی ﮔﺮوه ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﻮد، اﻣﺎ او ﻧﯿﺰ در ﻧﻔﺮت از ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪی ﺑﺎ دﯾﮕﺮ ﻧﺎﻗﻀﯿﻦ ﻣﺘﺤﺪ اﺳﺖ.

۵) ﺧﺎﻧﻮاده ﻓﻼح: اﯾﻦ‌ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ "درﺧﺖ ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ" و ﻣﺤﻞ ﺗﻘﺎﻃﻊ ﺗﻤﺎم ﻋﻬﺪﺷﮑﻨﺎن ﺗﻮﺻﯿﻒ ﺷﺪه‌اﻧﺪ. آﻧﻬﺎ ﭘﺲ از آﻧﮑﻪ ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪی دو ﺗﻦ از ﺑﺰرﮔﺎﻧﺸﺎن (ﻧﻌﻤﺖاالله و رﺣﻤﺖاالله ﻓﻼح) را ﻃﺮد ﮐﺮد، ﺑﻪ ﻃﻮر دﺳﺘﻪﺟﻤﻌﯽ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ.

ﮔﺰارشﻫﺎﯾﯽ از ﺳﺎﯾﺮ ﻣﻨﺎﻃﻖ

ﻋَﻤﺎن (اردن): ﮐﺎﻣﻞ ﻋﺒﺎس وﺿﻌﯿﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﻋَﻤﺎن را ﻧﯿﺰ ﺑﺤﺮاﻧﯽ ﮔﺰارش ﻣﯽﮐﻨﺪ. اﻋﻀﺎی ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺤﻠﯽ ﻋﻤﺎن ﺑﻪ دﻟاﯿﻞ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺎﻟﯽ، رواﺑﻂ ﮔﺴﺘﺮده ای ﺑﺎ "ﭘﺎرﺳﯽﻫﺎی ﻋﺪﺳﯿﻪ" ﺑﺮﻗﺮارﮐﺮده اﻧﺪ، درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪی ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ آﻧﻬﺎ را ﻣﻤﻨﻮع ﮐﺮده ﺑﻮد! اﯾﻦ اﻓﺮاد دﺳﺘﻮرات ﺷﻮﻗﯽ را ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺣﺘﯽ ﭘﺲ از ﻣﺮگ او، ﺗﻼش ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ وﺿﻌﯿﺖ ﺧﻮد را ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻫﻨﺪ.

دﻣﺸﻖ: ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ دﻣﺸﻖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان "ﯾﮏ اﻧﺪام ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺳﺮﻃﺎن" ﺗﻮﺻﯿﻒ ﺷﺪه ﮐﻪ از ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﺸﮑﻮک ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه و ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺎرت ﻧﯿﺴﺖ. آﻧﻬﺎ از ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺳﭙﺮدهﻫﺎی ﻣﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﯽ ﻋﺮاق ﺧﻮدداری ﮐﺮده اﻧﺪ!

ﻫﻨﺪ (۱۹۶۶): ﮔﺰارﺷﯽ از دﮐﺘﺮ ﺑﻬﺎرﮔﺎوا، ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﯽ ﻫﻨﺪ، ﺣﺎﮐﯽ از ﺗﺴﻠﻂ ﮔﺮوﻫﯽ ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ "ﻋُﺼﺒﻪ ﭘﺎرﺳﯿﺎن" (ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن ﺑﺎ ﭘﯿﺸﯿﻨﻪ زرﺗﺸﺘﯽ) ﺑﺮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﯽ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﮔﺮوه ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﺗﮑﺒﺮ، ﮐﻨﺘﺮل ﺗﻤﺎم اﻣﻮر، و دﺳﺘﮑﺎری در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺣﺴﺎبﻫﺎی ﻣﺎﻟﯽ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﯽ ﻧﯿﺰ ﻣﺠﻬﻮل و ﻣﺒﻬﻢ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﺷﺪه اﺳﺖ.

ﭘﺎﮐﺴﺘﺎن (۱۹۶۶): در ﭘﺎﮐﺴﺘﺎن، ﯾﮑﯽ از ﻣﺸﮑﻼت اﺻﻠﯽ،طرفداری ازادﻋﺎی ﻣﯿﺴﻮن رﯾﻤﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان وﻟﯽ اﻣﺮ دوم و اﺳﺘﻘﺒﺎل ﺑﺮﺧﯽ ﺗﺤﺼﯿﻞﮐﺮدﮔﺎن ﺑﻬﺎﺋﯽ از او ﺑﻮد.

ﻋﺮاق (۱۹۶۵-۱۹۶۶): ﮔﺰارشﻫﺎ از ﻋﺮاق ﺣﺎﮐﯽ از ﻓﺸﺎر ﺷﺪﯾﺪ دوﻟﺖ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ اﺳﺖ. ﻣﺮاﮐﺰ ﺑﻬﺎﺋﯽ (ﺣﻈﯿﺮة اﻟﻘﺪس) ﺗﻮﺳﻂ ﻧﯿﺮوﻫﺎی اﻣﻨﯿﺘﯽ ﺗﻔﺘﯿﺶ و ﻣﻬﺮ و ﻣﻮم ﺷﺪه و اﺳﻨﺎد ﺿﺒﻂ ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ. دوﻟﺖ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻋﺪم ﺛﺒﺖ رﺳﻤﯽ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻬﺎﺋﯽ، ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ آن را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﺮده و ﻻﯾﺤﻪای ﺑﺮای ﻣﻤﻨﻮﻋﯿﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺒﻠﯿﻎ ﺑﻬﺎﺋیت در دﺳﺖ ﺗﻬﯿﻪ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ.

ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮی 

ﺗﺄﺳﯿﺲ ﻧﻬﺎدﻫﺎﯾﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ "ﻫﯿﺌﺖ ﻣﺸﺎورﯾﻦ ﻗﺎره‌ای" و "ﻫﯿﺌﺖﻫﺎی ﻣﻌﺎوﻧﺖ" ﺑﺎ دو ﺣﻮزه فعالیتِ ﺗﺒﻠﯿﻎ" و"ﺻﯿﺎﻧﺖ" ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﺗﺸﮑﯿﻼت ﺑﻬﺎﺋﯽ، ﺑﺮﺧﻼف ادﻋﺎﻫﺎیشان، ﯾﮏ ﻃﺒﻘﻪ تبلیغی ﻣﺘﻨﻔﺬ و ﺣﻘﻮقﺑﮕﯿﺮاﯾﺠﺎد ﮐﺮده اﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ، اﯾﺠﺎد ﺳﺎزﻣﺎن "ﺻﯿﺎﻧﺖ" و "ﺿﺪ اﻃﻼﻋﺎت"، اﯾﻦ ﺗﺸﮑﯿﻼت را ﻫﻤﺴﻮ ﺑﺎ اﺣﺰاب ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻧﯿﻤﻪزﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﻗﺮار ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ از ﻧﻈﺮ اﻣﻨﯿﺘﯽﺑﺮای ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ اﺳﺖ.

ﺑﺮای رﻓﻊ اﯾﻦ ﺳﻮءﻇﻦﻫﺎ، ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽشوﺪ ﻣﺮﮐﺰ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﻬﺎﺋﯽ در ﻣﻮرد روﻧﺪ اﻧﺘﺨﺎب اﻋﻀﺎی اﯾﻦ ﻧﻬﺎدﻫﺎ، ﺑﻮدﺟﻪ و ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎﻟﯽ آﻧﻬﺎ ﺷﻔﺎفﺳﺎزی ﮐﻨﺪ و ﮔﺰارش ﺟﻠﺴﺎت ﺧﻮد را دراﺧﺘﯿﺎر ﻧﻬﺎدﻫﺎی اﻣﻨﯿﺘﯽ ﮐﺸﻮرﻫﺎی ﺣﺴﺎس ﻗﺮاردﻫﺪ.

ﺗﺸﮑﯿﻼت ﺑﻬﺎﺋیان ﺑﺎ ﮐﻨﺘﺮل ﺷﺪﯾﺪ ﺑﺮاﻓﺮاد و ﮔﻔﺘﻤﺎنﻫﺎ، ﻧﻮﻋﯽ اﻧﺤﺼﺎر ﻋﻘﯿﺪه را ﺗﺮوﯾﺞ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﺑﺰارﻫﺎﯾﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺑﻪ ﻃﺮد، ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن را ﺧﺎﻣﻮش ﻣﯽﺳﺎزد. اﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺧﺒﺮﭼﯿﻨﯽ و ﮐﻨﺘﺮل، ﺧﻼﻗﯿﺖ و اﺑﺘﮑﺎر را از ﺑﯿﻦ ﺑﺮده و ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن آزاداﻧﺪﯾﺶ را از رﺷﺪ و ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺑﺎز ﻣﯽدارد.

انتهای پیام