سمانه جمشیدی‌نیا ـ هنرمند صنایع دستی ـ در گفت‌وگویی با ایسنا در ادامه صحبت‌های بالا خاطرنشان کرد: «هفته گذشته نمایشگاهی داشتیم به نام «اولین جشنواره هنرهای کاربردی تهران» که به عنوان شیشه‌گر دعوت شده بودیم. این نمایشگاه در یک ایونت دو روزه در دروس برگزار شد که علی‌رغم شرایط کرونا اسقبال بی‌نظیری از آن صورت گرفت. کار ما دیده شد و برخلاف انتظار فروش خوبی نیز داشتیم.»
او همچنین اضافه کرد: «ما توانستیم در جایی که همه حوزه‌های صنایع دستی حضور داشتند، شیشه را نشان دهیم و به نمایش بگذاریم. خیلی آینده خوبی را پیش‌بینی می‌کنم چون مردم این حوزه را زیاد نمی‌شناسند و خیلی کم دیده‌اند اما استقبال خوبی از آن می‌کنند و خود ما که سازنده هستیم از این استقبال به وجد می‌آییم.»
وی در ادامه و در پاسخ به این پرسش که چقدر از نظر اقتصادی آینده‌اش در این حوزه را تضمین شده می‌داند، اظهار کرد: «واقعا خیلی در حق ما و مخصوصا شیشه‌گران اجحاف می‌شود. چراکه مواد اولیه شیشه‌گری قیمت بالایی دارند و ما بخشی از موادمان را می‌توانیم از ایران تهیه کنیم. اکثر مواد باید از نزدیک‌ترین جا یعنی ترکیه سفارش داده شوند و حتی بخش دیگری را باید از کشورهای اروپایی با هزینه بالای حمل و نقل سفارش دهیم.»
این هنرمند ضمن اشاره به این نکته که کار کردن به‌صورت مستقل را شروع کرده، ادامه داد: «امیدوارم بتوانیم راهی را باز کنیم که هنرجوهای بیشتری وارد این حوزه شوند چون شیشه مانند سایر هنرهای صنایع دستی نیست و خیلی جای رشد دارد.»
او همچنین به وضعیت بیمه هنرمندان صنایع دستی اشاره کرد و گفت: «صنایع دستی‌ها بیمه ندارند اما تجسمی‌ها از امکانات خوبی مثل بیمه و وام برخوردار هستند. برای مثال دوست من در حوزه تذهیب فعالیت می‌کند و زیر نظر بیمه تجسمی است. وقتی هربار از تسهیلاتش برای من تعریف می‌کند، با خودم می‌گویم چرا ما نه؟!»
هنر شیشه‌گری به شدت انحصاری است
جمشیدی‌نیا که باور دارد هنر شیشه‌گری به دلایل مختلفی انحصاری شده، ادامه داد: «حقیقتا زمانی که ما وارد این حوزه شدیم همه چیزمان خودگردان بود و خیلی به حمایت دولتی و بیمه فکر نکردیم. در حال حاضر همه‌چیز به‌صورت شخصی اداره می‌شود و چه بهتر که حمایتی صورت بگیرد. به هر حال من و چند نفر دیگر خودمان از قبل سرمایه داریم و این باعث می‌شود این رشته انحصاری شود که خیلی حیف است.»
این هنرمند همچنین اضافه کرد: «اگر در اینستاگرام هشتگ شیشه‌گری را سرچ کنید، فقط نام چند استاد را می‌بینید و این نشان می‌دهد که چقدر این هنر انحصاری است. حتی تعداد استادانی که این رشته را آموزش می‌دهند نیز به چند نفر منحصر است. برخی از این استادان نیز به دلیل گران بودن مواد اولیه به نسبت بودجه اختصاصی دانشگاه حتی نمی‌توانند در دانشگاه‌ها تدریس کنند.»
امیدمان را از بحث بیمه کنده‌ایم
جمشیدی‌نیا ضمن ابراز ناراحتی از مهجور ماندن این رشته به خبرنگار ایسنا گفت: «من کسانی را دیده‌ام که در این رشته بسیار شکوفا هستند. کسی که در این حوزه درسش را خوانده و وارد دانشگاه سراسری شده چرا باید از این حوزه محروم باشد؟ چون دانشگاه بودجه ندارد؟»
وی ادامه داد: «اگر بتوانند یک بودجه مناسب برای این حوزه در نظر بگیرند، این هنر می‌تواند به دست کسانی که باید برسد. کسی که در دانشگاه هنر صنایع دستی می‌خواند، واقعا حقش است که از این هنر بکر استفاده کند.»
این هنرمند همچنین اضافه کرد: «ما امیدمان را از بحث بیمه کنده‌ایم مکان‌هایی که وابسته به آموزش عالی هستند، اگر بتوانند بودجه‌ای برای این هنر تأمین کنند؛ کفایت می‌کند. شیشه‌گری خیلی مهجور است اما اگر ما بتوانیم دانشجویان را اول به سمت آموزش و سپس به تولید بکشانیم، این حوزه رونق خواهد گرفت. من در جشنواره دیدم که چقدر از کارهای شیشه‌گری استقبال می‌شود.»
صنایع دستی مخاطب‌های خاصی دارد
جمشیدی‌نیا ضمن اشاره به این نکته که هنر صنایع دستی مخاطبان خاصی دارد و افراد خاصی حاضرند برای آن هزینه کنند، درباره وضعیت فروش آثار هنری گفت: «یک برندهایی آمدند و به شدت قیمت را با کیفیت پایین، بالا بردند. بنابراین وقتی مردم قیمت‌ها را مقایسه می‌کردند، راضی می‌شدند پول برای خرید بدهند و هزینه می‌کردند. از طرفی نمایشگاه ما در منطقه دروس بود و مهمان‌هایی که دعوت می‌کردند از سفارت‌های مختلفی بودند که تمکن مالی خوبی داشتند.»
این هنرمند در ادامه اظهار کرد: «صنایع دستی مخاطب‌های خاصی دارد و قشرهای خاصی حاضر هستند برای آن هزینه کنند از همین جهت این حوزه انحصاری است اما من به شخصه دوست ندارم که این اتفاق بی‌افتد. دوست دارم عام جامعه نیز بتوانند آثار شیشه‌گری را خریداری کنند. قیمت‌ها باید منصفانه و در حد توان جیب مردم باشد.»
انتهای پیام
نظرات