حمیدرضا شیخ‌الاسلام در گفت‌وگو با ایسنا، افزود: از منظر روانشناختی بهتر است کودک دارای یک مربی باشد زیرا ارتباط اثر بخش، ایمن و سازنده میان کودک و مربیان متعدد، به سختی برقرار می‌شود. با این حال ممکن است در فرایند اجرا، کودکستان ناچار به تغییر مربی یا استفاده از مربیان تخصصی در کنار مربی اصلی باشند که البته این موضوع نباید وظایف مربی اصلی را تحت تأثیر قرار دهد و موجب آسیب یا خلل در رابطه کودک و مربی شود.

وی با بیان اینکه توصیه می‌شود این موضوع به عنوان یک اصل، در تمام کودکستان‌ها و مراکز تعلیم و تربیت کودک رعایت شود افزود: سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک استانداردهای لازم از جمله تناسب فضا و تعداد نوآموزان در قبال هر مربی را تدوین و برای اجرا به کودکستان ها ابلاغ کرده است.

رئیس سازمان تعلیم و تربیت کودک استانداردها را این گونه عنوان کرد:

- در دوران شیرخوارگی (تولد تا ۲۴ ماهگی): ظرفیت مجاز به‌ازای هر مربی، حداکثر ۵ کودک حداقل با سرانه فضای ۲ مترمربع برای هر کودک است.

- در دوره ۲۴ تا ۳۶ ماهگی (۲ تا ۳ سالگی): ظرفیت مجاز به ازای هر مربی، حداکثر ۸ کودک – حداقل سرانه فضا ۲ متر مربع برای هر کودک است.

- در دوره ۳۶ تا ۴۸ ماهگی (۳ تا ۴ سالگی): ظرفیت مجاز به‌ازای هر مربی، حداکثر ۱۰ کودک – حداقل سرانه فضا ۱٫۵ مترمربع برای هر کودک است.

- در دوره ۴۸ تا ۶۰ ماهگی (۴ تا ۵ سالگی): ظرفیت مجاز به‌ازای هر مربی، حداکثر ۱۵ کودک – حداقل سرانه فضا ۱٫۵ مترمربع برای هر کودک است.

- در دوره ۶۰ تا ۷۲ ماهگی (۵ تا ۶ سالگی): ظرفیت مجاز به‌ازای هر مربی، حداکثر ۲۰ کودک - حداقل سرانه فضا ۱٫۵ مترمربع برای هر کودک است.

شیخ‌الاسلام اظهار کرد: برای تحقق استانداردهای ذکرشده، سازمان در همکاری با دستگاه‌های ذی‌ربط و مؤسسان همۀ تلاش خود را به کار خواهد گرفت.

انتهای پیام