امیدوارم که همه ساکنین و شهروندان این کشور مردم بحساب آیند. تجربه نشان داد که هر گاه بخشی از جامه مردم بحساب نیامدند در آخر هیچکس بحساب نیامد و با هر نیت خوب و بد فلاکت ببار آمد. چرا باید هر بار جبر زمان به تلخترین حالت چشم بسته ما را به حقیقت باز کند با هزینه ای به سنگینی جان و مال و آسایش چند نسل یک کشور هشتاد میلیونی. در تاریخ این کشور مثل زمان جنگ هولناک هشت ساله شهامت مردم ما تا حد جانفشانی بود. ولی در این زمان ما شهامت اینکه سرمان را برف بیرون کشیده و ببینیم علی رغم هزاران هزار شعار آنچنانی حاصل کار چقدر دردناک بوده و هر سالمان دریغ از پارسال است، نیست. در خانه اگر کس است یک حرف بس است