به گزارش ایسنا، مراسم پایانی جشنواره شعر «پروانگی» با هدف جلب توجه جامعه و نیکوکاران به مشکلات بیماران پروانه‌ای از رهگذر زبان شعر به دبیری علیرضا قزوه و به همت انجمن «ای‌بی» ایران و با همکاری مرکز شعر، موسیقی و سرود صدا و سیما و معاونت حقوقی، امور مجلس و استان‌های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، شامگاه دوشنبه، چهاردهم مهرماه در باغ کتاب تهران برگزار شد.
دبیری جشنواره شعر «پروانگی» بزرگ‌ترین افتخار من است
علیرضا قزوه، دبیر این جشنواره در ابتدای مراسم گفت: همایش‌های زیادی را دبیری کرده‌ام، ولی دبیری در این جشنواره را جزء افتخاراتم می‌دانم؛ چون امروز از عزیزانی تقدیر می‌کنیم که با سختی و مشقت زندگی کرده‌اند و شعر گفته‌اند و اینجا حضور دارند. این افراد می‌توانند برای جامعه ما یک الگو باشند.
این شاعر افزود: کاری که آقای هاشمی (مدیرعامل خانه ای‌بی ایران) در خانه «ای‌بی» کرده، کار بزرگی است. این بچه‌ها رها شده بودند و کسی به آنها کمک نمی‌کرد. حالا این بچه‌ها دیگر مشکلی ندارند و حتی به برخی از آرزوهایشان رسیده‌اند. با وجود تحریم‌ها، با سختی تمام و بدون اتکا به بودجه دولتی، هر ماه باندها و داروها به بچه‌ها می‌رسد. من می‌خواهم همین‌جا هم از وزیر بهداشت و هم از رئیس‌جمهور خواهش کنم که حتماً بازدیدی از خانه ای‌بی داشته باشند.
او در ادامه بیان کرد: شعرهایی که به ما رسیده، شعرهای بسیار قوی و خوبی است و از دل برآمده است. کتاب این جشنواره درمی‌آید و در جشنواره سال بعد هم شاهد کارهای خوب خواهیم بود. از هشت کشور به دبیرخانه اثر رسید و من هم برای این موضوع شعر گفته‌ام.
قزوه در ادامه غزلی با این مطلع برای بیماران پروانه‌ای خواند:
گرچه این پروانه‌ها در شعله مسکن داشتند
خنده می‌کردند و در خون سوز شیون داشتند
نگران پانسمان‌ها و داروها نباشید، تحریم ها را دور می‌زنیم
در ادامه حجت‌الاسلام سیدحمیدرضا هاشمی گلپایگانی، مؤسس و مدیرعامل خانه «ای‌بی ایران»، گفت: در دوران تحریم تلاش کردیم عزیزان‌مان کوچک‌ترین کمبودی را احساس نکنند. همان‌گونه که رهبر معظم انقلاب فرموده‌اند، اگر در یک خانواده بیماری وجود داشت جز رنج مریض‌داری، رنج دیگری نباید باشد و ما باید به این فرمایش عمل کنیم.
او با تأکید بر اینکه خانه ای‌بی یک سازمان مردم‌نهاد است، افزود: ما در این خانه هم با تحریم‌های خارجی و هم با تحریم‌های داخلی مواجه هستیم که نوع داخلی آن آزار بیشتری به ما می‌رساند. با این‌همه، چون یک تشکل مردمی هستیم، نباید هیچ مانعی را پیش روی خود احساس کنیم. من همیشه به عزیزانم گفته‌ام که به هیچ عنوان نگران پانسمان‌ها و داروها نباشند. وظیفه ما این است که تحریم‌ها را دور بزنیم و این اقلام حیاتی را در اختیار بیماران قرار دهیم.
هاشمی گلپایگانی ادامه داد: قرار شد در حوزه شعر نیز فعالیت داشته باشیم و از ذوق و هنر بیماران بهره‌مند شویم. این موضوع به آقای قزوه پیشنهاد شد و او با روی گشاده استقبال کرد و یاری رساند.
مدیرعامل خانه ای‌بی افزود: زبان شعر، زبان رسایی است و آثاری که به دست ما رسیده، توانسته است درد و رنج بیماران را بازتاب دهد و در جامعه اثرگذار باشد. این بیماری به معنای زمین‌گیر شدن نیست؛ بسیاری از بیماران هرکدام هنری ویژه دارند. با وجود مشکلاتی همچون چسبندگی انگشتان دست، برخی از بیماران با قرار دادن قلم میان انگشتان طراحی‌هایی انجام می‌دهند که ما قادر به انجام آن نیستیم. آنان در عرصه موسیقی، شعر، صنایع دستی و… فعال هستند. باید بگوییم ای‌بی معلولیت و محدودیت نیست؛ بلکه یک بیماری مانند سایر بیماری‌هاست. تنها باید کمک کنیم تا بیماران بتوانند مسیر زندگی خود را ادامه دهند و ما نیز در کنارشان باشیم.
در ادمه این مراسم، مصطفی محدثی خراسانی، شاعر و از اعضای هیئت داوران جشنواره «پروانگی»، و عماد الکثیری شعرهایی را خواندند.
شعر زبان رنج‌های بیماران پروانه‌ای ست
در ادامه، از زهرا پرویزی، یکی از بیماران پروانه‌ای، برای شعرخوانی دعوت شد. زهرا پرویزی در ابتدای صحبت خود گفت: هنر وقتی که در خدمت آگاهی‌بخشی درباره بیماری‌ها باشد، می‌تواند هم شفابخش باشد و هم بیدارکننده. شعر اگرچه ابراز تشخیص پزشکی نیست، اما در آشکارسازی بیماری‌های پنهان و جلب توجه نهادهای مسئول نقش اساسی دارد. شعر بیماری را از یک رنج خاموش به یک روایت قابل لمس تبدیل می‌کند.
او ادامه داد: بیماران پروانه‌ای اغلب با درد و رنج‌هایی مواجه هستند که در هیچ کجای پرونده آنها ثبت نمی‌شود؛ اما شعر می‌تواند زبان این رنج باشد، ابزاری برای آنچه گفتنش دشوار است. جشنواره «پروانگی» نه تنها آغاز همدلی بود، بلکه تجلی هنر در خدمت انسانیت است. در این حرکت نمادین، درد به واژه بدل شد و واژه به پرواز، و پرواز به امید. باشد که این امید آغازی باشد بر روشنایی بیشتر. سپاس که به زخم‌های خاموش جان بخشیدید.
سپس محمدمهدی پرویزی، بیمار پروانه‌ای، نخبه علمی و تنها پزشک دارای بیماری ای‌بی در جهان گفت: از آقای هاشمی و آقای قزوه تشکر می‌کنم که این جشنواره را برپا کردند. شعر از دل می‌آید و هر چه از دل بیاید، به دل هم می‌نشیند. وقتی شعر گفته می‌شود، از نهاد انسان برمی‌آید؛ به همین دلیل، شعر بیان ناگفته‌ها بوده است و هرچه سخت‌مان بوده، در قالب شعر می‌گفتیم. دوست دارم در خصوص تحریم‌ها بگویم: پروانه‌ها فقط پرواز نمی‌خواهند؛ پروانه‌ها می‌خواهند که جهان و تحریم‌ها بال‌شان را نشکنند.
در ادامه طیبه عباسی، فاطمه بتول سایوز از کشور ترکیه، رضا نیکوکار، فاطمه آزادی‌منش از سوریه، سعیده حسین‌جانی، محمدرضا دانشی از شاعران و بیماران پروانه‌ای، سیده کبری حسینی بلخی از افغانستان، رقیه رضوی از هند و مصطفی توفیقی به شعرخوانی پرداختند.
تجلیل از برگزیدگان نخستین جشنواره شعر «پروانگی»
در ادامه از شاعران برگزیده نخستین جشنواره ملی «پروانگی» با حضور علیرضا قزوه، حجت‌الاسلام هاشمی گلپایگانی مدیر خانه ای‌بی، علیرضا محمدی و اعضای هیئت داوران این جشنواره تقدیر شد.
شاعران برگزیده نخستین جشنواره شعر پروانگی میثم داودی، رضا نیکوکار، نجمه پورملکی، محمد زارعی، منیره سادات هاشمی، معصومه صاحبی، زهرا شعبانی، فائزه زرافشان، حسین دهرویه، سید حسین ابراهیمی، مصطفی توفیقی، محسن کلهر، اسماعیل نمازیان، عماد الکثیری الغراوی، طیبه عباسی، هیلانه عطاء الله (از سوریه)، فاطمه آزادی‌منش (از سوریه)، سیده شریعت رضوی(از علیگر، هند)، فاطمه بتول سایوز(از ترکیه) و سیده کبری حسینی بلخی (از افغانستان) بودند.
همچنین از رقیه صباحت رضوی (از هند)، میترا ملک‌محمدی، سید محمد رضا موسوی صابری(از هند)، اصغر مسعودی(رئیس خانه فرهنگ جمهوری اسلامی ایران در لاهور) و سید تصور مهدی (از هند) به عنوان شاعران تقدیری، تقدیر شد.
تقدیر از برگزیدگان بخش «شاعران پروانه‌ای» زهرا پرویزی، زهرا موذنی، دانیال افتخاری و محمدرضا دانشی پایان‌بخش این مراسم بود.
داوران بخش شعر فارسی علیرضا قزوه، علی‌محمد مؤدب، مصطفی محدثی خراسانی و سید مسعود علوی تبار، داور بخش شعر ترکی، انگلیسی و اسپانیایی یوشدا کامل، داور بخش شعر اردو محمد عشرت صغیر (شاه جهان پور، هند)، علی مزمل لاهوری (پاکستان)، عظمی زرین نازیه(پاکستان) و داور بخش شعر عربی ریاض کریم عبد الله البدیری (عراق) بودند.
انتهای پیام
نظرات