به گزارش ایسنا، بسیاری تصور می‌کنند همه چیز را درباره انیس واردا (۲۰۱۹-۱۹۲۸)  سینماگر و هنرمند پیشگان فرانسوی می‌دانند؛ چرا که در دهه گذشته نمایشگاه‌ها و مرورهای آثار متعددی از او برگزار شده است. با این حال، شهرتی که این هنرمند ابتدا به عنوان فیلمساز و سپس به عنوان هنرمند تجسمی به دست آورد، باعث شده یکی از جنبه‌های مهم کار او، یعنی آغاز فعالیتش به عنوان عکاس تا حدی در حاشیه قرار گیرد.

نمایشگاهی تازه در موزه کارناوله پاریس که بر رابطه واردا با پاریس تمرکز دارد، با ارائه ۱۳۰ نسخه چاپ قدیمی به همراه اسناد دیده‌نشده از آرشیو این هنرمند اختصاص یافته است.

واردا از سال ۱۹۵۱ تا پایان عمر، در یک آدرس ثابت زندگی می‌کرد: شماره ۸۶ خیابان دگر (که نامش یادآور لویی دگر، مخترع فرآیند عکاسی در قرن هجدهم است) در منطقه چهاردهم پاریس. او به جای اجاره یک آپارتمان، پدرش را قانع کرد که جایی در آن زمان مخروبه، بدون سیستم گرمایشی و با توالت‌های بیرونی را برایش بخرد: دو مغازه و ساختمان‌های جانبی‌شان که با یک حیاط از هم جدا می‌شدند.

به گزارش لوموند، این نمایشگاه این مکان دیدنی و خاص را بازسازی و زنده کرده است؛ مکانی که هم خانه او بود و هم بخش مهمی از کارش را شکل داد و هم به عنوان آتلیه، استودیوی عکاسی برای دوستان و بازیگران، لوکیشن فیلمبرداری و حتی فضای نمایشگاه کاربرد داشت.

آنیس واردا کارگردان فرانسوی که از او به عنوان مادر موج نوی سینمای فرانسه یاد می‌شود، در سال ۲۰۱۹ در سن ۹۰ سالگی درگذشت.

این فیلمساز، عکاس و هنرمند زن، با فیلم‌هایش چون «نقطه کوتاه»، «کلئو از ۵ تا ۷» و «شادی» نقش تعیین‌کننده‌ای در تعریف موج نوی سینمای فرانسه داشت.

وی نخستین فیلم بلند خود را در سال ۱۹۵۵ با نام «نقطه کوتاه» ساخت. «سواحل آنیس» نیز دیگر ساخته اوست که جایزه بهترین اثر مستند جوایز سزار را کسب کرد، او در سال ۲۰۱۱ به‌جهت خدماتش در عرصه فرهنگ و هنر فرانسه، به مقام لژیون دونور رسید.

واردا در سال ۱۹۶۴ جایزه سینمایی لوئی دلوک را کسب کرد، در سال ۱۹۹۲ نامزد نخل طلای کن بود، در سال ۱۹۸۵ شیر طلای ونیز را برد و در سال ۱۹۶۵ خرس نقره‌ای جشنواره برلین و در سال ۲۰۱۵ نخل افتخاری کن را به‌دست آورد.

انتهای پیام