به گزارش ایسنا، ابوطالب مظفری، شاعر افغانستانی ساکن ایران با اعلام این خبر نوشته است: «استاد محمدیونس طغیان ساکایی، ادیب فرهیخته و شاهنامه‌پژوه بزرگ وطن بعد از تحمل روزها مرارت بیماری، عاقبت به سرای باقی شتافت. روحش شاد و یادش گرامی باد.

استاد، انسانی آگاه، متواضع، متعادل و منصف بود. بار نخست در بهار سال ۱۳۷۶ در مزارشریف با جمعی از دوستان شاعر، مهمان ایشان شدیم. آن زمان ما در کار فصلنامه دردری بودیم. برای درج در آن فصلنامه گفت‌وگویی با ایشان انجام شد. استاد تعدادی از دست‌نوشته‌هایشان را که با ماشین دستی تایپ شده بود و در واقع کتاب‌گونه‌ای چاپ‌ناشده بود، در اختیار ما گذاشت. نوشته‌ها اغلب در حوزه‌های شاهنامه‌پژوهی بود. این مقالات نیز در شماره‌هایی از آن فصلنامه به چاپ رسید. بعد از آن نیز ارتباط ما قطع نشد. گاه حضوری و گاه مجازی از خوان دانش‌شان بهرمند می‌شدیم. این ارتباط با تاسیس دانشنامه هزاره بیشتر شد. در جلسات متواتر شورای علمی و نیز در نظرخواهی‌های موارد دیگر با ایشان مشورت صورت می‌گرفت.

دو ماه قبل بود که باز در چند نشست شورای علمی خدمت ایشان بودیم ولی بعد مدتی به علت بیماری از حضورشان محروم ماندیم. امید می‌بردیم که باز آن جان آشنا و صمیمی را در جمع خود داشته باشیم اما سوکمندانه که این امید مانند بسیار آرزوهای دیگر آدمی، رنگ اجابت نگرفت.

امروز صبح (شنبه، ۱۲ مهر) از فیسبوک مطلع شدم که دیگر آن وجود ارزنده را در میان خود نداریم. این ضایعه را به خانواده محترم استاد تسلیت می‌گویم و نیز به جامعه فرهنگی کشور.

به قول حکیم توس: شکاریم یکسر همه پیش مرگ/ سری زیر تاج و سری زیر ترگ.»

محمدیونس طغیان ساکایی در سال ۱۳۳۵ در شهرستان اندراب استان بغلان افغانستان  به دنیا آمد و در کالیفرنیا (آمریکا) درگذشت.

«نظم در دری»، «در شناخت فردوسی و شاهنامه»، «تاریخ ادبیات فارسی در سده‌های هفتم و هشتم هجری»، «تاریخ ادبیات فارسی در سده‌های نهم و دهم هجری»، «متون تاریخی برای دوره کارشناسی ارشد»،  «خانواده‌های گودرز و پیران در شاهنامه» و «شهر رویاهای من کابل» از جمله آثار این استاد دانشگاه و پژوهشگر است.

 انتهای پیام