به گزارش ایسنا، این هنرمند به این موضوع توجه کرده است که بخش قابل توجهی از مخاطبان، هنر موسیقی، نوازندگان و سایر عوامل دست‌اندرکار عرصه موسیقی را نمی‌شناسند و به طور کلی توجه مخاطبان، اغلب معطوف به خواننده یک اثری هنری است تا نوازندگان آن؛ کاوس صادقلو ـ عکاس ـ به همین انگیزه پیش‌تر نمایشگاهی از تصاویر هنرمندان عرصه موسیقی برپا کرده بود. 

او درباره ایده برگزاری این نمایشگاه که به سبب نمایش چهره هنرمندان عرصه موسیقی با عنوان «قاب‌های آهنگین» نام‌گذاری شده است و همچنین مشکلات عکاسی مطبوعاتی با ایسنا گفت‌وگو کرد. 

جمعِ این جمع می‌شود یک قطعه موسیقی

صادقلو با اشاره به اینکه ایده برگزاری این نمایشگاه از سال ۱۳۷۵ در ذهنش نقش بسته است، گفت: مخاطبان موسیقی اغلب شناخت خوبی نسبت به خوانندگانِ موسیقی دارند اما با هنرمندانی که موسیقی را خلق و در گوش ما تاریخی‌اش می‌کنند، آشنا نیستند. مجموعِ جمع نوازندگان، ترانه‌سرایان، تنظیم‌کنندگان، سازندگان ساز و ... اثری را خلق می‌کند که می‌شنویم و از آن لذت می‌بریم. 

این هنرمند که از سال ۷۵ تصاویر نمایشگاه «قاب‌های آهنگین» را عکاسی کرده، به هدف خود از ثبت این تصاویر اشاره کرد و گفت: هدفم آشنا کردن مخاطب با چهره این هنرمندان بود؛ چراکه مخاطبان آثار بسیاری از این هنرمندان را شنیده‌اند اما با چهره‌ آن‌ها آشنا نیستند. 

صادقلو با بیان اینکه این نمایشگاه در دو بخش کلی برپا شده است، ادامه داد: تصاویر بخش نخست این نمایشگاه، از کنسرت‌هایی بود که در تهران و تالارهای مختلف برگزار شده و بخش دوم نیز پرتره‌های هنرمندان بود؛ البته در این میان عکس چهره‌های شاخص نیز دیده می‌شد. 

این عکاس افزود: یک عکس پاناروما نیز که از اجرای گروه مهرورزان در تالار میلاد نمایشگاه بین‌المللی به ثبت رسیده، در «قاب‌های آهنگین» به نمایش درآمده بود. 

کاربرد کیوآرکد برای پر کردن شکاف بین نسلی 

صادقلو با اشاره به نصب یک کیوآرکد روبه‌روی هر اثر گفت: هر کیوآرکد حاوی لینکی برای آشنایی مخاطبان با اثرِ هر هنرمند بود. این کاری بود که سعی کردم برای نزدیک شدن نسل جدید به چهره این هنرمندان انجام دهم.

رسانه به چهره خواننده‌ها بیشتر می‌پردازد؟ 

صادقلو چند سالی ریاست انجمن عکاسان مطبوعاتی را بر عهده داشته است؛ او می‌گوید نمایشگاه «قاب‌های آهنگین» را برای شناساندن چهره هنرمندان به نسل جوان‌تر برگزار کرده است. صادقلو در پاسخ به اینکه آیا در تصاویرها به چهره خوانندگان بیشتر پرداخته می‌شود؟ گفت: عکاسی رسانه تعریف مشخصی پیدا کرده و به همین سبب عکاس نمی‌تواند خارج از چهارچوب حرکت کند؛ چرا که محلی برای ارائه ندارد.

او با بیان اینکه نقش مخاطب و ارباب جراید در عکاسی رسانه‌ای بسیار پررنگ است، ادامه داد: نقش ارباب جراید بسیار پررنگ است و عکاسی که برای یک وبسایت عکاسی می‌کند لاجرم باید آنچه که ارباب جراید یا مدیر آن بخش می‌خواهد را تصویر کند. همین امر عکاس را وادار می‌کند که بر اساس نوع کار خود به صورت مخاطب شناسی شده عکاسی کند. در همه جای دنیا می‌بینیم که کاری تخصصی در زمینه موسیقی اتفاق می‌افتد و آن کار تخصصی، خروجی رسانه‌ای تخصصی نیز خواهد داشت. 

او افزود: ما در مطبوعات و رسانه خود چنین چیزی نداریم بر همین اساس گاهی عکاسان بر اساس ذوق و سلیقه و بر اساس ضمیر ناخودآگاه به سراغ ثبت تصویر خواننده می‌رود. از آن‌جا که عکاس برای مخاطب خاصی تصویربرداری می‌کند، نهایتا چند تکنیک به کار برده می‌شود و انتهای آن می‌شود وبسایتی که ۴۰ عکس از آن بیرون می‌آید و غالبشان هم شبیه به هم هستند. 

این عکاس گفت: رسانه جای مناسبی برای ارائه کار عکاس مطبوعاتی به معنای واقعی نیست. خلاهایی در رسانه داریم که موجب خودسانسوری عکاسان می‌شود. مثلا در اجرای کنسرت کسی نیست که به عکاس بگوید از زاویه دید خودت عکاسی کن و بعد ادیتوری باشد که عکس‌ها را جمع‌آوری کند و سپس ارائه کند. به دلیل همین محدودیت‌ها، عکاس فقط به دنبال ثبت تصاویر از چهره‌های شاخص حاضر در اجرا می‌رود و نمی‌تواند به صورت تخصصی به موضوع نگاه کند.

او در پایان گفت: تنها راه عکاسان این است که خود را محدود به رسانه یا روزنامه نکنند.

صادقلو هنرمند متولد سال  ۱۳۴۸ است. عکاسی را سال ۱۳۶۴ آغاز کرد و از اوایل دهه هفتاد نیز ضمن فعالیت در مطبوعات به عکاسی خبری و مستند مشغول شد. 

او به مدت ۱۶ سال عضو هیأت مدیره انجمن عکاسان مطبوعاتی ایران بود و ۱۲ سال نیز ریاست این انجمن را برعهده داشت.

نمایشگاه عکس «قاب‌های آهنگین» که آثار کاوس صادقلو از هنرمندان موسیقی است تا ۲۷ مهرماه ادامه داشت. این نمایشگاه در گالری تابستان خانه هنرمندان ایران، واقع در خیابان طالقانی، خیابان موسوی شمالی، بوستان هنرمندان واقع شده بود. 

افتتاحیه نمایشگاه عکس کاوس صادقلو ۱۹ مهرماه برگزار شد. 

انتهای پیام