در جریان سی‌و‌نهمین اجلاس کمیته میراث جهانی در یونسکو که امسال با محوریت حفظ میراث فرهنگی در معرض خطر بویژه در سوریه و عراق برگزار شد، در مجموع 23 اثر فرهنگی و یک اثر ترکیبی (فرهنگی- طبیعی) وارد فهرست میراث جهانی یونسکو شدند و 3 محوطه هم در فهرست میراث در خطر قرار گرفت.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مهم‌ترین موضوع کنفرانس امسال حفظ میراث جهانی در برابر ویرانگری گروه تروریستی داعش بود و هیئت‌های شرکت‌کننده در این کنفرانس با صدور یک قطعنامه بر اهمیت حفاظت از میراث فرهنگی برای بشریت تاکید کردند.
در زیر نگاهی می‌اندازیم به محوطه‌هایی که امسال با افزوده شده به فهرست میراث جهانی یونسکو، مجموع این میراث بشری را به 1031 اثر در 163 کشور جهان رساندند.
ایران امسال با ثبت محوطه باستانی شوش و منظر فرهنگی میمند در استان فارس جمع آثار جهانی خود را به عدد 19 رساند. شهر باستانی شوش که عمرش به ۶ هزار سال می‌رسد، پیش از تشکیل امپراتوری‌های ایرانی پایتخت تمدن ایلامی بود. شوش به عنوان یکی از قدیمی‌ترین سکونت‌گاه‌های منطقه شناخته می‌شود. به این شهر در تورات هم اشاره شده است.
«منظر فرهنگی میمند» در استان کرمان هم ۲ تا ۳ هزار سال پیشینه اثبات‌شده دارد و سازمان میراث فرهنگی ایران می‌گوید نشانه‌هایی در میمند هستند که ممکن است عمر آن تا ۱۲ هزار سال بوده باشد.
سکونتگاه مسیحی «کریستنفیلد» در سال 1773 در جنوب یوتلاند در دانمارک ساخته شد. تمامی معماری شهر یکنواخت است و ساختمان‌های یک و دو طبقه آن از آجر زرد در بدنه و آجر قرمز بر روی سقف ساخته شده است.
دیگر اثر ثبت شده از کشور دانمارک منظر شکاری «پارفورس» در 30 کیلومتری شمال کپنهاگ در زلاند شمالی واقع شده است که شامل دو جنگل شکاری و یک پارک شکاری است. این محوطه از قرون وسطی تا اواخر قرن شانزدهم میلادی به عنوان شکارگاه برای پادشاهان دانمارک استفاده می شده است.
تاکستان‌های «کلایمت» در شهر دیژون مرکز ایالت بورگوین فرانسه یکی دیگر از آثاری است که امسال وارد فهرست میراث جهانی یونسکو شد. این تاکستان‌های تفکیک شده هر کدام دارای شکل ظاهری متفاوت با توجه به شرایط طبیعی خاص و نوع منحصر انگور کشت شده هستند. این محوطه به همراه مرکز تاریخی شهر «دیژون» به عنوان یک اثر ثبت جهانی شدند.
محله قدیمی «اشپایشرشتات» در مرکز شهر هامبورگ است که بین سال‌های 1885 تا 1927 شکل گرفت که دارای بزرگترین انبارهای تاریخی با مساحت 300 هزار متر مربع است. این مجموعه نمونه‌ای از رشد سریع تجارت بین‌المللی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم است. کلیسای جامع شهر نامبورگ نیز دیگر اثری بود که امسال از سوی آلمان برای پیوستن به فهرست جهانی مورد بررسی قرار گرفت اما تائید نشد.
کشور ایتالیا که دارای بیشترین تعداد آثار ثبت شده در فهرست میراث جهانی یونسکو در مقایسه با سایر کشورهاست امسال مجموعه «عرب-نورمان پالومو» شامل 9 سازه مدنی و مذهبی مربوط به دوره پادشاهی نورماندی سیسل (1194-1130) را وارد فهرست جهانی کرد که دارای دو کاخ، سه کلیسا، یک کلیسای جامع، یک پل و همچنین کلیسای «سفالو» و «مونرال» است.
تعمیدگاهی در کشور اردن که در کرانه شرقی رود اردن و در 9 کیلومتری شمال بحرالمیت واقع شده است نیز دیگر محوطه وارد شده به فهرست میراث جهانی یونسکو است که شامل دو محوطه باستانی مجزاست. این محوطه شامل بقایای رومی و بیزانتین از جمله کلیسا‌ها، صومعه، غار و چندین استخر محل غسل تعمید است که در حال حاضر به عنوان زیارتگاهی برای مسیحیان کاربرد دارد.
حکاکی روی سنگ در منطقه «Hail» عربستان که در چشم‌انداز صحرا واقع شده دیگر اثری است که در اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو به عنوان یک اثر جهانی شناخته شده است. این حکاکی‌ها شامل تصاویری از انسان و حیوان را با تاریخ 10 هزار ساله پوشش می‌دهند.
پارک طبیعی «Ke Bang» در ویتنام به همراه منطقه حفاظت شده «کیپ فلورال» در آفریقای جنوبی نیز به عنوان دو اثر طبیعی وارد فهرست میراث جهانی یونسکو شدند.
کشور جامائیکا نیز محوطه ترکیبی (تاریخی-طبیعی) کوه‌های «Blue and John Crew» را به عنوان اولین اثر خود وارد فهرست میراث جهانی یونسکو کرد.
محوطه مربوط به انقلاب صنعتی در «میجی» در جنوب غربی ژاپن واقع شده است که نشان دهنده فرآیند سریع صنعتی شدن این کشور آسیایی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم و فن آوری است که حاکمان فئودال ژاپنی از غرب وارد می‌کردند. این مجموعه به عنوان اولین نمونه موفقیت‌آمیز انتقال صنعتی غرب به یک کشور غیر غربی است.
منطقه تاریخی «Baekje» در منطق کوهستانی غرب کشور کره جنوبی قرار دارد که شامل هشت محوطه باستانی مربوط به سال 475 تا 1660 پس از میلاد است.
سیستم انتقال آب در منطقه « Padre Tembleque» در مرکز فلات مکزیک شامل آبگیرها، کانال‌ها و همچنین پل‌های انتقال آب کهن است. این اثر شامل مرتفع‌ترین گذرگاه آبی مسقف است که توسط بومیان ان منطقه شکل گرفته است.
پارک تاریخی طبیعی «میسیون‌های سن آنتونیو» در ایالت تگزاس آمریکا قرار دارد و شامل مکان‌های تاریخی «میسیون کنسپسیون»، «میسیون سن خوزه»، «میسیون سن خوان» و «میسیون اسپادا» است که همگی در شهر سن آنتونیو قرار دارند. کهن‌ترین این بناها متعلق به سال ۱۶۹۰ است، و تماماً متعلق به کلیسای مذهب کاتولیک است.
افِسوس از شهرهای ایونیا در آناتولی باستان بوده است که امروز ویرانه‌های آن به عنوان مرکز گردشگری و باستان‌شناسی در سه کیلومتری جنوب شهر سلجوق استان ازمیر کشور ترکیه قرار دارد. جاذبه‌های گردشگری این شهر، همه ساله جهانگردان بسیاری را به این منطقه جذب می‌کند.
قلعه «ِDiyarbakir» و منظر فرهنگی «Hevsel» که از زمان یونان باستان تا دوران ساسانی، بیزنتاین، اسلامی و عثمانی از مراکز مهم کشور ترکیه بوده نیز امسال به فهرست میراث جهانی یونسکو پیوست.
منظر فرهنگی- صنعتی «فری بنتوس» در کشور اروگوئه و باغ‌های گیاه‌شناسی در سنگاپور نیز دو اثر دیگر هستند که در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شدند، ضمن اینکه سه محوطه شامل ویرانه‌های باستانی «هترا» در عراق، شهر تاریخی «صنعا» و همچنین شهر محصور «شیبام» در یمن وارد فهرست میراث در خطر یونسکو شدند.
پل راه آهن «فورث» که در دهانه رود «فورث» در اسکاتلند قرار دارد که بلندترین پل چند ستونی جهان است که از سال 1890 تا کنون فعال است و مسافران را از روی رودخانه «فراث» در انگلستان عبور می‌دهد.
همچنین محوطه «لاس کاتیوس» در کشور کلمبیا که در سال 2009 وارد فهرست میراث در خطر یونسکو شده بود امسال از این فهرست خارج شد.
چهلمین نشست کمیته میراث جهانی یونسکو سال آینده به میزبانی استانبول ترکیه و از تاریخ 10 تا 20 جولای 2016 برگزار خواهد شد.
انتهای پیام
نظرات