به گزارش خبرنگار ایسنا، فیلم کمدی اجتماعی «خواب تلخ» به نویسندگی و کارگردانی محسن امیریوسفی سه شنبه ۱۸ آذر ۱۴۰۴ ساعت ۲۰، در شبکه نمایش خانگی به نمایش درمی‌آید.

«خواب تلخ» اولین فیلم سینمایی محسن امیریوسفی و محصول سال ۱۳۸۲ است که پس از دوازده سال توقیف در سال ۹۴ به نمایش درآمد و پرفروش‌ترین فیلم سال هنروتجربه شد. این فیلم در سال ۲۰۰۴ جایزه ویژه بخش دوربین طلایی جشنواره کن را دریافت کرد و در حدود چهل جشنواره جهانی حضور داشت. منتقدان خارجی این فیلم را اولین کمدی سیاه سینمای بین‌المللی ایران دانسته‌اند.

«خواب تلخ» داستان پیرمرد مرده شوری است که احساس می‌کند به زمان مرگ خودش نزدیک شده و تصمیم می‌گیرد با عزرائیل وارد مبارزه‌ شود!

آقا اسفندیار شخصیت اصلی این فیلم از سال ۹۴ به یک شخصیت کنش‌گر مطبوعاتی هم تبدیل شد که در جهان بیرون فیلم نسبت به اتفاقات اجتماعی، سیاسی و صنفی واکنش‌های پربازدیدی نشان می‌دهد، بازیگر آقا اسفندیار در سال ۱۴۰۰ درگذشت.

در این زمینه بخوانید:

واکنش "آقا اسفندیار" به مرگ خودش / "آقا محسن! این نوشته را خوندی و نسوزوندی"

در فیلم «خواب تلخ» بازیگرانی چون عباس اسفندیاری (آقااسفندیار)، محسن رحیمی، دلبر قصری، یداله انوری، اصغر کاظمی و ابراهیم قپاندار ایفای نقش واقعی کرده‌اند.

یکی از این نقدها، نقدی بود که پیتر برانته در مجله اسکرین درباره این فیلم نوشت که محسن امیریوسفی با فیلم «سنت شکن» خود خستگی را از تن مخاطب بیرون می‌آورد.

در این نقد آمده است: «خواب تلخ» نخستین فیلم بلند سینمایی محسن امیریوسفی فیلمی درباره مرگ و زندگی ست، فیلمی بسیار تاثیرگذارتر از آنچه که در نگاه اول به نظر می رسد.

او که به گواه علائق و البته فضای درونی فیلمش متاثر از «برشت» و سبک کاری اوست، اثری ساخته که به مثابه یک سلسله تصاویر تامل برانگیز ارتباط‌شان را با موضوعی مثل مرگ بنیان می‌گذارند. داستان درباره مرده شوری است که بعد از یک عمر همنشینی با مرگ حالا احساس می‌کند، زمان مرگ خودش فرا رسیده است. اسفندیار شخصیت اصلی «خواب تلخ» محور کلی فیلم است، کسی که در دنیای واقعی نیز یک مرده شور است.

شوخ طبعی ویران کننده این کارگردان ۳۲ ساله، هر جایی که فضا به خاطر موضوع و محتوای خود سنگین می‌شود به داد فیلم می‌رسد و به روند حرکت فیلم حیاتی دوباره می‌بخشد. اسفندیار هم مثل بسیاری از مشتریان سابقش حالا حضور فرشته مرگ را احساس می‌کند اما آن چیزی که باعث می‌شود با یک اثر متفاوت روبرو باشیم، گفت‌وگوهای صمیمانه اسفندیار با فرشته مرگ یا همان عزرائیل است. عزرائیلی که از طریق یک تلویزیون سیاه و سفید با اسفندیار سخن می‌گوید.

همین همنشینی و حضور است که او را به فکر می‌اندازد در پی عذرخواهی و طلب بخشش از کسانی باشد که عمری تحت سلطه‌اش بودند و در فرمانروایی کوچکش یعنی قبرستان روستا گاهی آنها را آزار داده است. به همین خاطر به سراغ «دلبر» همکار دیگرش در گورستان و کسانی چون قبرکن و جوان مسئول آتش زدن لباس‌ها می‌رود تا از آنها به خاطر برخوردهای تند خود طلب بخشایش کند. نتیجه این حس مومنانه قبل از مرگ یک سلسله سکانس‌های خنده‌دار هم هست که بازیگران غیرحرفه‌ای فیلم به صورت درخشانی آن را اجرا می‌کنند.

صداگذاری درخشان فیلم دیگر نکته‌ای است که می‌توان به آن اشاره کرد چون توانسته جلوه‌های تصویری اثر را به خوبی تکمیل کند. از سوی دیگر لانگ شات‌های بی‌پرده هم به خوبی زمینه عمیق‌تر فیلم را در خود به دنبال می‌کشند، مخصوصا این که امیریوسفی استاد این گونه شوخی‌های تصویری ست. برای مثال در صحنه‌ای که اسفندیار می‌خواهد ژست و موقعیتش را هنگام مرگ انتخاب کند ما با برخوردی فوق العاده با موضوع تلخی مثل مرگ روبرو می‌شویم. این که او نمی‌داند در حال خواب می‌خواهد بمیرد یا مثلا هنگام نیایش (نماز خواندن) باعث می‌شود مخاطب در مواجهه غریب و نامتعارفی با مرگ قرار بگیرد.

نمونه دیگری از این شوخی‌های بکر و منحصر به فرد زمانی است که اسفندیار در حال آموزش شستشوی مرده به شاگردش است و در میانه این پروژه آموزشی ناگهان جسد از جا بر می‌خیزد و درخواستی میکند! تا ما را درغافلگیری‌های مدام فیلم با لذت غرق کند.

در حالی که موضوع بسیاری از فیلمهای ایرانی در سالهای اخیر (۱۳۸۳) کودکان بوده‌اند دیدن فیلمی با موضوع طنز و در مورد مرگ، تغییر بسیار دلنشینی در سینمای ایران است.

امیریوسفی توانسته با شوخ طبعی ویژه‌اش فیلمی بسازد که قدمهای بزرگی را در جهت هدف درستش برمی‌دارد.

زندگی اسفندیار با مردگان، همه جوهره عجیب «خواب تلخ» را شکل می‌دهد. در ضبط این فیلم شبه مستند گاهی جزئیات بسیار ریز به صورت افسانه‌وار و غریب درآمده‌اند و گاهی به شدت طنزآمیز شده‌اند. به ویژه در یک چهارم آخر «خواب تلخ» شاهد ترکیب بسیار شگفت‌انگیز و جسورانهای هستیم که به نوعی می‌تواند برداشتی ادبی و شرقی از یک کمدی ترسناک باشد. البته این اثر بیشتر رو به نقطه پایان و عزیمت نهایی انسانها دارد و آن طنز ملایم که هرگز نگاه کارگردان را ترک نمی‌کند چاشنی فیلم است.

امیریوسفی با شعبدهای سرگرم کننده و طنازانه به ضبط این کار نه چندان ساده می‌پردازد. این خصوصیات و طنز ظریف فیلم به خواب تلخ اصالت ویژه‌ای می‌دهد و آن را بی‌نهایت فریبنده و شیطنت‌آمیز می‌کند. «خواب تلخ» طنزی دیوانه‌وار با ریسکی جسورانه است. در این فیلم تکرار قدرتمندانه موضوع مرگ، موفق شده خستگی را از تن‌مان درآورد و این حس را هرگز فراموش نخواهیم کرد.»

«خواب تلخ» در سال پائیز ۱۳۸۲ فیلمبرداری شد و عوامل فیلم سینمایی «خواب تلخ» که قرار است در پلتفرم فیلم نت عرضه شود، عبارتند از نویسنده، کارگردان، تدوینگر و طراح صحنه و لباس: محسن امیریوسفی، مدیر فیلمبرداری: بایرام فضلی، طراحی و ترکیب صدا: محمدرضا دلپاک - حسین مهدوی، صدابردار: حسین قورچیان، دستیار کارگردان: سهیل رحیمی، تهیه‌کننده: روح‌الله برادری، سرمایه گذار و مجری طرح: محسن امیریوسفی.

انتهای پیام