به گزارش ایسنا، امپرسیونیسم، با محبوبیت همیشگی خود، برخی از محبوب‌ترین هنرمندان را پدید آورده که در حافظه‌ی ما حک شده‌اند. اما چند نفر از آن‌ها زن هستند؟ با وجود آنکه زنان نقشی اساسی در شکل‌ دادن به این جنبش هنری دوست‌داشتنی ایفا کرده‌اند، تعداد کمی از نقاشان زن امپرسیونیست همان میزان از شناخته‌شدگی را مانند همتایان مرد خود تجربه کرده‌اند. ما در ادامه به بررسی ۱۰ نقاش پیشگام می‌پردازیم که میراث‌شان تقریباً در گذر زمان محو شده است، اما شایسته شناخت و تقدیر هستند.

۱. مری فیرچایلد مک‌مانی لو(Mary Fairchild MacMonnies Low)

«مری فیرچایلد مک‌مانی لو» هنرمندی بااستعداد و مورد احترام در ایالات متحده و اروپا بود. او در سال ۱۸۵۸ در ایالت کنتیکت متولد شد. «فیرچایلد» در مدرسه‌ی هنرهای زیبا سنت لوئیس تحصیل کرد.
او در سال ۱۸۸۵، بورسیه‌ای سه‌ساله برای تحصیل در پاریس دریافت کرد و در آکادمی ژولیان(Académie Julian ) ثبت‌نام کرد و نزد کارولوس-دوران( Carolus-Duran) آموزش دید.
«فیرچایلد» اندکی پس از ورودش،  نمایش آثار خود در «سالن هنرمندان فرانسوی» را آغاز کرد و حضور پررنگی در محافل هنری پاریس داشت.
او در سال ۱۹۰۱، به‌عنوان رئیس انجمن زنان هنرمند آمریکایی انتخاب شد و بعداً به‌عنوان یکی از اعضای «آکادمی ملی طراحی» درآمد.
او در طول دوران حرفه‌ای گسترده‌اش جوایز و افتخارات متعددی کسب کرد.
فیرچایلد در قلب محله «مون‌پارناس»، کارگاهی داشت و نقاشی‌هایی از زندگی روزمره، به‌ویژه زنان و کودکان، خلق می‌کرد.

۲. هلن مک‌نیکول( Helen McNicoll)

«هلن مک‌نیکول» یکی از پیشروترین نقاشان امپرسیونیست کانادا، در حرفه‌ی خود به اوج رسید و برای ترکیب‌بندی‌های چشمگیرش شهرت بین‌المللی کسب کرد.
او در سال ۱۸۷۹ میلادی در تورنتو متولد شد و نقشی اساسی در شهرت امپرسیونیسم کانادایی فراتر از مرزهای آمریکای شمالی داشت.
مک‌نیکول در سن دو سالگی بر اثر ابتلا به تب مخملک ناشنوا شد.
او آموزش رسمی‌اش را در انجمن هنر مونترال آغاز کرد و سپس به اروپا رفت و در مدرسه هنر اسلید در لندن(Slade School of Fine Art in London) ثبت‌نام کرد که یکی از نخستین مؤسساتی بود که به زنان فرصت‌هایی برابر با مردان می‌داد.
او در سال ۱۹۱۳ به‌عنوان عضو وابسته‌ی «انجمن سلطنتی هنرمندان بریتانیا» و در سال ۱۹۱۴ به آکادمی سلطنتی هنرهای کانادا انتخاب شد.
مک‌نیکول همچنین عضو «انجمن هنرمندان زن لندن» بود و تا زمان مرگ نابه‌هنگام در سن سی‌وپنج سالگی، در آنجا کارگاهی داشت.


۳. آنا آنچر(Anna Ancher)

«آنا آنچر» به عنوان چهره‌ای برجسته در امپرسیونیسم دانمارکی، یکی از اعضای «نقاشان اسکاگن»(گروهی از هنرمندان فعال در شمال دانمارک) بود.
«آنچر» به‌عنوان یک زن، از ثبت‌نام در آکادمی سلطنتی هنرهای زیبا در دانمارک محروم بود، اما در مدارس هنری خصوصی در کنار هنرمندان برجسته آموزش دید.
او علاقه‌ی ویژه‌ای به بازی ظریف رنگ و نور داشت و از آثار امپرسیونیستی که در بازدیدهایش از پاریس در سال‌های ۱۸۸۵ و ۱۸۸۸ دید، تأثیر گرفت.
او به خاطر نقاشی‌های کوچک از فضای داخلی خانه‌ها شهرت دارد.
آنشر در نمایشگاه جهانی شیکاگو در سال ۱۸۹۳ شرکت کرد و در سال ۱۹۱۳ مدال «Ingenio et arti» را دریافت نمود.

۴. ایمی کاترین براونینگ( Amy Katherine Browning)

«ایمی کاترین براونینگ» که در سال ۱۸۸۱ متولد شد، هم هنرمند بود و هم کنشگر.
او در سال ۱۸۹۹ وارد «کالج سلطنتی هنر» شد و مدرک تدریس هنر گرفت.
در آنجا برای نخستین‌ بار با سیلویا پنکهرست (Sylvia Pankhurst)، آشنا شد و با او نمایشگاه زنان در سال ۱۹۰۹ را برگزار کرد.
اگرچه بیشتر آثارش مناظری روستایی را به تصویر می‌کشند، اما براونینگ به نمایش زندگی کارگران نیز علاقه‌مند بود؛ برای مثال، مجموعه‌ای از نقاشی‌ها درباره‌ی زندگی در کارخانه‌های کلاه‌سازی خلق کرد.
او همچنین تصویرسازی‌هایی برای روزنامه‌ی فمینیستی The Woman’s Dreadnought که در سال ۱۹۱۴ تأسیس شد، انجام داد و نخستین زنی بود که به عضویت «انجمن سلطنتی نقاشان پرتره» درآمد.

۵. «دوروتیا شارپ»(Dorothea Sharp)

دوروتیا شارپ که بیشتر به‌خاطر مناظر خیال‌انگیزش شناخته می‌شود، یکی از چهره‌های برجسته‌ی امپرسیونیسم در انگلستان بود.
او بزرگ‌ترین فرزند از پنج کودک خانواده بود و در سال ۱۸۹۴ در «مدرسه نقاشی منظره ریچموند» ثبت‌نام کرد و در زمانی که بیشتر زنان با آبرنگ نقاشی می‌کردند، تصمیم گرفت با رنگ‌روغن کار کند.
او سپس وارد «Regent Street Polytechnic» شد که امروزه دانشگاه وستمینستر نامیده می‌شود و در آنجا تحت تأثیر سِر جرج کلاوزن(Sir George Clausen) قرار گرفت.
«شارپ» در سال ۱۹۰۰، به پاریس نقل مکان کرد و در «آکادمی کولاروسی» تحصیل کرد.
«شارپ» پس از بازگشت به لندن، در «انجمن هنرمندان زن» فعالیت داشت و در سال ۱۹۰۸ به‌عنوان عضو رسمی پذیرفته شد و به نمایش منظم آثار خود در آکادمی سلطنتی پرداخت.
 

۶. برت موریسو(Berthe Morisot)

بی‌تردید نمی‌توان از تنها عضو زن بنیان‌گذار جنبش امپرسیونیسم یاد نکرد.
از میان ۶ نقاش امپرسیونیست که در سال ۱۸۷۴ آثارشان را برای نخستین بار در پاریس به نمایش گذاشتند، پنج نفر مرد بودند و نفر ششم، برت موریسو بود.
موریسو در همه‌ی نمایشگاه‌های امپرسیونیستی به جز یکی (سال ۱۸۷۹ که به‌تازگی مادر شده بود) شرکت کرد.
او در سال ۱۸۹۲، نخستین نمایشگاه انفرادی‌اش را در گالری « Boussod & Valadon» در پاریس برگزار کرد.
موریسو که چهره‌ای مهم در تاریخ نقاشی زنان به‌شمار می‌رود، دیدگاهی زنانه و منحصربه‌فرد را به گروهی کاملاً مردانه آورد.
«پل مانتز«، منتقد هنری، او را «تنها امپرسیونیست واقعی در تمام گروه انقلابی» توصیف کرده است.
 

در این زمینه بیشتر بخوانید:

زنی که زیر سایه نقاشان مشهور از یاد رفت

«روز تابستانی» از نگاه یک نقاش

۷. لیلا کابوت پری( Lilla Cabot Perry)

«لیلا کابوت پری» متولد ۱۸۴۸، نقش مهمی در معرفی امپرسیونیسم به ایالات متحده و ژاپن ایفا کرد.
او شاعری توانمند و مترجمی زبردست بود و ادبیات انگلیسی را در دانشگاه کیئو(Keio) در ژاپن تدریس می‌کرد و در سراسر کشور برای طراحی و نقاشی سفر می‌کرد.
هرچند او تا سن سی‌ سالگی آموزش رسمی ندیده بود، اما این هنرمند زاده‌ی بوستون با مطالعه آثار استادان کهن و حضور در آکادمی ژولیان(Académie Julian) در پاریس، به اوج حرفه‌ی خود رسید.
«پری» نقاشی پرکار بود و ۹ تابستان را در ژیورنی، نزدیک خانه‌ی مونه، گذراند و از راهنمایی‌های او در نقاشی‌های فضای باز بهره برد.
نمایشگاه سال ۱۹۶۹ در گالری‌های Hirschl  و Adler باعث شد نام او از فراموشی خارج شده و دوباره مطرح شود.

۸. «لوئیز برسلاو»(Louise Breslau)

«لوئیز برِسلو»، نقاش سوئیسی متولد آلمان، از کودکی به دلیل آسم مزمن و بستری بودن، ساعت‌ها صرف طراحی می‌کرد.
او در سال ۱۸۵۶ متولد شد و در آکادمی ژولیان در پاریس تحصیل کرد، جایی که خود را به‌عنوان هنرمندی چیره‌دست در پرتره‌سازی مطرح کرد.
او در سال ۱۸۷۹ میلادی تنها دانشجوی زن آکادمی بود که برای نخستین‌بار در «سالن پاریس» شرکت کرد و پس از آن سفارش‌های فراوانی از سوی ثروتمندان پاریسی دریافت کرد.
برِسلو در کنار نام‌هایی چون ادوارد دگا و آناتول فرانس در سراسر پاریس شناخته‌شده بود.
نقاشی‌های او با ضربه‌قلم‌های آزاد، کیفیتی آشکارا زنانه دارند.
پس از در گذشت برسلو در سال ۱۹۲۸، مدرسه‌ی هنرهای زیبای پاریس نمایشگاهی برای بزرگداشت او برگزار کرد.

۹. گرترود فیسک( Gertrude Fiske)

گرترود فیسک که به‌خاطر نقاشی‌هایی از زنان در فضاهای داخلی شناخته می‌شود، در سال ۱۸۷۹ متولد شد.
او از اعضای «مکتب نقاشان بوستون» بود و در سال ۱۹۱۴، یکی از مؤسسان «انجمن هنرمندان بوستون» شد.
فیسک تنها زنی بود که به «کمیسیون هنر ایالت ماساچوست» راه یافت.
فیسک جوایز و افتخارات متعددی دریافت کرد و آثارش هم در زمان زندگی و هم پس از درگذشتش در نمایشگاه‌های انفرادی تجلیل شد.

۱۰. اِوا گونزالس(Eva Gonzalès)

اِوا گونزالس در سال ۱۸۴۹ متولد شد. او از کودکی در میان نخبگان و اهل ادبیات پاریس رشد کرد، چرا که پدرش رئیس بنیان‌گذار انجمن نویسندگان مشهور Société des Gens des Lettres بود.
گونزالس مدل و شاگرد ادوارد مانه بود که تأثیر او در استفاده از رنگ و قلم‌زنی جسورانه‌اش مشهود است.
او مانند مانه، هرگز در نمایشگاه‌های رسمی امپرسیونیست‌ها شرکت نکرد، اگرچه نقاشی‌هایش گرایشی آشکار به تکنیک‌های امپرسیونیستی نشان می‌دهند.
ترکیب‌بندی‌های او که بسیاری از آن‌ها خواهر هنرمند را به تصویر می‌کشند، دنیای درونی غنی زنان را آشکار می‌کنند؛ زنانی که در آن زمان عمدتاً به زندگی خانگی محدود شده بودند.
گونزالس نمایشگر مکرر آثارش در سالن پاریس بود و اکنون به‌عنوان یکی از مهم‌ترین نقاشان دوران خود شناخته می‌شود.

در این زمینه بیشتر بخوانید:

هنرمندی که در سایه ماند

انتهای پیام