به گزارش ایسنا، هر فصل جوایز سینمایی با بحث‌های مربوط به انتخاب نماینده ملی برای اسکار بین‌المللی همراه است، اما امسال تصمیم فرانسه برای معرفی فیلم رسمی خود در شاخه بهترین فیلم بین‌المللی به یک معضل ژئوپولیتیکی و سینمایی بدل شده است.

ورایتی در گزارشی جدید در این باره نوشت: در یک سو، «موج نو» ساخته ریچارد لینکلیتر قرار دارد؛ فیلمی فرانسوی‌زبان در ستایش جنبشی که سینمای جهان را دگرگون کرد، با بازی گیوم ماربک و زویی دویچ. در سوی دیگر، « یک تصادف ساده» به کارگردانی جعفر پناهی؛ محصول مشترک فرانسه،ایران،لوکزامبورگ.

فرانسه که معمولا آثاری مولف‌محور و فرهنگ‌محور را انتخاب می‌کند، این بار میان دو گزینه بی‌سابقه قرار گرفته است: یکی ساخته یک کارگردان آمریکایی (لینکلیتر) و دیگری اثر یک فیلمساز شناخته‌شده ایرانی. ماجرا زمانی پیچیده‌تر می‌شود که «موج نو» تقریباً تماماً به زبان فرانسه ساخته شده و «یک تصادف ساده» ترکیبی از فارسی و عربی است. هر دو اثر طبق قوانین اسکار واجد شرایط محسوب می‌شوند.

اگر «موج نو» که توسط نتفلیکس پس از جشنواره کن خریداری شد، انتخاب شود، نخستین بار در تاریخ خواهد بود که فرانسه فیلمی از یک کارگردان آمریکایی را معرفی می‌کند. در واقع تاکنون هیچ کارگردان آمریکایی فیلمی نداشته که از طرف کشوری دیگر در شاخه بین‌المللی اسکار نامزد شود. این موضوع می‌تواند واکنش منفی ملی‌گرایان را برانگیزد یا به‌عنوان حرکتی جسورانه برای کشوری با سنت غنی سینمایی تلقی شود؛ کشوری که از سال ۱۹۹۲ با فیلم «ایندوچین» دیگر اسکار نبرده است.

«موج نو» که به‌طور گسترده از سوی منتقدان تحسین شده، ادای دینی است به موج نوی فرانسه و بازسازی فضای پاریس ۱۹۵۹ و فیلم «از نفس افتاده» ژان‌لوک گدار. فیلم به زبان فرانسه ساخته شده و لینکلیتر، با وجود نامزدی‌های پیشین برای «پسرانگی»، «پیش از غروب» و «پیش از نیمه‌شب»، برای نخستین بار فیلمی به زبانی غیر از انگلیسی کارگردانی کرده است. حمایت نتفلیکس نیز می‌تواند این فیلم را به یکی از جدی‌ترین شانس‌های فرانسه در دهه‌های اخیر بدل کند.

در مقابل، پناهی با «یک تصادف ساده» در صحنه حضور دارد. این فیلم در جشنواره کن امسال برنده نخل طلای بهترین فیلم شد. با این حال، تجربه‌های پیشین نشان داده‌اند که انتخاب برندگان کن تضمینی برای موفقیت در اسکار نیست؛ اما فرانسه تاکنون هیچ‌گاه از کنار فیلمی برنده در کن نگذشته و اثری بدون جایزه را انتخاب نکرده است. همین مسئله انتخاب میان پناهی و لینکلیتر را حساس‌تر می‌کند.

هر یک از این دو انتخاب، اگر رخ دهد، برای فرانسه بی‌سابقه خواهد بود؛ چه معرفی اثری از کارگردان آمریکایی و چه انتخاب فیلمی عمدتاً غیرفرانسوی‌زبان. تصمیم نهایی فرانسه که اوایل سپتامبر اعلام می‌شود، فراتر از یک انتخاب سینمایی ساده، بازتابی سیاسی و فرهنگی در سطح بین‌المللی خواهد داشت؛ آن هم در سالی که آکادمی اسکار بیش از هر زمان دیگری رویکردی جهانی یافته است.

انتهای پیام