به گزارش ایسنا، داوود محمد ظاهری، فرزند مسعود، در مهرماه ۱۳۸۰ در شهرستان تویسرکان  متولد شد. از همان روزهای کودکی، آرامش، متانت و روحیه‌ای مسئولیت‌پذیر در سیمای او موج می‌زد. دوران تحصیل خود را باپشتکار و جدیت گذراند و پس از ۱۲ سال، موفق به دریافت دیپلم در رشته حسابداری شد.

پیش از اعزام به خدمت مقدس سربازی، در مشاغل مختلف به فعالیت پرداخت تا با تلاش خود، بخشی از بار خانواده را بردوش گیرد. در یکم خرداد ۱۴۰۳، لباس مقدس سربازی را بر تن کرد و دوران آموزش را در مرکز شهدای پدافند هوایی سمنان پشت سر گذاشت. سپس به پایگاه پدافند هوایی دزفول اعزام شد و تا واپسین لحظات عمر پربرکتش، مشغول پاسداری از آسمان میهن بود.

داوود جوانی خوش‌اخلاق، سخت‌کوش و خودساخته بود. از کودکی کارهایش را به‌تنهایی انجام می‌داد و به استقلال مالی اهمیت می‌داد؛ تا آنجا که هرگز کمکی را بی‌دلیل نمی‌پذیرفت. دوستانش می‌گویند در آخرین مرخصی، باوجود اصرارشان برای ماندن، با شوق و جدیت به پادگان بازگشت و گفت:

«باید برگردم… پاسخ به دشمن صهیونیست، وظیفه‌ای الهی است.»

مهربانی و دلسوزی او مثال‌زدنی بود؛ دو سال تمام، هرروز صبح خواهر کوچکش را که مدرسه‌اش چهارتا پنج کیلومتر از خانه فاصله داشت، با صبر و عشق همراهی می‌کرد. در خانه، تکیه‌گاه مادر و یاور خانواده بود و در میان دوستان و آشنایان، به خوش‌رویی و بردباری شهرت داشت.

عشق او به اهل‌بیت(ع) به‌ویژه امام حسین(ع) عمیق و بی‌پایان بود. هرسال در مراسم عزاداری ماه محرم و دسته‌های سوگواری حضور فعال داشت و خدمت در این مجالس را افتخار خود می‌دانست.

انتهای پیام