به گزارش ایسنا، حجت دارابی، سرپرست هیأت باستان‌شناسی چغاگلان در این‌باره گفت: در این فصل، کاوش به صورت عمودی و افقی و همزمان در دو ترانشه و با هدف دستیابی به شواهد مربوط به هزاره‌های نهم و هشتم قبل از میلاد در کوهپایه‌های زاگرس به منظور مطالعه چرایی و چگونگی شروع کشاورزی و یکجانشینی انجام شده است.

این باستان‌شناس افزود: در نتیجه تاکنون بقایای معماری از خشت و چینه و حجم بالایی از ادوات مختلف سنگی و مصنوعات سنگی در کنار پیکرک و توکن گلی یافته شده و در مواردی در داخل یک فضای معماری بقایای ۶ کف از گچ به دست آمده است که نشانگر تداوم استفاده از فضا در نسل‌های مختلف توسط ساکنان چغاگلان است.

او ادامه داد: علاوه‌بر این، مجموعه بقایای جانوری و گیاهی یافته شده از لایه‌های مختلف در این تپه می‌تواند به دستیابی به اطلاعات جدیدی در ارتباط با شروع اهلی‌سازی حیوان و گیاه در زاگرس و غرب آسیا انجام شود.

سرپرست هیأت باستان‌شناسی چغاگلان اظهار کرد: چغاگلان به واسطه مطالعات قبلی انجام شده توسط هیأت آلمانی دربرگیرنده شواهد استقرار انسان از اوایل هزاره دهم تا اواسط هزاره هشتم قبل از میلاد و از این حیث در ایران منحصر به فرد است. همچنین به دلیل اینکه ابعاد آن به حدود ۵/۵ هکتار می‌رسد بزرگترین محوطه باستانی از دوره نوسنگی در ایران نیز به شمار می‌رود. از این‌رو، بی‌شک تداوم کاوش‌ها در چغاگلان به واسطه توالی بلند استقراری در آن از نظر باستان‌شناسی ضروری است و به معرفی هرچه بیشتر آن و به نوعی جایگاه ایران در دنیا کمک شایانی خواهد کرد.

انتهای پیام