اصفهان بین سال‌های ۱۰۵۰ تا ۱۷۲۲ میلادی، در زمان پادشاهی صفویان، پایتخت ایران شد و رونق فراوانی گرفت. این شهر به داشتن معماری منحصربه‌فرد معروف است. از بناهای به‌جا مانده از دوره ساسانی، می‌توان از تپه اشرف، پل شهرستان و آتشکده‌ نام برد. اصفهان بعد از اسلام در دوره سلجوقی مرکز توجه قرار گرفت و آنچه از عهد سلجوقی در اصفهان به یادگار مانده، معدود آثار تاریخی است که از دست تخریب حکومت‌های بعدی در امان مانده است.