به گزارش ایسنا، بچه‌اسب‌آبی پاکوتاه تایلندی و ستاره‌ی فضای مجازی که «مو دِنگ» (Moo Deng) نام دارد، روز پنج‌شنبه تولد یک‌سالگی‌اش را جشن گرفت، اما این یک جشن تولد کوچک نبود، او همراه مادرش، درحالی ظرف بزرگی از میوه‌های استوایی را بلعید، که انبوهی از طرفدارانش برای جشن چهارروزه‌اش گردهم آمده بودند.

مودنگ از گونه‌ در معرض انقراض است که تولد او رسانه‌های زیادی را به خود جلب کرده و گزارش‌های زیادی تا به حال درباره او نوشته شده است.

«رویترز» نوشت، «مو دنگ» که نامش در زبان تایلندی به معنی «خوک جهنده» است، سال گذشته به یک ابرستاره‌ جهانی تبدیل شد. تصاویری از گونه‌های گلگون و رفتارهای ناشیانه‌ اما دلربایش بارها در اینترنت پخش شده و الهام‌بخش آثار هنری هواداران، کالاهای تبلیغاتی، ترانه‌ها و میم‌هایی در سراسر جهان شده است.

در ۱۰ ژوئیه ۲۰۲۴، یک اسب‌آبی کوتوله‌ ماده در باغ‌وحش باز «Khao Kheow» در تایلند به دنیا آمد. مادر او «جونا» و پدرش «تونی» بودند. باغ‌وحش یک نظرسنجی عمومی برای انتخاب نام نوزاد راه‌اندازی کرد؛ «مو دِنگ» با ۲۰,۰۰۰ رأی برنده شد و خیلی زود در سراسر جهان مشهور شد.

عکس‌های این نوزاد که موجودی لیز، آشفته و بازیگوش، و شبیه یک سیب‌زمینی بزرگ است، با چشمی چرخان، دهانی اغلب باز، شگفتی را به جهانی خسته و دل‌زده بازگرداند.

در سالروز تولد یک‌سالگی او هزاران بازدیدکننده به باغ‌وحش آزاد «Khao Kheow»، واقع در ۱۰۰ کیلومتری جنوب «بانکوک»، پایتخت این کشور هجوم آوردند و به‌نوبت، اسب‌آبی بازیگوش کوچک را در جریان جشن تولد چهارروزه‌ای تماشا کردند که شامل نمایشگاه عکس، حراج خیریه و یک رژه بود.

«آتتاپون ناندی» (Atthapon Nundee)، سرپرست «مو دنگ» در باغ‌وحش گفت: «مو دنگ باعث شد مردم بیشتری درباره‌ باغ‌وحش آگاه شوند و به اینجا سفر کنند که این برای ما درآمد زیادی به‌همراه داشته و این امکان را فراهم کرده تا باغ‌وحش را بسیار بهبود ببخشیم.»

باغ‌وحش برای «مو دنگ» و مادر ۲۶ ساله‌اش به نام «جونا» یک کیک تولدی ۲۰ کیلوگرمی سرو کرد که در واقع مجموعه‌ای از میوه‌های استوایی بود که به سبک سنتی تایلندی حکاکی شده بودند و توسط سه مامور باغ‌وحش به داخل محوطه‌ او برده شد.

برخی از وسایل باارزش «مو دنگ» در طول جشن‌ها به حراج گذاشته شدند، از جمله وان پلاستیکی‌ که او از زمان تولدش از آن استفاده می‌کرد. این وان به قیمت ۵۰,۰۰۰ بات (۱۵۳۰ دلار) فروخته شد، در حالی‌که قالب رد پایش با قیمت ۷۰۰,۰۰۰ بات به فروش رسید.

تمام درآمد حاصل از این حراج به یک صندوق حفاظت از حیات‌وحش اختصاص خواهد یافت.

«Mucharim Chutimatipakorn»، که برنده‌ مزایده‌ قالب رد پای اسب‌آبی شد، گفت: «من تصمیم داشتم این را به‌دست بیاورم، چون مو دنگ را خیلی دوست دارم.»

او اضافه کرد: «می‌خواهم در توسعه‌ این باغ‌وحش سهمی داشته باشم.»

 اسب‌آبی کوچکی که سلبریتی شد

 اسب‌های آبی پاکوتاه کمیاب، خجالتی، بومی آفریقای غربی هستند و به دسته «Choeropsis» تعلق دارند. وزن آنها در زمان تولد بین ۴,۵ تا ۶,۲ کیلوگرم است ـ تقریباً هم‌وزن یک نوزاد انسان ـ اما در بزرگسالی می‌توانند به وزن سنگین ۲۷۰ کیلوگرم برسند.

آنها اسیدی به نام «hipposudoric acid» ترشح می‌کنند (که به آن «عرق خون» هم می‌گویند، هرچند واقعاً نه عرق است و نه خون)، که احتمالاً به‌عنوان ضدآفتاب عمل می‌کند و همان چیزی است که به «مو دِنگ» درخشندگی صابونی و خاصش را می‌دهد.

اگرچه اسب‌آبی‌های کوتوله قادرند صداهایی تولید کنند (از خُرخُرهای بم تا جیغ‌های زیر)، اما ظاهرا «معمولا ساکت» هستند. آنها در اسارت می‌توانند تا ۵۵ سال زندگی کنند.

«گاردین» در گزارشی درباره «مو دنگ» نوشت، اسب‌ آبی‌های کوتوله‌ دیگری هم وجود دارند. آن‌ها در سراسر جهان به‌طور منظم در باغ‌وحش‌ها متولد می‌شوند. اما سوال اینجاست وقتی «لاتکه» (Latke) در بهار امسال به دنیا آمد، توجه جهان کجا بود؟

«لاتکه» که در پارک حیات‌وحش Tanganyika در کانزاس آمریکا است، ترکیبی از ظاهر یک سیب‌زمینی و اراده‌ آهنین یک کودک نوپا را دارد.

یک ویدیوی تیک‌تاک از او که ابتدا با ناز و نوازش و سپس در نهایت با بغل‌کردن به تخت بازگردانده می‌شود، بیش از ۷۰۰,۰۰۰ بازدید داشت.

باغ‌وحش تارونگا در سیدنی استرالیا نیز «لولولی» (Lololi) ۱۱ ماهه را دارد. باغ‌وحش برلین «تونی» را دارد. آتن یک نر کمیاب دارد. حتی باغ‌وحش ادینبورو هم اکنون رقیبی برای «مو دنگ» دارد که «هاگیس» نام گرفته است. پس چه چیزی باعث می‌شود «مو دِنگ» این‌قدر خاص باشد؟

شاید بتوان در پاسخ به این سوال، پرسش دیگری را مطرح کرد: چه چیزی باعث می‌شود مونالیزا از سایر پرتره‌های رنسانسی بهتر باشد؟ او کیفیتی ستاره‌وار دارد، آن جادوی درخشان و توصیف‌ناپذیری که نشان از کاریزمای واقعی دارد.

اگر بخواهیم عمیق‌تر نگاه کنیم، شاید مردم مو دنگ را دوست دارند، چون او همیشه بدون عذرخواهی، خودش است.

ویدیوهایی از او در حال مقاومت در برابر حمام‌کردن یا جابه‌جا شدن، دهانش را باز نشان می‌دهد، گویی در حال جیغ‌زدن است.

او بیشتر زمانش را می‌خوابد (اسب‌آبی‌های کوتوله شب‌زی هستند) و وقتی می‌خوابد گوش‌هایش اغلب می‌لرزند.

او با بازیگوشی درعین‌حال دلربا این‌سو و آن‌سو می‌دود، پر از شادی از زنده‌بودن است.

بهترین قسمت این است که او گاز می‌گیرد. عکس‌هایی از مو دنگِ بی‌دندان، که سعی می‌کند زانوی شخصی را که به او غذا می‌دهد و زانوی سرپرستش را گاز بگیرد، پربازدید شده است.

«بی بی سی» نوشت، برخی از هزاران بازدیدکننده‌ روزانه‌ «مو دنگ» از اینکه او را خوابیده پیدا می‌کنند، ناامید شده‌اند و باغ‌وحش مجبور شده تابلویی نصب کند که از بازدیدکنندگان می‌خواهد سر او فریاد نزنند یا چیزی به داخل محوطه‌اش پرتاب نکنند.

اما حامیان محیط زیست امیدوارند شهرت او، توجه‌ها را به این گونه‌ در خطر انقراض که در طبیعت برای بقا می‌جنگد، جلب کند. اسب‌ آبی پاکوتاه مدت‌هاست که بخشی از فرهنگ و افسانه‌های آفریقای غربی بوده است.

زیستگاه‌های سنتی اسب‌آبی کوتوله در ساحل عاج و لیبریا، به‌ویژه، به‌دلیل جنگل‌زدایی برای کشت نخل روغنی، کاکائو و کائوچو، تخریب شده‌اند.

انتهای پیام