ميرجلال‌الدين کزازي گفت: هنر فردوسي آن است که پلي بسته به بلنداي تاريخ و فرهنگ ايران در ميان اکنون ايرانيان با گذشته‌شان. اين نويسنده و پژوهشگر در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در کرمانشاه، با تاکيد بر اينکه اگر در چنان روزگاري فردوسي پديد نمي‌آمد، سرنوشت ايران از سرگذشت امروزشان گسسته مي‌ماند، گفت: هنر بزرگ فردوسي که او را به ابرمرد فرهنگ و ادب ايران دگرگون ساخته، در اين است که سرنوشت ايران را به بهترين شيوه‌اي که مي‌توان با سرگذشت آن پيوند داد، نگاشته است و اگر فردوسي به چنين کاري شگرف دست نمي‌يازيد، ايران بي‌گمان سرنوشتي ديگر مي‌يافت و به سرنوشتي که پاره‌اي از مردمان جهان بدان دچار آمدند، مي‌رسيد. او افزود: آنان چون وقت آن را نداشتند که در روزگاري از آن گونه فردوسي خويش را بپرروند، سرگذشت و پيشينه خويش را از دست دادند. کزازي با اشاره به اهميت آشنايي ايرانيان با شاهنامه به گونه‌اي که با هنجارها و نيازهاي اين روزگار سازگار باشد، خاطرنشان كرد: در گذشته ايرانيان با شاهنامه پيوندي تنگ و هميشگي داشتند؛ زيرا نهادهاي گوناگون فرهنگي و اجتماعي شاهنامه را به ميان مردم مي‌بردند و بويژه قهوه‌خانه‌ها که در گذشته نهادي فرهنگي و کانوني ادبي شمرده مي‌شدند و نوجوانان ايراني هنگامي که به پيرامون خويش مي‌نگريستند، نگاره‌هايي از نماها و رخدادهاي شاهنامه را مي‌ديدند که از ديوار آويخته بود و به گفته‌هاي داستان‌گويي که نقلي از شاهنامه مي‌گفت، گوش مي‌سپرد و بدين‌سان آن نوجوان از ساليان کودکي با جهان شاهنامه آشنا مي‌شد. اين پژوهشگر در پايان بزم‌ها و همايش‌هاي فرهنگي ادبي را براي شناساندن فردوسي سودمند اما ناکافي دانست و اذعان كرد: اين بزم‌ها بي هيچ گمان سودمند است و شور و موجي به راه خواهد انداخت؛ اما به هيچ روي اين شور بسنده نيست. انتهاي پيام