به گزارش ایسنا، حسین راغفر در نشستی با عنوان «ساز و کارهای دفاع از تولید ملی؛ مقایسه تطبیقی دوران جنگ و پساجنگ» که به مناسبت بزرگداشت استاد میرمصطفی عالی نسب برگزار شد اظهار کرد: انسجام اجتماعی منجر به شکل‌گیری نظم اجتماعی می‌شود که محصول همه این‌ها همبستگی اجتماعی است. یعنی مردم نسبت به هم و نسبت به حاکمان خود یک همدلی و همبستگی احساس کنند. چنین جامعه ای به لحاظ اجتماعی اقتصادی و سیاسی و فرهنگی یک جامعه بالنده و روبه رشد است. در سوی مقابل جامعه‌ای که مرتب به خلق نابرابری‌های ناموجه منتهی می‌شود فرصت‌ها و منابع به صورت بسیار نابرابری بین افراد توزیع شود. چنین جامعه‌ای با فرسایش انسجام اجتماعی مواجه خواهد شد.  

وی افزود: رشد جرم و جرائم در چنین جامعه‌ای یک امر طبیعی است و به دنبال آن فرسایش اجتماعی، رشد خشونت رخ می‌دهد که زمینه برای فروپاشی سیاسی و اجتماعی فراهم می شود.

این اقتصادان با بیان اینکه در دهه اول انقلاب و دوران جنگ با همه کاستی‌ها وضعیت بسامان‌تری را شاهد بودیم خاطرنشان کرد: جامعه یک جامعه امن‌تری بود. همزمان در دهه اول انقلاب آموزش و پرورش رایگان، آموزش عالی، خدمات سلامت و خدمات درمان رایگان وجود داشت. میلیون‌ها مسکن با حمایت دولت از طریق تعاونی‌های مسکن برای عموم مردم ساخته شد. دولت زمین ارزان قیمت و مصالح یارانه‌ای در اختیار جامعه قرار داد؛ چرا که سرپناه یکی از اصلی‌ترین تثبیت کننده‌های ثبات اجتماعی است.

راغفر تصریح کرد: نکته دیگر مورد هدف این سیاست‌ها مسئله اشتغال و سرمایه‌گذاری در تولید بود. همزمان صنایع فولاد و صنایع پتروشیمی در کشور شکل گرفت که از صرفه‌جویی‌های دوران جنگ علیرغم همه مشکلات منابع ارزی جمع شد. فولاد مبارکه و تعدادی از پتروشیمی‌ها در همین دوره ساخته شد. اما بلافاصله بعد از جنگ تغییر ۱۸۰ درجه‌ای در سیاست‌های اقتصاد کشور ایجاد شد و در واقع چرخش ایدئولوژیک در جمهوری اسلامی شکل گرفت. به نحوی که به جای توجه سیاستگذاران به عموم مردم و گروه‌های محروم اجتماعی توجه به کارآفرینان یعنی صاحبان سرمایه معطوف شد.  

پدیده کودتای بیست و سوم خرداد ۱۴۰۴ به لطف الهی موفق نشد، البته این کودتا قطعاً به نتیجه نمی‌رسید به دلیل اینکه مردم ما از ویژگی‌های متفاوتی با بسیاری از ملت های منطقه برخوردارند.

وی ادامه داد: با وجود هزاران بنگاه کوچک و متوسط که در طول جنگ برای تامین نیازهای اساسی جامعه شکل گرفته بود، پس از جنگ با باز کردن درهای اقتصاد تمام بنگاه‌ها ورشکست و هزاران نفر از کارکنان این بنگاه‌ها بیکار شدند.  

این اقتصاددان با اشاره به جنگ ۱۲ روزه ایران و رژیم صهیونیستی تصریح کرد: پدیده کودتای بیست و سوم خرداد ۱۴۰۴ به لطف الهی موفق نشد، وگرنه جلسه امروز ما تشکیل نمی‌شد و کشور از هم گسیخته و درگیر جنگ‌های داخلی می‌شد. تاکنون حداقل ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار نفر از مردمان این کشور به دست فاشیست‌های کوموله و مجاهدین و سلطنت‌طلب‌ها کشته شده بودند. البته این کودتا قطعاً به نتیجه نمی‌رسید به دلیل اینکه مردم ما از ویژگی‌های متفاوتی با بسیاری از ملت های منطقه برخوردارند. این یکی از ویژگی‌های تاریخ ۷۰۰۰ ساله مردم ما است که یک ناخودآگاه تاریخی و مشترکی را در جامعه ما شکل داده است.  

این استاد دانشگاه ادامه داد: تجربه تلاش‌های سده اخیر نشان می‌دهد که ملت ایران از رشد و بلوغ غیر قابل مقایسه‌ای با ملت‌های اطراف خودش برخوردار است و به همین دلیل علیرغم همه نارضایتی‌هایی که مردم از وضعیت کنونی دارند ترجیح دادند که امنیت ملی خود را حفظ کنند.

راغفر با اشاره به دوران پس از جنگ ۸ ساله ایران و عراق گفت: سیاست‌های تعدیل ساختاری در کشور به این بهانه که دولت مسئول ناکامی اقتصادی دهه اول انقلاب بوده است ایجاد شد. تلاش هایی که قبلا صورت گرفته بود و انرژی بسیار زیادی از مسئولین کشور  گرفت کنار گذاشتند و گفتند ناکامی اقتصادی کشور فقط به خاطر حضور دولت در اقتصاد است.

انتهای پیام