سیامک ناظمی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره روند واردات پارچه، پنبه و نخ‌پنبه به کشور، بیان کرد: در واردات پوشاک به دلایل مختلفی از جمله مسائل فرهنگی و اقتصادی، ممنوعیت قانونی وجود دارد. البته این موضوع به معنی عدم وجود پوشاک خارجی در کشور نیست زیرا پوشاک قاچاقی به صورت مسافری، ته‌لنجی و... به راحتی وارد کشور می‌شود.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه واردات پارچه به دلایل مختلفی صورت می‌گیرد، اظهار کرد: اما اکنون شنیده‌هایی مبنی بر افزایش تعرفه یا ممنوعیت واردات پنبه و نخ پنبه وجود دارد که اجرایی شدن این موضوع بر صنعت مد و لباس کشور اثرگذار است و این اقدام می‌تواند سبب بروز مشکل در زنجیرۀ تامین شود.
او با بیان اینکه زنجیره تامین صنعت پوشاک شامل بخش‌های مختلفی است، گفت: الیاف، نخ، خرج کار، پارچه، پارچۀ بافته شده و... همه یک زنجیره را تشکیل می‌دهند که به هم متصل‌اند و نمی‌توان فقط به یک بخش نگاه کرد و بخش‌های دیگر را کنار گذاشت. تغییر در هر بخش سایر بخش‌ها را هم تحت تاثیر قرار می‌دهد. اگر در راس هرم، صنعت دچار مشکل شود، تقاضا برای خرید پارچه هم کاهش می‌یابد؛ بنابراین افزایش تعرفه‌ها عاملی برای افزایش قیمت پوشاک در مرحله نهایی است.
تاثیر قطعی‌های برق بر قیمت پوشاک
او با تاکید بر اینکه حتی فارغ از افرایش احتمالی تعرفه واردات، افزایش قیمت در صنعت پوشاک قریب‌الوقوع بود، گفت: تامین انرژی یک مشکل بزرگ است. به عنوان مثال در تابستان کارخانه‌ها با یک سوم یا دو سوم ظرفیت خود کار می‌کردند و قطعی‌های برق، تاثیر مستقیم بر قیمت تمام شده پوشاک گذاشت. علاوه بر آن احتمال افزایش تعرفه بخش‌های مختلف نیز بر ذهن بازار تاثیرگذار بود.
برچسب «ساختِ ایران»؛ راهی برای دور زدن بازرسان
دبیر انجمن طراحان لباس با بیان اینکه به دنبال افزایش قیمت پوشاک ایرانی، تقاضا برای پوشاک قاچاق افزایش می‌یابد، اظهار کرد: درمورد حجم قاچاق عدد دقیقی وجود ندارد و باید آمارهای پراکنده را مورد بررسی قرار داد. در این زمینه هم یک چالش مهم وجود دارد، آنهم اینکه معیار قاچاق بودن، بررسی پوشاک در مقصد نهایی است، به نحوی که اگر بازرسان در مقصد با لباسی مواجه شوند که روی آن برچسب «ساخت ایران» خورده باشد، دیگر آن را قاچاق نمی‌دانند و این موضوع سبب شده است که گاهی فروشندگان بر پوشاکِ قاچاق خود برچسب «ساخت ایران» بزنند تا به این طریق، راه فراری از جریمه و... داشته باشند.
او افزود: وقتی دو لباس مشابه باشند و یکی ساخت ایران و دیگری ساخت کشوری دیگر باشد، اما قیمت نمونه ایرانی بیشتر از نمونه خارجی باشد، طبیعتا جذابیت لباس خارجی با قیمت پایین‌تر برای مصرف‌کننده بیشتر است. در این شرایط دیگر برای او فرقی ندارد که چه برچسبی روی لباس خورده است زیرا قیمت اقتصادی عامل مهم‌تری از عامل برند بودن لباس است.
چالش‌های قاچاق پوشاک؛ از تعدیل نیرو تا مشکلات بهداشتی
این استاد دانشگاه درباره چالش‌هایی که افزایش حجم قاچاق ایجاد می‌کند هشدار داد و گفت: حجم بالای قاچاق به صنعت لباس ضربه می‌زند. یک نمونه بارز این آسیب بر حدود یک میلیون کارگر ایرانی است که در صنعت پوشاک مشغول به کار هستند و کاهش تقاضای پوشاک ایرانی در نهایت می‌تواند چرخ اقتصادی کارخانه یا تولیدی را به نحوی دچار مشکل کند که آنها دست به تعدیل نیرو بزنند.
او با تاکید بر لزوم فرهنگسازی درباره معایب استفاده از پوشاک قاچاق، بیان کرد: از آنجایی که پوشاک قاچاق به صورت رسمی وارد کشور نمی‌شود، گاهی برخی افراد اقدام به وارد کردن قاچاقی لباس‌هایی با کیفیت پارچه نامناسب و یا اصطلاحا استوک (با کالکشن قدیمی، باقی‌مانده در انبار، چندبار مصرف شده و...) می‌کنند که علاوه بر بروز مشکل اقتصادی، سبب بروز مشکلات بهداشتی و سلامتی می‌شود.
به گفته ناظمی بیشترین سهم پوشاک قاچاقی در بازار ایران مربوط به سه کشور بنگلادش، چین و ترکیه است.
بیشتر بخوانید:
باید پاسخگوی نیاز تمام سلایق باشیم
او با بیان اینکه پوشاک یک کالای رقابتی است، اظهار کرد: پوشاک از مد تبعیت می‌کند و لازم است که پارچه با کیفیت و تنوع بالا در اختیار تولیدکننده باشد. در حال حاضر تکنولوژی‌هایی برای تولید پارچه در کشورهای دیگر وجود دارد که هنوز در ایران نداریم، از این رو لازم است تولیدکننده بتواند با قیمت مناسب، حجمی منطقی از پارچه مورد نیاز خود را وارد کند. در واقع این ظرفیت باید به نحوی استفاده شود که بتوانیم پاسخگوی نیاز تمام مصرف‌کنندگان باشیم.
دبیر انجمن طراحان لباس و پارچه ایران با بیان اینکه تولیدکننده پوشاک در کشور ترجیح می‌دهد از پارچه ایرانی در تولیدات خود استفاده کند، گفت: این موضوع به کاهش قیمت تمام شده لباس منجر می‌شود، اما این عامل نباید سبب شود که برای واردات پارچه با محدودیت روبرو باشیم. باید بتوانیم برای تمام دهک‌های درآمدی و تمام سلیقه‌های جامعه لباس تولید کنیم.
انتهای پیام
نظرات