به گزارش ایسنا، این بازیگر که با برنامه رادیویی «بهار همدلی» گفت‌وگو می‌کرد، افزود: حماسه بزرگی در کشورمان اتفاق افتاد. بخش عمده‌ای از این اتفاق شاید دست بشر بوده است، درست سر درنمی‌آوریم اما سال‌های سال این ایثار و فداکاری اتفاق نیفتاده بود در گذشته نه چندان دور. پیشنهادی به دولت مردان و کسانی که دست بر آتش مسوولیت‌ها دارند، به عنوان سمبل کادر پزشکی در یکی دو میدان پر رفت و آمد، مجسمه‌های آنها را بسازیم.

توکلی ادامه داد: در بیمارستان قلب چند فیلم ساختم که مردم پس از تماشای آن با اشک و لبخند دست می‌زدند. اولین فیلم روز پرستار را ساختم که در سالن همایش به نمایش گذاشته شد و همه ایستاده دست می‌زدند. تنها دیالوگی که با تمام وجود و از قلبم بیرون آمد به پرستاری که در بدترین شرایط بالای سر من زمانی که در بیمارستان قلب بستری بودم، آمد و دکتری که روز تعطیلش را گذاشت و بالای سر هر بیماری آمد، و آن این بود که فرشته آسمانی، بزرگ، برای تو چه فرقی می‌کند که یک آدم ثروتمند و مسئول در مملکت یا فقیری که هیچ در زندگی ندارد، چه کسی باشد؟ برای پرستار هیچ فرقی ندارد. این ایثار نهایت از خودگذشتگی است.

این هنرمند تاکید کرد: به نظر من آدم‌ها برای همین به دنیا می‌آیند. ما غافل شدیم. خدا یک چشمه کوچک به ما نشان داد؛ وقتی ویروسی که با چشم هم دیده نمی‌شود، یک دنیا را به هم می‌ریزد و تازه متوجه می‌شویم که ای داد و بیداد چقدر می‌توانستیم همدلی کنیم و عشق بورزیم. معرفت معنا و مفهومی دارد. مردم معلمان ما هستند. ما سر سفره‌ای بزرگ شدیم که غذا را بین همسایگان تقسیم می‌کردند. ما از اینها غافل شده بودیم و الان می‌نشینیم و فکر می‌کنیم که زندگی چقدر ارزشمند است. چقدر از آن غافلیم. یک قطره نور در دریای تاریکی می‌توانست دریای ما باشد. یک لحظه آفتاب در هوای سرد، غنیمت می‌توانست باشد. خیلی چیزها را خدا برای ما فراهم کرده بود اما روی کره خاکی گردن‌کشی و برو و بیا و قدرت‌طلبی می‌شد.

انتهای پیام