به گزارش باشگاه دانشجویان ایسنا، در این جلسه رادمان رسولی مهربانی، میرسالار رضوی و شاهین شیرزادی به ارائه مطالبی در رابطه با موضوع جلسه پرداختند.

در ابتدا رادمان رسولی ‌مهربانی صحبت خود را با پاسخ به پرسش جلسه آغاز کرد. سپس از رویکرد علمی موسسان رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی و نقش مهم آن‌ها در اجتماع و سیاست گفت و از رویکرد علمی اساتید امروز و نقش آن‌ها در اجتماع پرسش کرد.

وی در ادامه به جایگاه رشته‌ی ادبیات در گذشته و امروز در میان رشته‌های علوم انسانی و نزد حکومت اشاره کرد.

همچنین میرسالار رضوی نیز به ارزیابی تلقی حاکم در دانشکده‌ی ادبیات تهران و نقد آن پرداخت. در ادامه تعدادی از پژوهش‌های غربی را معرفی کرد و نتیجه گرفت پژوهش‌های موسوم به سنتی در همه جا وجود دارند و نمی‌توان آن را به مثابه‌ی عقب‌ماندگی تلقی کرد.

او همچنین از خلأهای موجود گفت و نداشتن طرح درس مناسب برای هر یک از واحدها، مشخص نبودن روند مطالعاتی دانشجویان، مسیری یکسان برای دانشجویان با سلایق و نیازهای متفاوت و نبودن استاد راهنما برای هدایت دانشجویان در دوره‌ی کارشناسی از جمله‌ چالش‌های این رشته در دانشگاه‌ها عنوان کرد. 

در ادامه شاهین شیرزادی نیز به بیان نظرات خود در این جلسه پرداخت و در پاسخ به این سوال که آیا برای واحدهای رشته ادبیات، نخ تسبیح وجود دارد، گفت: هیچ نخ تسبیحی وجود ندارد. گویی دانشجوی ادبیاتِ خوب کسی است که تاریخ ادبیات بیش‌تری، بیت‌های بیش‌تری و لغات بیش‌تری حفظ است و در نتیجه "فضل" بیشتری دارد. دانشجو حتی برای رویکرد حاکم هم خوب آماده نمی شود. اگر تصحیح مهم است، ما هیچ نمی آموزیم که فن تصحیح چگونه است.

وی در ادامه گفت: حال پرسش این جاست که چرا تنها رویکردهای موجود، سنتی است و حتی دانشجو برای آن‌ها هم به درستی آماده نمی‌شود؟ و آیا دانشگاه نمی‌تواند به طرح بدیلی فکر کند که پاسخگوی همه علایق و سلیقه‌ها باشد؟

با پایان ارائه‌ها، بحث و گفت‌وگوی دانشجویی آغاز شد.

به گزارش ایسنا، اکثر گزاره‌های مطرح شده در این جلسه، انتقاداتی به گروه‌های آموزشی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه‌ها و سیاست‌گذاران رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی بود و به نقش دانشجویان در وجود نابسامانی‌ها و رفع آن‌ها اشاره کمتری شد.

انتهای پیام