رييس كانون كارگردانان سينماي ايران از جايگاه كارگرداني سخن گفت و از دو قطبي شدن سينما و شرايط روند توليد برخي از فيلم‌هايي كه پروانه ساخت دارند، ابراز نگراني كرد. عليرضا رييسيان در سال‌روز تشكيل كانون كارگردانان سينماي ايران در گفت‌وگويي با خبرنگار سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) اعلام كرد: كانون كارگردانان از نظر تاريخچه‌اي به عنوان يكي از اصناف قديمي‌ حضور فعال و تاثيرگذاري داشته است. شايد صنوف ديگر همزمان با تشكيل اين صنف وجود داشتند، اما آنچه امروز به معني جايگاه رفيع كانون كارگردانان و مجموعه‌ي خانواده‌ي سينما وجود دارد؛ يك ناشي از جايگاه كارگرداني در كلان سينما است و ديگري تاثير متقابلي است كه اعضا درارتباط شوراي مركزي اين كانون دارند. او با اشاره به فضاي اين روزهاي سينما خاطرنشان كرد: الان فضاي به‌وجود آمده ناشي از اين دغدغه و نگراني‌يست كه سينما به‌سوي دو قطبي شدن پيش مي‌رود و فيلم‌هاي كاملا سفارشي از طرف نهادهاي عمومي، دولتي ساخته مي‌شوند؛ البته هر وقت اين صحبت مطرح مي‌شود به ذهن يك عده‌اي خطور مي‌كند فيلمسازاني مانند ابراهيم حاتمي‌كيا، مجيد مجيدي و ميركريمي شرايط بهتري براي فيلم‌سازي دارند؛ اتفاقا اين كارگردانان در اين شرايط بيشتر تحت فشار هستند. او منظورش را از ساخت فيلم‌سفارشي به بخشي از فيلمسازان مربوط دانست كه بودجه‌ي عمومي را هزينه مي‌كنند، اما فيلم قابل دفاعي نمي‌سازند. رييسيان قطب ديگر را به سينماي عامه‌پسند مربوط دانست و تصريح كرد: اين قطب به‌نوعي با حمايت پنهان برخي مسوولان و نه سياست رسمي دولت فيلم مي‌سازد و اتفاقا در مقابل فشار فيلمسازي هم به نوعي سكوت كرده است. او با بيان اين كه قطب‌ ميانه‌ بيشترين فشار را در اين ميان تحمل مي‌كند به ايسنا گفت: اين قطب مياني به سينماي منتقد، تاثيرگذار اجتماعي و مستقل كه شاخصه‌هاي هنري و ارتباط مردم را هم دارد مربوط مي‌شود و به هرحال دغدغه‌ي قطب‌بندي در سينما منجر شده است كه كارگردانان مطرح يا فيلمي نمي‌سازند يا فيلم خودشان را نمي‌سازند كه اين روند، روند خوبي نيست. كارگردان «ريحانه» وظيفه‌ي كانون كارگردانان را در شرايط فعلي، فراهم آوردن فضاي طبيعي براي انواع فيلم‌ها و خصوصا قطب مياني دانست و خاطرنشان كرد: در اين ميان عدالت هم بايد در اكران رعايت بشود، چون فضاي اكران اين‌روزها تحت تاثير فروش و معادله‌ي بين سينمادار و پخش‌كننده شكل مي‌گيرد و عنصر كارگردان و تهيه‌كننده‌ي مستقل در آن كمرنگ شده است. رييس كانون كارگردانان سينما دغدغه‌ي دوم را به خود كارگردانان مربوط دانست و گفت: كارگردانان بايد در مقابل موج بوجود آمده از قطبي شدن سينما استقامت كنند تا اين صنف درجايگاه بدست آمده باقي بماند، چون آنان اين قدرت و توانايي را دارند كه اين صنف را داشته باشند و خودشان بايد از استقلال فكري و هنري خود مراقبت كنند و اين به معني فيلم بي‌مخاطب و كاملا عامه‌پسند نيست. عليرضا رييسيان در بخش ديگري از اين گفت‌وگو به ايسنا گفت: من خيلي از كارگردانان را مي‌شناسم كه طي ماه‌هاي گذشته پروانه ساخت گرفته‌اند؛ اما هيچ كس با آنها ارتباط نداشته و نپرسيده است كه آيا مشكلي در راه‌اندازي پروژه خود دارند؟ به هرحال اين روند بي‌سابقه بوده است و گويا هيچ‌كدام از مسوولان ـ غير از معاونت و مديركل اداره نظارت ـ برايشان مهم نيست كه اين فيلم‌ها قرار است توليد بشوند و يا فقط درحد دادن مجوز باقي بمانند. اين كارگردان ادامه داد: طي چند هفته‌ي گذشته شنيده‌ايم كه درجلسه‌ي پروانه‌ي ساخت، معاونت سينمايي بحث كيفيت آثار را مطرح كرده‌ است كه بحث بسيار به جايي است و اميدواريم كسي مسوول پيگيري روند توليدات سينماي ايران پس از صدور پروانه‌ي ساخت باشد. او درپايان اذعان داشت: اگر قرار بود فروش فيلم ملاك باشد، سينماي ما شبيه به سينماي قبل از انقلاب مي‌شد و مي‌دانم دغدغه‌ي معاونت سينمايي هم اين نيست كه فقط فروش فيلم‌ها ملاك حمايت از آنان باشد. انتهاي پيام